Page 144 - 2017-4

Uşaqlığım pəncərənin qarşısında, həs- laşmaq idi. Belə çıxırdı ki, mən heç də

rətlə harasa çox uzaqlara baxmaqla, külə- süni, mexaniki fəndə əl atmadan da o və-

yin oradan buludları gətirəcəyinə ümid ziyyətə gəlib çıxa bilərəm. Elementar və

bəsləməklə keçib. Bilirdim ki, dünyanı də- qeyri-orijinal Borc konsepsiyası bunun

yişməyə təkcə mənim gücüm yetməz. Bu- üçün mənə zəruri olan hər şeyi verirdi.

na görə də ümid bircə şeyə qalırdı: nə Başdan çıxaran belə bir şeyin qarşısında

varsa, öz-özünə, mənim iştirakım olma- dayanmaq imkanım xaricində idi, buna

dan dəyişəcək. görə də öz təxəyyülümü Borc hissinə də-

Əndişənin üzüb əldən saldığı oğlan yişməyə qərar verdim – bu, mənə ən qı-

üçün gündəlik dəyişiklik hava-su kimi zə- sa yol kimi göründü. Əvvəllər istisnasız

ruri idi, onlarsız mən sadəcə yaşaya bil- olaraq ölümə və ümumi məhvə yönəlmiş

məzdim. Hadisələrə heç də gündəlik qi- təxəyyül gücünün birdən-birə Borc anla-

dadan və ya yuxudan az ehtiyac duymur- yışına çevrilməsindən gözqamaşdırıcı an

dum. Bu, içərisində təxəyyülümün yetiş- tanımıram. Hərçənd əvvəlcə bədəni

diyi bətn kimi idi. möhkəmləndirmək, güc toplamaq, ruh

Dünya, doğrudan da, daim dəyişir, həm yüksəkliyinə və döyüş texnikasına yiyə-

144 də dəyişməz qalırdı. Əgər çoxdan xəyal lənmək lazım idi. Bir zamanlar təxəy-

etdiyim formanı alırdısa, onda dərhal, elə yülümü inkişaf etdirdiyim üsullardan fay-
2017 dəyişmə anındaca özünün bütün cazibəsi- dalanmaq olardı. Axı fantaziya da, qılınc

ni itirirdi. Həmişə xoşbəxtlik yox, ancaq da nəticə etibarilə bir məqsədə – ölümün

sarsıntılar və fəlakətlər haqqında xəyal qur- yaxınlığını duymağa yönəlib. Bu iki sənəti

muşam. Kainatın yavaş-yavaş, ağır-ağır təkmilləşdirmək özünüməhv bacarığını

qaçılmaz iflasa doğru hərəkəti məni daha daha da cilalamağa imkan verərdi.

çox təmin edirdi. Elə ki dinc, asudə günlər Təxəyyülümü tiyənin ucu kimi itiləmə-

gəldi, özümü narahat hiss eləməyə başla- yə, onu ölüm və təhlükə istiqamətinə

dım, yaşamaq çətinləşdi. O zamanlar belə yönəltməyə çağıran səsi çoxdandır uzaq-

sınaqlara dözə bilmək üçün əzələlərdən dan-uzağa dinləyirəm, amma zəifliyim və

ibarət zirehim yox idi. Bütün görünüşüm cəsarətsizliyim özünü elə aparır ki, guya

yukio Misima. Günəş və polad pıçıldayırdı: mən zəifəm, müqavimət göstər- heç nə eşitmir. Gündən-günə ürəyi ölümlə

məyi bacarmıram. Sadəcə növbəti Hadi- doldurmaq, bu labüd finalın hər anını

səni gözləyirdim və qəti əmin idim ki, müba- qeydə almaq lazım idi. O zaman insanın

rizə aparmayacağam, itaətkarcasına onun ehtimal elədiyi ən pis şeylər onun şöhrət

qaydalarını qəbul edəcəyəm. Çox sonralar barədə xəyallarından fərqlənməyəcək...

qəflətən anladım ki, həmin gənc dekantın Əgər belədirsə, qarşımda duran məsələ

psixoloji quruluşu həddən artıq samurayın mürəkkəb deyil: eynilə ruh dünyasında

dünyagörüşünü xatırladırmış, bircə əsas məharətlə həyata keçirdiyim üsullarla bə-

məsələ – mübarizə gücü və iradə çatışmır- dən dünyasında da hərəkət eləmək kifa-

mış. Bu kəşfimdən başım fırlandı. Başa yətdi.

düşdüm ki, təxəyyülü öz silahıma çevir- Artıq bu barədə yazmışam: ilk növbə-

mək imkanım var. də vücudu hazırlamaq lazımdı. Bu, on-

Mənim üçün ən təbii həyat tərzi – dan ötrüdü ki, vücud radikal dəyişikliyi is-

ölümə gündəlik və şübhə etmədən yaxın- tənilən an qəbul edə bilsin. Yenidən bər-