Page 148 - 2017-4

üsulu eyni zamanda həm var olmaq, həm müəyyən bir fərziyyəyə əsaslanan rəqib,

də görməkdi. Bu ziddiyyəti ancaq belə əlavə güc obyekti lazımdı. Biz bu obyek-

həll etmək olar: bıçağı götürüb almanı iki tin reallığına o vaxt qeyd-şərtsiz inanarıq

yerə elə bölürsən ki, özəyi gün işığına çı- ki, o, hər şeyə şübhə ilə yanaşan özü-

xıb qırmızı qabığa tən olsun. Amma bun- nüdərk hissimizə, qavrayışımıza güclü

dan sonra alma var olmağı bacaracaqmı, zərbə endirmiş olsun. Düşmən bıçağının

bax məsələ budu. Almanın həyatı burada almaya, yəni vücuduma batması zəruridi.

qırılır, özək almanın üzünü görmək üçün Nə vaxt ki qan axacaq, onda ömür sona

öz həyatını qurban verir. yetəcək və yoxolma anında varlıq faktı ilk

Mən meydana çıxan və dərhal da da- dəfə tam sübut olunacaq, varlıqla təfək-

ğılıb gedən varlığın bütövlüyü hissinin kür arasındakı uçurum yoxa çıxacaq.

sözlərdən yox, əzələlərdən törəndiyini ba- Ölüm dedikləri də budu.

şa düşəndə almanın taleyinə şərik oldum. Orduda xidmət edərkən, beləcə, bir

Bəli, gözlərim əzələləri güzgüdə görə bi- yay axşamı özüm üçün kəşf elədim ki,

lirdi. Amma bu, varlığın düz başlanğıcına varlığın bəxtəvər bütövlüyünü ancaq ölüm

çatmağa kifayət deyildi, güzgüdən həzzə- təmin eləməyə qadirdi...

148 dək müəmmalı bir məsafə qalırdı. Dərhal Bu, gözlənilməzlik deyildi. Axı mən o

2017 o məsafəni qət eləmək lazım idi. Əks hal- vaxta qədər belə sifarişlə hazırlanan xoş-
da, bənzər xoşbəxtliyi yenidən əldə eləyə bəxtliyin əsas şərtlərinin mütləqlik və fa-

bilməzdim. Əzələlərimə etibar elədiyim ciə olduğunu öyrənməyə imkan tapmış-
özünüdərk hissim üçün almanın varlığını
yukio Misima. Günəş və polad sübut edən şirinliyin içindəki zülmətin bə- dım. Həyatı Sözdən kənarda axtarmağa
yazlığı çatışmırdı. “Mənliyim” özünün var- başladığım gündən bəri ölüm yoluna qə-
lığı haqqında daha sanballı dəlilləri şid- dəm basdım. Söz nə qədər dağıdıcı libas
dətlə tələb edirdi və bu yolda onun qarşı- geyinsə də, yenə də həyata məxsusdu
sını heç nə, hətta varlığına son qoyulma- və onun özünüqoruma instinkti ilə dostlu-
sı da kəsə bilməzdi, təki axtardığının təs- ğu sarsılmazdı. Ağlım kəsəndən bəri ilk
diqini tapsın. Bu yandırıb-yaxan atəşi sözlə dəfə, həqiqi mənada, yaşamaq istəyən-
çatdırmaq olmaz, gözlə görmək lazımdı. də sözlərdən məharətlə istifadə eləməyə
başladım. O Söz bu dünyadakı varlığımı
Baxışlarını insan “mən”inin görünmə- mümkün qədər, yəni təbii sonluğa qədər
yən dərinliklərinə zilləmiş özünüdərk bu uzatmağıma nail olurdu. Söz – ağır-ağır
zaman Sözün vasitəçiliyinə güvənərək
gözlə görünən şeylərə, o cümlədən də hərəkət edən qorxunc basil xəstəliyi kimi
əzələlərə etibar eləməyə meyilli deyil. tədricən sönüb getməkdi.
Mən hisslərimin bir çox mənada sa-
“Belə, deyəsən, siz uydurma deyil, ger-
çəksiniz – bunu gözlər deyir – əgər elə- murayın arzularına bənzədiyini, təhlükə-

dirsə, onda mənə necə işlədiyinizi göstə- yə və məhvə yönəlmiş təxəyyül gücümün

rin. Göstərin ki, necə yaşayırsınız, hərə- cilalanmasını tiyənin itilənməyinə bənzə-

kət eləyirsiniz, işləyirsiniz, qarşınıza qo- diyini yazmışdım. Bədənim mənə mənəvi

yulan məsələləri necə yerinə yetirirsiniz”. dünyanın ən müxtəlif məcazlarını təcrü-

Cavabında əzələlər hərəkətə gəlir. bədə yoxlamaq imkanı verirdi. Hər şey

Amma onların işinin təsdiqi üçün mütləq məhz düşündüyüm kimi olurdu.