Page 293 - 2017-3
P. 293
arın sirrini göz bəbəyi kimi qoruyurdu. – Evə gedək. Bu gün milçək nəsə ya- 293
Yalnız başqa bir həkimin köməyinə ehti- man çoxdu. Orda yemişim də var, gərək 2017
yac yarandığı hallar istisna idi. Onun səy- vaxtı ötüb boşalmamış yeyək.
ləri kömək etməyəndə, xəstənin vəziyyəti Toni Morrison. Evə qayıdış
ağırlaşanda mütləq şəhərin xeyriyyə xəs- Mətbəxdə Sara zənbildən üç yemiş
təxanasına yollayırdı. Kimsə dünyasını çıxardı. Әvvəlcə birini, sonra digərini aram-
dəyişəndə isə dəfn üçün pul da verirdi... la sığallaya-sığallaya dilləndi:
Si işini sevdi: gözəl ev, mehriban dok- – Erkəkdilər.
tor, bir də maaş – maaşı heç vaxt gecik- Si üçüncü yemişi götürdü, sarı qabı-
dirməz, Bobbi kimi kəsməzdilər. Missis ğını sığallayıb barmağını saplağı qırılan-
Skottu heç görmürdü. Ona Sara qulluq dan sonra yerində qalan çökəyə soxdu.
edirdi. O deyirdi, sahibə evdən heç vaxt – Arvaddı... – Güldü. – Bu, dişidi.
çıxmır, bir balaca dəmləmə tiryəkə aludə- – Alliluyya, – Sara da onunla birgə
dir. Doktorun arvadı bütün günü sulu bo- astadan güldü. – Әn şirini...
ya ilə çiçək çəkir, televizora baxırdı. Әn – Әn sulusu, – Si sözünə davam etdi.
çox sevdiyi Milton Berlin şousu, bir də – Qızdan şirin nə ola bilər?
“Gənc ailə və bal ayı” idi. “Mən Lüsini se- – Qızdan şirin heç nə yoxdu.
virəm” serialına baxmağa cəhd etmişdi, Sara çəkməcədən uzun, iti bıçaq çı-
amma Riki Rikardo zəhləsini tökdüyündən, xardı, alacağı ləzzəti qabaqcadan təxmin
seyrinə davam etməmişdi. edə-edə həmin o “qız”ı iki böldü...
İşə başlayandan iki həftə sonra Si 5
doktor Bonun kabinetinə ondan yarım sa- Qadınlar soyadımı eşidəndə mənimlə
at əvvəl gəldi. Həkimin kitabla dolu rəfləri söhbət eləməyə həvəs göstərirlər. “Ma-
onda dərin pərəstiş hissi oyadırdı. İndi ni? – Hırıldayıb eyni sualları verirlər: – Bu
barmağını kitabların kötüyündə gəzdirə- soyadı kim verib?” Bəlkə, yaxşı səslənsin
gəzdirə diqqətlə nəzərdən keçirirdi: “Ge- deyə özüm fikirləşmişəm. Ya da bəlkə,
cənin içindən”. “Yəqin, detektivdi”, – fikir- qumarbazam, oğruyam, fırıldaqçıyam, gə-
ləşdi. “Böyük irqin gedişi”, onun dalınca: rək ehtiyatlı olalar. Onlara ləqəbimi de-
“İrsiyyət, irq və cəmiyyət”. “Gör təhsilim yəndə – “Bankirdir ləqəbim, qəsəbəmiz-
necə pis, necə vecsiz olub”, – fikirləşdi. dəki uşaqlar məni belə çağırırdı” – gülmək-
Özünə söz verdi ki, vaxt tapıb “yevgeni- dən qəşş edib pul istəyirlər. “Mənim pul-
ka” təliminın nə olduğunu öyrənəcək. Çox larım səndədir. Ver!” Sonra da çərənlə-
gözəl, mötəbər yerə düşmüşdü, Sara da məyə başlayırdıq və bir də baxırdıq artıq
artıq onun ailəsinə çevrilmişdi, rəfiqəsi, dostlaşmışıq, söhbət səngiyəndə də ye-
simsarı idi. Həmişə birgə nahar edir, hər- nə zarafat başlayırdı: “Bankir, mənə bir
dən lap xörəyi də birgə bişirirdilər. Mət- az pul ver də, nə olar. Qulaq as, bir iş var,
bəx çox isti olurdusa, həyətdə, yasəmən- desəm, xoşuna gələcək...”
lərin ətir saçdığı çadır altında, kərtənkə- Düzünü desəm, Lotusda bir, Kentuk-
lələr oynaşan yol qırağında nahar edirdi- kidə isə iki küçə qızından savayı, cəmi iki
lər. normal qadınım olub. Onların qəlbindəki
zərif, kövrək şeydən xoşum gəlirdi. Xa-
İlk həftəsinin çox isti günlərinin birin- siyyətləri necə olur-olsun – istər ağıllı ol-
də, necə oldusa, Sara dedi:
Yalnız başqa bir həkimin köməyinə ehti- man çoxdu. Orda yemişim də var, gərək 2017
yac yarandığı hallar istisna idi. Onun səy- vaxtı ötüb boşalmamış yeyək.
ləri kömək etməyəndə, xəstənin vəziyyəti Toni Morrison. Evə qayıdış
ağırlaşanda mütləq şəhərin xeyriyyə xəs- Mətbəxdə Sara zənbildən üç yemiş
təxanasına yollayırdı. Kimsə dünyasını çıxardı. Әvvəlcə birini, sonra digərini aram-
dəyişəndə isə dəfn üçün pul da verirdi... la sığallaya-sığallaya dilləndi:
Si işini sevdi: gözəl ev, mehriban dok- – Erkəkdilər.
tor, bir də maaş – maaşı heç vaxt gecik- Si üçüncü yemişi götürdü, sarı qabı-
dirməz, Bobbi kimi kəsməzdilər. Missis ğını sığallayıb barmağını saplağı qırılan-
Skottu heç görmürdü. Ona Sara qulluq dan sonra yerində qalan çökəyə soxdu.
edirdi. O deyirdi, sahibə evdən heç vaxt – Arvaddı... – Güldü. – Bu, dişidi.
çıxmır, bir balaca dəmləmə tiryəkə aludə- – Alliluyya, – Sara da onunla birgə
dir. Doktorun arvadı bütün günü sulu bo- astadan güldü. – Әn şirini...
ya ilə çiçək çəkir, televizora baxırdı. Әn – Әn sulusu, – Si sözünə davam etdi.
çox sevdiyi Milton Berlin şousu, bir də – Qızdan şirin nə ola bilər?
“Gənc ailə və bal ayı” idi. “Mən Lüsini se- – Qızdan şirin heç nə yoxdu.
virəm” serialına baxmağa cəhd etmişdi, Sara çəkməcədən uzun, iti bıçaq çı-
amma Riki Rikardo zəhləsini tökdüyündən, xardı, alacağı ləzzəti qabaqcadan təxmin
seyrinə davam etməmişdi. edə-edə həmin o “qız”ı iki böldü...
İşə başlayandan iki həftə sonra Si 5
doktor Bonun kabinetinə ondan yarım sa- Qadınlar soyadımı eşidəndə mənimlə
at əvvəl gəldi. Həkimin kitabla dolu rəfləri söhbət eləməyə həvəs göstərirlər. “Ma-
onda dərin pərəstiş hissi oyadırdı. İndi ni? – Hırıldayıb eyni sualları verirlər: – Bu
barmağını kitabların kötüyündə gəzdirə- soyadı kim verib?” Bəlkə, yaxşı səslənsin
gəzdirə diqqətlə nəzərdən keçirirdi: “Ge- deyə özüm fikirləşmişəm. Ya da bəlkə,
cənin içindən”. “Yəqin, detektivdi”, – fikir- qumarbazam, oğruyam, fırıldaqçıyam, gə-
ləşdi. “Böyük irqin gedişi”, onun dalınca: rək ehtiyatlı olalar. Onlara ləqəbimi de-
“İrsiyyət, irq və cəmiyyət”. “Gör təhsilim yəndə – “Bankirdir ləqəbim, qəsəbəmiz-
necə pis, necə vecsiz olub”, – fikirləşdi. dəki uşaqlar məni belə çağırırdı” – gülmək-
Özünə söz verdi ki, vaxt tapıb “yevgeni- dən qəşş edib pul istəyirlər. “Mənim pul-
ka” təliminın nə olduğunu öyrənəcək. Çox larım səndədir. Ver!” Sonra da çərənlə-
gözəl, mötəbər yerə düşmüşdü, Sara da məyə başlayırdıq və bir də baxırdıq artıq
artıq onun ailəsinə çevrilmişdi, rəfiqəsi, dostlaşmışıq, söhbət səngiyəndə də ye-
simsarı idi. Həmişə birgə nahar edir, hər- nə zarafat başlayırdı: “Bankir, mənə bir
dən lap xörəyi də birgə bişirirdilər. Mət- az pul ver də, nə olar. Qulaq as, bir iş var,
bəx çox isti olurdusa, həyətdə, yasəmən- desəm, xoşuna gələcək...”
lərin ətir saçdığı çadır altında, kərtənkə- Düzünü desəm, Lotusda bir, Kentuk-
lələr oynaşan yol qırağında nahar edirdi- kidə isə iki küçə qızından savayı, cəmi iki
lər. normal qadınım olub. Onların qəlbindəki
zərif, kövrək şeydən xoşum gəlirdi. Xa-
İlk həftəsinin çox isti günlərinin birin- siyyətləri necə olur-olsun – istər ağıllı ol-
də, necə oldusa, Sara dedi:
