Page 297 - 2017-3
P. 297
b stadionunda keçirilən yığıncağına ge- ki gözdən itirdiyi qapıdan yox, başqa qa- 297
dəndə də bu cür etmişdi. Özünün inanc- pıdan çıxdı. 2017
larından çox, saysız-hesabsız dadlı, pul-
suz yeməklər verməsiylə ad çıxaran kilsə Bəxtindən, Frenk evdə deyildi. Görə- Toni Morrison. Evə qayıdış
hamını cəlb edirdi. Hamı ora gəlirdi. Həm sən, qəfil nə baş vermişdi? Bayaq ləzzət-
də təkcə icma üzvləri gəlmirdilər. İman- lə gülürdü, bir anda gözlərində dəhşət
sızlar qapıların ağzında basabas salır, peyda oldu. Bəlkə, onun qəlbində namə-
yemək üçün növbəyə düzülürdülər, belə- lum qəddarlıq yuva qurmuşdu, hər an ya-
lərinin sayı icma üzvlərindən artıq olurdu. xasından yapışırdı? Yəqin, kefi yaxşı de-
Ciddi cavanların, mehriban üzlü ağsaq- yildi, amma kimsəni nəinki təhdid etmir,
qalların payladığı kitabçaları yan cibləri- heç mübahisəyə də girişmirdi. Lili dizləri-
nə dürtüşdürürdülər... ni qucaqlayıb öz çaşqınlığı, bir də gələ-
cəyini necə görmək istədiyi, Frenkin hə-
Səhər başlayan yağış kəsib, günəş min o gələcəyi onunla bölməyə gücü ça-
buludlardan boylananda Lili və Frenk tıb-çatmayacağı barədə düşünürdü. Frenk
yüngül yağış gödəkcələrini yun köynəyə evə dönəndə pərdələrin arasından artıq
dəyişdilər, əl-ələ tutub stadiona sarı yol- sübh işığı süzülürdü. Açar qıfılda çıqqıl-
landılar. Lili başını həmişəkindən də dik dadı, Lilinin ürəyi əsdi, amma sakit idi,
tutmuşdu, Frenkin saçını qırxdırmadığı- özünün dediyi kimi, xəcalətdən az qalırdı
na təəssüflənirdi. Onu elə-belə – bəlkə, yerə girsin.
boyu uca olduğuna görə ötəri baxışlarla
süzmürdülər. Hər necə olsa, o gün keflə- – Bunun Koreyadakı əsgərliyinlə əla-
ri çox yaxşı idi: adamlarla söhbətləşir, qəsi var? Orda qorxub-eləməmisən ki?
uşaqlara boşqablarını doldurmağa kömək Nədən qorxmusan? – Lili müharibə barə-
edirdilər. Qəfildən bu şadyanalığın içində də heç vaxt soruşmazdı, heç onun özü
Frenk aradan çıxdı. Onlar qızarmış cücə də bu haqda danışmazdı.
ətindən özlərinə əlavə pay çəkmək üçün
masanın qarşısında dayanmışdılar. Bu Frenk gülümsündü:
zaman qarşı tərəfdən çəpgöz bir qız əlini – Әsgərliklə?
piroqa uzatdı. Frenk piroq qabını ona sa- – Özün başa düşdün də.
rı itələmək üçün əyildi. Qız onun üzünə – Anlayıram. Bir də belə bir şey olma-
minnətdarlıqla gülümsünəndə Frenk ye- yacaq. Söz verirəm. – Frenk onu qucaq-
məyini yerə salıb camaatın arasına cum- ladı.
du. Qaçanda toqquşduğu adamlar da, Həyat öz axarına qayıtdı. Günün ikin-
elə başqaları da qarşısından çəkilirdilər – ci yarısı və axşamlar maşın yuyanların
bəzilərinin sifətində heyrət, digərlərinin- yanında, iş günləri və iki şənbədən bir
kində qəzəb vardı. Narahat olan Lili əlin- Vonqun yanında işləyirdi. Hərdən kinoya
dəki kağız qabı masanın üstünə qoydu. gedirdilər, bu da bəs edirdi. “O, bütün yo-
Özünü elə göstərməyə çalışırdı ki, guya lu yüyürdü” filminə baxanacan belə da-
bayaq yanında dayanan adamla tanış de- vam etdi. Filmdən sonra gecə yumruqla-
yil, yad gözlərə tuş gəlməməyə çalışa- rını bərk-bərk sıxıb bir neçə saat beləcə
çalışa, başını dik tutub ahəstə addımlarla oturdu. Daha kinoya getmədilər.
xitabət kürsüsünün yanından keçdi, Fren- Qadının beynini tamam başqa şeylər
məşğul edirdi. Yavaş-yavaş onun tikiş
məharətini də qiymətləndirməyə başladı-
dəndə də bu cür etmişdi. Özünün inanc- pıdan çıxdı. 2017
larından çox, saysız-hesabsız dadlı, pul-
suz yeməklər verməsiylə ad çıxaran kilsə Bəxtindən, Frenk evdə deyildi. Görə- Toni Morrison. Evə qayıdış
hamını cəlb edirdi. Hamı ora gəlirdi. Həm sən, qəfil nə baş vermişdi? Bayaq ləzzət-
də təkcə icma üzvləri gəlmirdilər. İman- lə gülürdü, bir anda gözlərində dəhşət
sızlar qapıların ağzında basabas salır, peyda oldu. Bəlkə, onun qəlbində namə-
yemək üçün növbəyə düzülürdülər, belə- lum qəddarlıq yuva qurmuşdu, hər an ya-
lərinin sayı icma üzvlərindən artıq olurdu. xasından yapışırdı? Yəqin, kefi yaxşı de-
Ciddi cavanların, mehriban üzlü ağsaq- yildi, amma kimsəni nəinki təhdid etmir,
qalların payladığı kitabçaları yan cibləri- heç mübahisəyə də girişmirdi. Lili dizləri-
nə dürtüşdürürdülər... ni qucaqlayıb öz çaşqınlığı, bir də gələ-
cəyini necə görmək istədiyi, Frenkin hə-
Səhər başlayan yağış kəsib, günəş min o gələcəyi onunla bölməyə gücü ça-
buludlardan boylananda Lili və Frenk tıb-çatmayacağı barədə düşünürdü. Frenk
yüngül yağış gödəkcələrini yun köynəyə evə dönəndə pərdələrin arasından artıq
dəyişdilər, əl-ələ tutub stadiona sarı yol- sübh işığı süzülürdü. Açar qıfılda çıqqıl-
landılar. Lili başını həmişəkindən də dik dadı, Lilinin ürəyi əsdi, amma sakit idi,
tutmuşdu, Frenkin saçını qırxdırmadığı- özünün dediyi kimi, xəcalətdən az qalırdı
na təəssüflənirdi. Onu elə-belə – bəlkə, yerə girsin.
boyu uca olduğuna görə ötəri baxışlarla
süzmürdülər. Hər necə olsa, o gün keflə- – Bunun Koreyadakı əsgərliyinlə əla-
ri çox yaxşı idi: adamlarla söhbətləşir, qəsi var? Orda qorxub-eləməmisən ki?
uşaqlara boşqablarını doldurmağa kömək Nədən qorxmusan? – Lili müharibə barə-
edirdilər. Qəfildən bu şadyanalığın içində də heç vaxt soruşmazdı, heç onun özü
Frenk aradan çıxdı. Onlar qızarmış cücə də bu haqda danışmazdı.
ətindən özlərinə əlavə pay çəkmək üçün
masanın qarşısında dayanmışdılar. Bu Frenk gülümsündü:
zaman qarşı tərəfdən çəpgöz bir qız əlini – Әsgərliklə?
piroqa uzatdı. Frenk piroq qabını ona sa- – Özün başa düşdün də.
rı itələmək üçün əyildi. Qız onun üzünə – Anlayıram. Bir də belə bir şey olma-
minnətdarlıqla gülümsünəndə Frenk ye- yacaq. Söz verirəm. – Frenk onu qucaq-
məyini yerə salıb camaatın arasına cum- ladı.
du. Qaçanda toqquşduğu adamlar da, Həyat öz axarına qayıtdı. Günün ikin-
elə başqaları da qarşısından çəkilirdilər – ci yarısı və axşamlar maşın yuyanların
bəzilərinin sifətində heyrət, digərlərinin- yanında, iş günləri və iki şənbədən bir
kində qəzəb vardı. Narahat olan Lili əlin- Vonqun yanında işləyirdi. Hərdən kinoya
dəki kağız qabı masanın üstünə qoydu. gedirdilər, bu da bəs edirdi. “O, bütün yo-
Özünü elə göstərməyə çalışırdı ki, guya lu yüyürdü” filminə baxanacan belə da-
bayaq yanında dayanan adamla tanış de- vam etdi. Filmdən sonra gecə yumruqla-
yil, yad gözlərə tuş gəlməməyə çalışa- rını bərk-bərk sıxıb bir neçə saat beləcə
çalışa, başını dik tutub ahəstə addımlarla oturdu. Daha kinoya getmədilər.
xitabət kürsüsünün yanından keçdi, Fren- Qadının beynini tamam başqa şeylər
məşğul edirdi. Yavaş-yavaş onun tikiş
məharətini də qiymətləndirməyə başladı-
