Page 292 - 2017-3

maldakı məşhur bir döyüşdə öldürüblər... – Niyə?

Salfet götür. – Sonra deyərəm.

– Çox sağ olun. – Si barmaqlarını sil- – İndi de, Sara, xahiş edirəm!

di. – Әcəb ləzzət elədi. Burda çoxdan iş- – Yadındadır, bayaq dedim, qızları

ləyirsiniz? burda deyil. Onlar uşaq evindədirlər. İki-

– On beş yaşımdan. Gəl, səni öz ota- sinin də başı çox yekədir. Məncə, sefalit

ğına aparım. Aşağıdadı. O qədər də iri xəstəliyidir. Heç olmasa, biri olaydı. Hər

deyil, amma yatmaq üçün daha yaxşısını ikisi xəstədir. Tanrı özü rəhm eləsin...

tapa bilməzsən. Ordakı döşək lap krali- – İlahi. Gör nə boyda dərddi. – Si fikir-

çalara yarayar. ləşdi ki, yəqin, ona görə, başqalarına

“Aşağı” dediyi eyvandan bir metr aşa- kömək etmək üçün ixtiralar eləyir də...
Ertəsi gün səhər Si ev sahibinin qar-
ğıda bir yer idi – daha çox bir az dərində
yerləşən adi otağa oxşayırdı, zirzəmi-fi- şısına çıxdı – özünü nəzakətli, amma son
lan deyildi. Dəhlizdə, doktorun kabineti- dərəcə ciddi aparırdı. Sıx çal saçları olan
nin yaxınlığında tərtəmiz, darısqal, pən- bəstəboy kişi iri, çox səliqəli yazı masası-
cərəsiz otaq idi. Onun arxasında isə bağlı nın arxasında ağac kimi dimdik dayan-
292 mışdı. İlk növbədə, soruşdu ki, uşaqları
2017 qapı vardı. Sara dedi, ora mərmilərdən varmı, ömründə kişi görübmü. Si cavab
qorunmaq üçündü, içində hər cür ehtiyatı verdi ki, qısa müddət ərdə olub, amma
var. Sara torbanı yerə qoydu. Divardakı uşağa qalmayıb. Doktor onun görəcəyi
asılqandan yeni sakini iki nişastalı, ütülən- əsas işləri sadaladı: alətləri, ləvazimatları
miş xalat salamlayırdı. təmizləmək, yır-yığış etmək, xəstələr ba-

– Səhər geyərsən, hələ gözlə, – Sara rədə qeydlər aparmaq – ad, familiya, qə-
xalatların bəmbəyaz yaxalığını düzəldə- bul saatı və sairə. Xəstələrlə hesablaş-
düzəldə dedi.
manı müayinə otağından ayrı, xüsusi otaq-
– Bura qəşəngdi ha. Bax, masa da da özü aparacaqdı.
var. – Düz səhər saat onda burda olmalı-
Si çarpayının qabaq söykənəcəyinə san, – dedi. – Әgər ehtiyac yaransa, iş
nəzər saldı, gülümsünə-gülümsünə ona müddətindən artıq işləyəcəksən, buna ha-

Toni Morrison. Evə qayıdış toxundu. Şirmanın arxasına da baxdı, uni- zır ol. Bir də tibbin xoşagəlməzliklərinə

taz və əlüzyuyanı gördü, döşəyi çox yum- hazırlaş: bəzən qan, bəzən ağrı olur...

şaq olan çarpayıya sərələndi. Sonra çar- Həmişə sakit, dözümlü olmalısan. Həmi-

payının örtüyünü yenə səliqəyə salıb, ipə- şə. Әgər bacarsan, hər şey yaxşı olacaq.

yin hamarlığından ləzzət aldı. “Bu da be- Bacararsan?

lə, ay Lenora, – fikirləşdi. – Necəsən, sı- – Bəli, ser. Bacararam. Әlbəttə, baca-

nıq çarpayında rahat yata bilirsən?” Le- raram.

noranın nazik, içinin pambığı piltə-piltə Bacardı da. Doktorun yoxsullara, xüsu-

yumrulanmış döşəyi yadına düşdü, isteh- silə də qadınlara, qızlara necə kömək et-

za ilə ucadan güldü. diyini gördükcə ona daha çox hörmət bəs-

– Sakit, ay qız. Şadam ki, bəyəndin, ləyirdi. Qonşuluqdakı, Atlantanın özündə-

amma belə ucadan gülmə, bundan xoş- ki varlılardan qat-qat artıq yardım göstə-

ları gəlmir. rirdi. Xəstələri ilə çox qayğıkeş davranır,