Page 285 - 2017-3
P. 285
belə, xeyirxah idilər. Kiminsə bibəri, mem”. “Nədir, dodaqlarına boya çəkmi- 285
kələmi artıq olurdusa, israr edirdi ki, İda sən?” – “Yox, mem”. “Bəs bu nədi belə?” 2017
götürsün. Hərdən çaydan tutulmuş balıq, – “Gilənardı, mem, daha doğrusu,
iki-üç vedrə qarğıdalı dəni, başqa cürbəcür böyürtkəndi”. “Sən yalan söylə, daha çox Toni Morrison. Evə qayıdış
şeylər də olurdu – ərzağı zay eləməyə- aldat! Sil dodaqlarını. Düş ağacdan, eşi-
cəkdilər ki. Mallarını qonşularla bölüşmək- dirsən, bu dəqiqə düş! Çəkmələrin bağını
dən ləzzət alırdılar. Qərib insanlara, xüsu- bağla, gəlinciyini kənara qoy, ayağını aya-
silə, əgər bu şəxs polisdən gizlənməyə ğının üstünə aşırıb boş-bekar oturma, dır-
məcbur qalmışdısa, sığınacaq verməyə mığı götür, bağı təmizlə, düz dayan, ca-
hazır idilər. Həmin o qorxmuş, bədəni vab qaytarma”...
qan içində olan kişi kimi: onun qanını yu-
dular, qarnını doyurdular, qatıra mindirib Onun və başqa qızların on dörd yaşı
yola saldılar. Öz evi olmaq yaxşı şey idi. tamam olanda oğlanlar barədə danışma-
Bir də, mister Heyvudun ayda bir dəfə ğa başladılar. Böyük qardaşı Frenkə görə
Ceffridəki mağazadan alacağı şeylərin si- Siyə yaxın durmağa cəsarət edən yox idi.
yahısına onların ehtiyaclarını da ayrıca Oğlanlar bilirdilər ki, onların yemi deyil.
əlavə etməsi çox gözəl idi. Hərdən uşaq- Ona görə Frenklə iki yaxın dostu davaya
lara komiks kitabları, saqqız, nanəli kon- gedəndə, Lenoranın dediyi kimi, qarşısı-
feti pulsuz gətirirdi. Ceffridə səkilər, su na çıxan ilk şalvarlı gədə saqqızını oğur-
xətti, mağazalar, poçt, bank, məktəb var- lamışdı.
dı. Lotus isə əldən-ayaqdan uzaq, səki-
siz, susuz bir yer – cəmi əlli ev, iki kilsə Onun adı Prinsipl idi, amma özünə
idi. Kilsələrin birində oxuyub-yazmaq, he- Prins deyirdi. Atlantadan xalasıgilə qo-
sab öyrədirdilər. Si istəyirdi orda çox ki- naq gəlmişdi, nazik altlı parıldayan çək-
tab olsun. Axı Ezopun təmsillərindən, mələri vardı, geyim-keciminə yaman fikir
uşaqlar üçün İncildən başqa heç nə yox verirdi. Qızlar Prinsin şəhərli ləhcəsinə,
idi. Bir də, fikirləşirdi ki, ona Ceffridəki zəngin həyat təcrübəsi saydıqları davra-
məktəbə getməyə icazə versəydilər, qi- nışına valeh olmuşdular. Si isə həmin tə-
yamət olardı. sirə hamıdan çox düşmüşdü.
Si həmin o alçağa da elə buna görə İndi, çiyinlərinə su tökə-tökə, az qala,
qoşulub qaçmışdı. Bu qədər savadsız yüzüncü dəfə özünə sual verirdi ki, oğla-
böyüməsəydi, evdə iş görməkdən, bir də nın qışı şəhərdə keçirmək əvəzinə, belə
kilsə məktəbinə getməkdən savayı iş-güc kimsəsiz, vecsiz şəhərciyə nədən gəlib
tapılmayan bivec şəhərcikdə yaşamasay- çıxdığını niyə xalasından heç soruşma-
dı, o cür sarsaqlığa da yol verməzdi. dı? Lakin o, köməksiz idi – elə bil əvvəllər
Üstəlik, səhərdən axşamacan hamının, qardaşının dolaşdığı məkana düşüb nə
bütün böyüklərin, tək Lenoranın yox, şə- edəcəyini bilmirdi. Gör yanında səni müda-
hərin bütün yaşlılarının nəzarəti altında fiə edən ağıllı, görüb-götürmüş qardaşın
yaşamışdı. “Bura bax, ay qız, sənə tikiş olması nə imiş. Onun isə ağlı ləng inkişaf
tikməyi öyrədən olmayıb?” – “Olub, mem.” edirdi – qız özü bu fikirdə idi. Üstəlik,
“Bəs onda niyə paltarının ətəyi belə sal- Prins Sini elə fədakarcasına sevirdi ki,
lanır?” – “Bəli, mem. Daha doğrusu, yox, oğlana inanmamaq mümkün deyildi. De-
yəndə ki, sən çox gözəlsən – inanırdı.
Deyəndə ki, on dörd yaşında o, artıq qa-
kələmi artıq olurdusa, israr edirdi ki, İda sən?” – “Yox, mem”. “Bəs bu nədi belə?” 2017
götürsün. Hərdən çaydan tutulmuş balıq, – “Gilənardı, mem, daha doğrusu,
iki-üç vedrə qarğıdalı dəni, başqa cürbəcür böyürtkəndi”. “Sən yalan söylə, daha çox Toni Morrison. Evə qayıdış
şeylər də olurdu – ərzağı zay eləməyə- aldat! Sil dodaqlarını. Düş ağacdan, eşi-
cəkdilər ki. Mallarını qonşularla bölüşmək- dirsən, bu dəqiqə düş! Çəkmələrin bağını
dən ləzzət alırdılar. Qərib insanlara, xüsu- bağla, gəlinciyini kənara qoy, ayağını aya-
silə, əgər bu şəxs polisdən gizlənməyə ğının üstünə aşırıb boş-bekar oturma, dır-
məcbur qalmışdısa, sığınacaq verməyə mığı götür, bağı təmizlə, düz dayan, ca-
hazır idilər. Həmin o qorxmuş, bədəni vab qaytarma”...
qan içində olan kişi kimi: onun qanını yu-
dular, qarnını doyurdular, qatıra mindirib Onun və başqa qızların on dörd yaşı
yola saldılar. Öz evi olmaq yaxşı şey idi. tamam olanda oğlanlar barədə danışma-
Bir də, mister Heyvudun ayda bir dəfə ğa başladılar. Böyük qardaşı Frenkə görə
Ceffridəki mağazadan alacağı şeylərin si- Siyə yaxın durmağa cəsarət edən yox idi.
yahısına onların ehtiyaclarını da ayrıca Oğlanlar bilirdilər ki, onların yemi deyil.
əlavə etməsi çox gözəl idi. Hərdən uşaq- Ona görə Frenklə iki yaxın dostu davaya
lara komiks kitabları, saqqız, nanəli kon- gedəndə, Lenoranın dediyi kimi, qarşısı-
feti pulsuz gətirirdi. Ceffridə səkilər, su na çıxan ilk şalvarlı gədə saqqızını oğur-
xətti, mağazalar, poçt, bank, məktəb var- lamışdı.
dı. Lotus isə əldən-ayaqdan uzaq, səki-
siz, susuz bir yer – cəmi əlli ev, iki kilsə Onun adı Prinsipl idi, amma özünə
idi. Kilsələrin birində oxuyub-yazmaq, he- Prins deyirdi. Atlantadan xalasıgilə qo-
sab öyrədirdilər. Si istəyirdi orda çox ki- naq gəlmişdi, nazik altlı parıldayan çək-
tab olsun. Axı Ezopun təmsillərindən, mələri vardı, geyim-keciminə yaman fikir
uşaqlar üçün İncildən başqa heç nə yox verirdi. Qızlar Prinsin şəhərli ləhcəsinə,
idi. Bir də, fikirləşirdi ki, ona Ceffridəki zəngin həyat təcrübəsi saydıqları davra-
məktəbə getməyə icazə versəydilər, qi- nışına valeh olmuşdular. Si isə həmin tə-
yamət olardı. sirə hamıdan çox düşmüşdü.
Si həmin o alçağa da elə buna görə İndi, çiyinlərinə su tökə-tökə, az qala,
qoşulub qaçmışdı. Bu qədər savadsız yüzüncü dəfə özünə sual verirdi ki, oğla-
böyüməsəydi, evdə iş görməkdən, bir də nın qışı şəhərdə keçirmək əvəzinə, belə
kilsə məktəbinə getməkdən savayı iş-güc kimsəsiz, vecsiz şəhərciyə nədən gəlib
tapılmayan bivec şəhərcikdə yaşamasay- çıxdığını niyə xalasından heç soruşma-
dı, o cür sarsaqlığa da yol verməzdi. dı? Lakin o, köməksiz idi – elə bil əvvəllər
Üstəlik, səhərdən axşamacan hamının, qardaşının dolaşdığı məkana düşüb nə
bütün böyüklərin, tək Lenoranın yox, şə- edəcəyini bilmirdi. Gör yanında səni müda-
hərin bütün yaşlılarının nəzarəti altında fiə edən ağıllı, görüb-götürmüş qardaşın
yaşamışdı. “Bura bax, ay qız, sənə tikiş olması nə imiş. Onun isə ağlı ləng inkişaf
tikməyi öyrədən olmayıb?” – “Olub, mem.” edirdi – qız özü bu fikirdə idi. Üstəlik,
“Bəs onda niyə paltarının ətəyi belə sal- Prins Sini elə fədakarcasına sevirdi ki,
lanır?” – “Bəli, mem. Daha doğrusu, yox, oğlana inanmamaq mümkün deyildi. De-
yəndə ki, sən çox gözəlsən – inanırdı.
Deyəndə ki, on dörd yaşında o, artıq qa-
