Page 279 - 2017-3
P. 279
– Yaxşı, görək... də görüşə tələsən kimi, sürətlə addımla- 279
– Quru yerdə o qədər yatmışdım ki, yan bərli-bəzəkli piyadalarla dolu idi. Şə- 2017
ilk dəfə çarpayı görəndə elə bildim tabut- hərin mərkəzini arxada qoyub Billinin ya-
dur. şadığı rayona çatanda hava artıq qaral- Toni Morrison. Evə qayıdış
– Nə vaxt, zəncirotu yeyəndə? mışdı.
– Hə, şorbanın içinə tökürdük. Dadlı
olurdu. – Arvadım Arlinlə tanış ol. Bu isə ba-
– Donuz bağırsağı. İndi onlara qəribə laca Tomasımızdır.
ad da qoyublar, qəssablar belə şeyləri
atırdılar, ya da bizə verirdilər. Arlin Frenkə çox gözəl göründü, lap
– Bir də ayaqlar. Boyun. İçalatın ha- səhnəlik idi. Hündür saç düzümü, geniş,
mısını. hamar alnı, atəşin qara gözləri vardı.
– Bəsdir. Biznesimin zibilini çıxardı-
nız. – Şam edəcəksiniz? – O soruşdu.
Başına gələnlərlə öyünmək, qəhqə- – Yox, – Billi dedi. – Artıq yemişik.
hələr bitəndə Frenk Meynardın siyahısını – Yaxşı.
çıxardı. Arlin metallurgiya zavodunda işləyir-
– Bu yerlərin hansına bələdsən? Mə- di, gecə növbəsinə çıxacaqdı. O, mətbəx
nə dedilər, ən yaxşışı Gənc xristianlardır. masasının arxasında kitab oxuyan Toma-
Billi ünvanlara baxıb qaşlarını çatdı. sın başından öpdü.
– Әşşi, burax getsin, – dedi. – Gedək Billi ilə Frenk jurnal masası arxasına
bizə. Bizdə gecələyərsən. Ailəmlə tanış keçdilər, pivə içə-içə söhbət etmək, kart
olarsan. Onsuz da, bu gün heç yerə ge- oynamaq üçün masanın üstündəki xırda-
də bilməyəcəksən. xuruşu yığışdırdılar.
– Hə, elədir, – Frenk dedi. – Bəs sən harda işləyirsən? – Frenk
– Sabah səni stansiyaya vaxtında çat- soruşdu.
dıraram. Avtobusla gedəcəksən, yoxsa – Poladəritmədəyəm. Amma indi tətil
qatarla? Avtobus daha ucuzdur. edirik. Odur ki, agentliyin qarşısında növbə-
– Qatarla, Billi. Nə qədər ki, orada bə- yə yazılıram, günəmuzd nə iş çıxdı, razı-
lədçilər var, qatarla gedəcəyəm. laşıram.
– Onlar babat pul qazanırlar ha. Ayda Bir az əvvəl, Billi Frenki oğlu ilə tanış
dörd-beş yüz. Üstəlik, bəxşiş-filan. edəndə oğlan ona sol əlini uzatmışdı.
Billinin evinəcən piyada getdilər. Frenk fikir verdi ki, uşağın sağ əli sallaq
– Səhər sənə normal çəkmə alarıq, – qalıb. İndi kartları qarışdıra-qarışdıra uşa-
Billi dedi. – Bəlkə, hələ “Qudvill”ə də baş ğın əlinə nə olduğunu soruşdu. Billi xəyali
çəkdik, hə? tüfəngdən nişan alan kimi, bir hərəkət
Frenk güldü. Qiyafəsini, geyimini, nə elədi.
gündə olduğunu unutmağa macal tap- – Polis keçirdi yanımızdan. Uşağın
mışdı. Alatoran səma altında qərar tut- əlində isə pistonlu oyuncaq tapança var-
muş, sərin küləklər əsən Çikaqo özündən- dı. Səkkiz yaşındaydı, səkilərdə o yana,
razı tərzdə gəzişən, Lotusun istənilən bu yana qaçır, gördüyünü nişan alırdı.
küçəsindən qat-qat geniş küçələrin birin- Təzə işə girmiş polislərdən biri də özünü
yoldaşlarına göstərmək istəyib.
– Axı uşağa elə-belə, heç nədən atəş
açmaq olmaz.
– Quru yerdə o qədər yatmışdım ki, yan bərli-bəzəkli piyadalarla dolu idi. Şə- 2017
ilk dəfə çarpayı görəndə elə bildim tabut- hərin mərkəzini arxada qoyub Billinin ya-
dur. şadığı rayona çatanda hava artıq qaral- Toni Morrison. Evə qayıdış
– Nə vaxt, zəncirotu yeyəndə? mışdı.
– Hə, şorbanın içinə tökürdük. Dadlı
olurdu. – Arvadım Arlinlə tanış ol. Bu isə ba-
– Donuz bağırsağı. İndi onlara qəribə laca Tomasımızdır.
ad da qoyublar, qəssablar belə şeyləri
atırdılar, ya da bizə verirdilər. Arlin Frenkə çox gözəl göründü, lap
– Bir də ayaqlar. Boyun. İçalatın ha- səhnəlik idi. Hündür saç düzümü, geniş,
mısını. hamar alnı, atəşin qara gözləri vardı.
– Bəsdir. Biznesimin zibilini çıxardı-
nız. – Şam edəcəksiniz? – O soruşdu.
Başına gələnlərlə öyünmək, qəhqə- – Yox, – Billi dedi. – Artıq yemişik.
hələr bitəndə Frenk Meynardın siyahısını – Yaxşı.
çıxardı. Arlin metallurgiya zavodunda işləyir-
– Bu yerlərin hansına bələdsən? Mə- di, gecə növbəsinə çıxacaqdı. O, mətbəx
nə dedilər, ən yaxşışı Gənc xristianlardır. masasının arxasında kitab oxuyan Toma-
Billi ünvanlara baxıb qaşlarını çatdı. sın başından öpdü.
– Әşşi, burax getsin, – dedi. – Gedək Billi ilə Frenk jurnal masası arxasına
bizə. Bizdə gecələyərsən. Ailəmlə tanış keçdilər, pivə içə-içə söhbət etmək, kart
olarsan. Onsuz da, bu gün heç yerə ge- oynamaq üçün masanın üstündəki xırda-
də bilməyəcəksən. xuruşu yığışdırdılar.
– Hə, elədir, – Frenk dedi. – Bəs sən harda işləyirsən? – Frenk
– Sabah səni stansiyaya vaxtında çat- soruşdu.
dıraram. Avtobusla gedəcəksən, yoxsa – Poladəritmədəyəm. Amma indi tətil
qatarla? Avtobus daha ucuzdur. edirik. Odur ki, agentliyin qarşısında növbə-
– Qatarla, Billi. Nə qədər ki, orada bə- yə yazılıram, günəmuzd nə iş çıxdı, razı-
lədçilər var, qatarla gedəcəyəm. laşıram.
– Onlar babat pul qazanırlar ha. Ayda Bir az əvvəl, Billi Frenki oğlu ilə tanış
dörd-beş yüz. Üstəlik, bəxşiş-filan. edəndə oğlan ona sol əlini uzatmışdı.
Billinin evinəcən piyada getdilər. Frenk fikir verdi ki, uşağın sağ əli sallaq
– Səhər sənə normal çəkmə alarıq, – qalıb. İndi kartları qarışdıra-qarışdıra uşa-
Billi dedi. – Bəlkə, hələ “Qudvill”ə də baş ğın əlinə nə olduğunu soruşdu. Billi xəyali
çəkdik, hə? tüfəngdən nişan alan kimi, bir hərəkət
Frenk güldü. Qiyafəsini, geyimini, nə elədi.
gündə olduğunu unutmağa macal tap- – Polis keçirdi yanımızdan. Uşağın
mışdı. Alatoran səma altında qərar tut- əlində isə pistonlu oyuncaq tapança var-
muş, sərin küləklər əsən Çikaqo özündən- dı. Səkkiz yaşındaydı, səkilərdə o yana,
razı tərzdə gəzişən, Lotusun istənilən bu yana qaçır, gördüyünü nişan alırdı.
küçəsindən qat-qat geniş küçələrin birin- Təzə işə girmiş polislərdən biri də özünü
yoldaşlarına göstərmək istəyib.
– Axı uşağa elə-belə, heç nədən atəş
açmaq olmaz.
