Page 273 - 2017-3
P. 273
çatmışdı. Uzun yol ərəfəsində özünə – Ona axı çəkmə də lazımdır, Con. 273
gəlsin deyə bir az içmişdi. Bardan çıxan- Artıq çəkmə tapılmadı, divanın üstünə 2017
da həyəcanı da, beynindəki aydınlıq da dörd cüt corab, bir də nimdaş, amma tə-
buxarlanmışdı. Әvəzində içinə səbəbsiz miz qaloş qoydular. Toni Morrison. Evə qayıdış
qəzəb, özünə qarşı nifrət dolmuşdu. O – Yat, qardaş. Qarşıda səni ağır yol
nifrətin səbəbkarı başqa bir adam idi. Bir gözləyir, həm də təkcə Corciyanı nəzər-
də ki, Fort-Loutondakı, tərxis olunandan də tutmuram...
dərhal sonra başlanan səfil həyatı ilə bağlı Frenk yun adyalın altında yuxuya get-
xatirələri oyanmışdı. Sahilə çıxan kimi ev- di, yuxusu parça-parça bədən əzalarıyla
lərinə teleqram vurmaq istəyirdi – Lotus- dolu idi. Oyananda gün işığı düşən otağı
da heç kəsin telefonu yox idi. Amma tele- qızarmış çörək qoxusu bürümüşdü. Uzun
fonçularla bir yerdə teleqrafçılar da tətil müddət harada olduğunu anlaya bilmədi.
edirdilər. İkisentlik açıqcada bunları yaz- İkigünlük xəstəxana iynələrinin təsiri ya-
dı: “Sağ-salamat qayıtmışam. Tezliklə vaş-yavaş da olsa çəkilirdi. Harada oyan-
görüşərik”. “Tezliklə” qismət olmadı, çünki masının elə bir əhəmiyyəti yox idi, indi ba-
qəsəbələrinə yerliləri yanında olmadan şını ağrıtmadan gözlərini qamaşdıran Günə-
qayıtmaq istəmirdi. Maykın, ya da Staffın şə minnətdar idi. Qalxıb yatağın içində
ata-anasının gözünə sapsağ necə görünə- oturdu, sınıq pəncələr kimi iki qatlanıb səli-
cəkdi? Dostlarının qəhrəmancasına hə- qəylə xalçanın üstünə sərilmiş corabları
lak olduqlarından nə qədər goplasa da, gördü. Sonra qonşu otaqdan asta danışıq
onlar daxili qəzəblərini, etirazlarını gizlə- səsləri eşitdi. O, corablara baxır, yaxın keç-
yə bilməyəcək, düz də edəcəkdilər. Bun- mişini – xəstəxanadan qaçışını, ayaqları-
dan başqa, Lotusa da nifrət eləyirdi. Qə- nın altındakı qarı, nəhayət, keşiş Lokkla
səbənin kobud sakinlərinə, qapalı mühiti- arvadını xatırlayırdı. Lokk içəri girib üç sa-
nə, xüsusilə də gələcəyə biganəliyinə o at sərasər yatmasından razı qalıb-qalma-
vaxt dözə bilərdi ki, heç olmasa, dostları dığını soruşanda artıq gerçək aləmdə idi.
yanında olsun. – Çox gözəl oldu. Özümü yaxşı hiss
edirəm.
– Çoxdan qayıtmısan? Lokk onu vanna otağına ötürüb əl-
Keşiş hələ də ayaq üstə idi. Sifətində- üzyuyanın yanına ülgüc, fırça, daraq qoy-
ki ifadə bir qədər yumşalmışdı. du. Üzünü qırxıb, yuyunandan sonra şal-
Frenk başını qaldırdı. varının ciblərini axtardı ki, görsün, sani-
– Təxminən, bir ilə yaxındı. tarlar, bəlkə, orda nəsə – iyirmi beş, heç
Lokk çənəsini qaşıdı, dillənməyə ha- olmasa, onsentlik-filan – unudub, amma
zırlaşırdı ki, Cin bir qab taxta peçenye və tapdığı yalnız piyada nişanı oldu. Lilinin
fincanla qayıtdı. verdiyi pul, əlbəttə, yoxa çıxmışdı. Frenk
– İsti süddür, – dedi. – İç, amma ya- minalı masanın arxasında əyləşib yarma
vaş-yavaş iç. Gedim sənə adyal gətirim. sıyığını yağla yedi. Masanın ortasında
Frenk iki qurtum aldı, sonra hamısını səkkiz birdollarlıq əsginas, bir ovuc xırda
içdi. Cin su gətirib dedi: pul vardı. Pokerdəki bank kimi, amma
– Peçenyeni suya sal, oğlum. Daha daha böyük çətinliklərlə ərsəyə gəlmiş
asan çeynəyərsən. pullar: başqa, daha şirin planları olan
– Cin, – Lokk dedi, – get gör yoxsullar
üçün olan yeşiyimizdə nə var.
gəlsin deyə bir az içmişdi. Bardan çıxan- Artıq çəkmə tapılmadı, divanın üstünə 2017
da həyəcanı da, beynindəki aydınlıq da dörd cüt corab, bir də nimdaş, amma tə-
buxarlanmışdı. Әvəzində içinə səbəbsiz miz qaloş qoydular. Toni Morrison. Evə qayıdış
qəzəb, özünə qarşı nifrət dolmuşdu. O – Yat, qardaş. Qarşıda səni ağır yol
nifrətin səbəbkarı başqa bir adam idi. Bir gözləyir, həm də təkcə Corciyanı nəzər-
də ki, Fort-Loutondakı, tərxis olunandan də tutmuram...
dərhal sonra başlanan səfil həyatı ilə bağlı Frenk yun adyalın altında yuxuya get-
xatirələri oyanmışdı. Sahilə çıxan kimi ev- di, yuxusu parça-parça bədən əzalarıyla
lərinə teleqram vurmaq istəyirdi – Lotus- dolu idi. Oyananda gün işığı düşən otağı
da heç kəsin telefonu yox idi. Amma tele- qızarmış çörək qoxusu bürümüşdü. Uzun
fonçularla bir yerdə teleqrafçılar da tətil müddət harada olduğunu anlaya bilmədi.
edirdilər. İkisentlik açıqcada bunları yaz- İkigünlük xəstəxana iynələrinin təsiri ya-
dı: “Sağ-salamat qayıtmışam. Tezliklə vaş-yavaş da olsa çəkilirdi. Harada oyan-
görüşərik”. “Tezliklə” qismət olmadı, çünki masının elə bir əhəmiyyəti yox idi, indi ba-
qəsəbələrinə yerliləri yanında olmadan şını ağrıtmadan gözlərini qamaşdıran Günə-
qayıtmaq istəmirdi. Maykın, ya da Staffın şə minnətdar idi. Qalxıb yatağın içində
ata-anasının gözünə sapsağ necə görünə- oturdu, sınıq pəncələr kimi iki qatlanıb səli-
cəkdi? Dostlarının qəhrəmancasına hə- qəylə xalçanın üstünə sərilmiş corabları
lak olduqlarından nə qədər goplasa da, gördü. Sonra qonşu otaqdan asta danışıq
onlar daxili qəzəblərini, etirazlarını gizlə- səsləri eşitdi. O, corablara baxır, yaxın keç-
yə bilməyəcək, düz də edəcəkdilər. Bun- mişini – xəstəxanadan qaçışını, ayaqları-
dan başqa, Lotusa da nifrət eləyirdi. Qə- nın altındakı qarı, nəhayət, keşiş Lokkla
səbənin kobud sakinlərinə, qapalı mühiti- arvadını xatırlayırdı. Lokk içəri girib üç sa-
nə, xüsusilə də gələcəyə biganəliyinə o at sərasər yatmasından razı qalıb-qalma-
vaxt dözə bilərdi ki, heç olmasa, dostları dığını soruşanda artıq gerçək aləmdə idi.
yanında olsun. – Çox gözəl oldu. Özümü yaxşı hiss
edirəm.
– Çoxdan qayıtmısan? Lokk onu vanna otağına ötürüb əl-
Keşiş hələ də ayaq üstə idi. Sifətində- üzyuyanın yanına ülgüc, fırça, daraq qoy-
ki ifadə bir qədər yumşalmışdı. du. Üzünü qırxıb, yuyunandan sonra şal-
Frenk başını qaldırdı. varının ciblərini axtardı ki, görsün, sani-
– Təxminən, bir ilə yaxındı. tarlar, bəlkə, orda nəsə – iyirmi beş, heç
Lokk çənəsini qaşıdı, dillənməyə ha- olmasa, onsentlik-filan – unudub, amma
zırlaşırdı ki, Cin bir qab taxta peçenye və tapdığı yalnız piyada nişanı oldu. Lilinin
fincanla qayıtdı. verdiyi pul, əlbəttə, yoxa çıxmışdı. Frenk
– İsti süddür, – dedi. – İç, amma ya- minalı masanın arxasında əyləşib yarma
vaş-yavaş iç. Gedim sənə adyal gətirim. sıyığını yağla yedi. Masanın ortasında
Frenk iki qurtum aldı, sonra hamısını səkkiz birdollarlıq əsginas, bir ovuc xırda
içdi. Cin su gətirib dedi: pul vardı. Pokerdəki bank kimi, amma
– Peçenyeni suya sal, oğlum. Daha daha böyük çətinliklərlə ərsəyə gəlmiş
asan çeynəyərsən. pullar: başqa, daha şirin planları olan
– Cin, – Lokk dedi, – get gör yoxsullar
üçün olan yeşiyimizdə nə var.
