Page 272 - 2017-3
P. 272
miş polietilen örtük isə qızınmağa imkan lamaq fikrində olmadığı aşkar oxunan
vermirdi. gözləri idi.
– Bağışla ki, evimiz belə soyuqdur. – – İndi isə pulun yoxdur, hə? – Lokk
Frenkin dodaqlarının əsdiyi Lokkun gözlərini qıydı. – Səni polis axtarır?
gözündən qaçmadı. – Biz qara yox, ya- – Yox. Yox, ser. Onlar məni sadəcə
ğışlara öyrəncəliyik. Bəs sən haralardan- tutub dəlixanaya gətirdilər. – O, əllərini
san? ağzına aparıb nəfəsi ilə isitməyə çalışdı.
– Sentral-Sitidən. – İnanmıram ki, nədəsə ittiham edələr.
Lokk nıqqıldadı, guya oğlanın bu ca- – İttiham etsələr belə, sən bilməyə-
vabı hər şeyi izah edirdi. cəkdin.
– Ora gedirsən? Cin Lokk bir ləyən soyuq su ilə qayıt-
– Yox, ser. Cənuba gedirəm. dı.
– Bəs həbsxana əvəzinə xəstəxana- – Oğlum, ayaqlarını suya sal. Soyuq-
ya necə gedib çıxmısan? Ayağı yalınlar, dur, amma onsuz da, ayağını tez qızdır-
lütlər çox vaxt həbsxanaya düşürlər. malısan.
– Yəqin, qana görə. Üzümdən qan Frenk dərindən nəfəs alıb ayaqlarını
272 axırdı. suya saldı.
– Nə qan idi, niyə axırdı? – Çox sağ olun.
2017 – Bilmirəm. – Polis onu niyə tutubmuş?
– Yadında deyil? Cin bu sualı ərinə verdi. Kişi çiyinləri-
– Yox. Yalnız səs yadımdadı. Çox ni çəkdi.
bərkdən gəlirdi. – Frenk alnını ovuşdur- Doğrudan, axı nəyə görə tutmuşdu-
du. – Bəlkə, dava-dalaş olmuşdu? – Bu lar? B-29 bombardmançı təyyarənin nə-
sözləri sual kimi səsləndi, sanki keşiş onu riltisi yadındaydı. Sonra polisə xoş görün-
niyə iki gün iynələyə-iynələyə, əli-qolu məyəcək başına gələn məqam yadda-
bağlı saxladıqlarını bilməli idi. şından tamam silinmişdi. Bunu nəinki onu
Keşiş onu narahat baxışlarla süzdü. evlərinə buraxan bu mehriban insanlara,
Qorxmamışdı, narahat idi. heç özünə də izah eləyə bilməzdi. Dalaş-
– Yəqin, səni təhlükəli sayıblar. Adi mışdı? Səkini murdarlamışdı? Bəlkə, yol-
Toni Morrison. Evə qayıdış xəstə olsaydın, heç vaxt ora salmazdılar. dan keçənləri, ya məktəbliləri söymüşdü?
Hara gedirdin axı, qardaşım? – O, ba- Başını divara çırpmışdı, yoxsa başqası-
yaqkı kimi, əlləri arxasında dayanmışdı. nın həyətində gizlənmişdi?
– Corciyaya gedirəm, ser. Gedib çata – Yəqin, nəsə eləmişəm, – dilləndi. –
bilsəm... Nəsə elə bir şey ki...
– Hə... Yaxın deyil. Bəs mister Mani- Heç nə yadında deyildi. Mühərrikdən
nin pulu var? – Lokk öz zarafatına güldü. çıxan hava axınından yerə yıxılmışdı. Ta-
– Məni aparanda vardı, – Frenk ca- nımadığı adamlarla dalaşmışdı, ya törət-
vab verdi. mədiyi günaha görə ağacların qarşısında
İndi şalvarının cibində yalnız medalı dizi üstə düşüb ağlaya-ağlaya üzr istə-
qalmışdı. Lilinin nə qədər pul verdiyini də mişdi? Yalnız onu xatırlayırdı ki, Lili qapı-
heç cür xatırlaya bilmirdi. Yadında qalan nı üzünə çırpmış, səfərinin mühümlüyünə
yalnız onun büzülmüş dodaqları, bağış- baxmayaraq, həyəcanı lap dözülməz həd-
vermirdi. gözləri idi.
– Bağışla ki, evimiz belə soyuqdur. – – İndi isə pulun yoxdur, hə? – Lokk
Frenkin dodaqlarının əsdiyi Lokkun gözlərini qıydı. – Səni polis axtarır?
gözündən qaçmadı. – Biz qara yox, ya- – Yox. Yox, ser. Onlar məni sadəcə
ğışlara öyrəncəliyik. Bəs sən haralardan- tutub dəlixanaya gətirdilər. – O, əllərini
san? ağzına aparıb nəfəsi ilə isitməyə çalışdı.
– Sentral-Sitidən. – İnanmıram ki, nədəsə ittiham edələr.
Lokk nıqqıldadı, guya oğlanın bu ca- – İttiham etsələr belə, sən bilməyə-
vabı hər şeyi izah edirdi. cəkdin.
– Ora gedirsən? Cin Lokk bir ləyən soyuq su ilə qayıt-
– Yox, ser. Cənuba gedirəm. dı.
– Bəs həbsxana əvəzinə xəstəxana- – Oğlum, ayaqlarını suya sal. Soyuq-
ya necə gedib çıxmısan? Ayağı yalınlar, dur, amma onsuz da, ayağını tez qızdır-
lütlər çox vaxt həbsxanaya düşürlər. malısan.
– Yəqin, qana görə. Üzümdən qan Frenk dərindən nəfəs alıb ayaqlarını
272 axırdı. suya saldı.
– Nə qan idi, niyə axırdı? – Çox sağ olun.
2017 – Bilmirəm. – Polis onu niyə tutubmuş?
– Yadında deyil? Cin bu sualı ərinə verdi. Kişi çiyinləri-
– Yox. Yalnız səs yadımdadı. Çox ni çəkdi.
bərkdən gəlirdi. – Frenk alnını ovuşdur- Doğrudan, axı nəyə görə tutmuşdu-
du. – Bəlkə, dava-dalaş olmuşdu? – Bu lar? B-29 bombardmançı təyyarənin nə-
sözləri sual kimi səsləndi, sanki keşiş onu riltisi yadındaydı. Sonra polisə xoş görün-
niyə iki gün iynələyə-iynələyə, əli-qolu məyəcək başına gələn məqam yadda-
bağlı saxladıqlarını bilməli idi. şından tamam silinmişdi. Bunu nəinki onu
Keşiş onu narahat baxışlarla süzdü. evlərinə buraxan bu mehriban insanlara,
Qorxmamışdı, narahat idi. heç özünə də izah eləyə bilməzdi. Dalaş-
– Yəqin, səni təhlükəli sayıblar. Adi mışdı? Səkini murdarlamışdı? Bəlkə, yol-
Toni Morrison. Evə qayıdış xəstə olsaydın, heç vaxt ora salmazdılar. dan keçənləri, ya məktəbliləri söymüşdü?
Hara gedirdin axı, qardaşım? – O, ba- Başını divara çırpmışdı, yoxsa başqası-
yaqkı kimi, əlləri arxasında dayanmışdı. nın həyətində gizlənmişdi?
– Corciyaya gedirəm, ser. Gedib çata – Yəqin, nəsə eləmişəm, – dilləndi. –
bilsəm... Nəsə elə bir şey ki...
– Hə... Yaxın deyil. Bəs mister Mani- Heç nə yadında deyildi. Mühərrikdən
nin pulu var? – Lokk öz zarafatına güldü. çıxan hava axınından yerə yıxılmışdı. Ta-
– Məni aparanda vardı, – Frenk ca- nımadığı adamlarla dalaşmışdı, ya törət-
vab verdi. mədiyi günaha görə ağacların qarşısında
İndi şalvarının cibində yalnız medalı dizi üstə düşüb ağlaya-ağlaya üzr istə-
qalmışdı. Lilinin nə qədər pul verdiyini də mişdi? Yalnız onu xatırlayırdı ki, Lili qapı-
heç cür xatırlaya bilmirdi. Yadında qalan nı üzünə çırpmış, səfərinin mühümlüyünə
yalnız onun büzülmüş dodaqları, bağış- baxmayaraq, həyəcanı lap dözülməz həd-