Page 271 - 2017-3
P. 271
, elə ayaqyalın dəhlizlə addımladı. Yan- dayır, səsini çıxara bilmirdi. Qapı ağzın- 271
ğın çıxışının lap yanındakı palatadan gə- da dayanmış adam titrəyən qonağını alt- 2017
lən ağlaşma səsini nəzərə almasa, tam dan-yuxarı süzdü, çəkilib yol verdi, əlinin
sakitlik idi – nə sanitar çəkmələrinin taq- hərəkətilə içəri dəvət edib əvvəlcə pillə- Toni Morrison. Evə qayıdış
qıltısı, nə boğuq gülüş səsləri eşidilirdi. kənə sarı səsləndi:
Qapını açanda rəzələr cırıldadı, çölün so-
yuğu üstünə ağır gürz kimi endi. – Cin! Cin!.. Aman Tanrım, – qapını
örtə-örtə mızıldadı, – nə gündəsən...
Yanğın pilləkəninin buz kimi dəmiri
ayaqlarını elə dondurdu ki, nisbətən isti O, gülümsəməyə çalışdı, amma ba-
olan qarın üstündə dayanmaq üçün cəld carmadı.
sürahidən aşdı. Həm özünün, həm də
görünməyən ulduzların əvəzinə əlləşən – Adım Con Lokkdur. Keşişəm. Bəs
Ayın parlaq işığı elə bil onun hiddətindən sən kimsən?
həvəslənmişdi, sallaq çiyinlərini, yalın
ayaqlarının qar üzərində buraxdığı izləri – Frenkəm, ser. Frenk Mani.
işıqlandırırdı. Cibində təkcə piyada qo- – Hardan belə? Xəstəxanadan gəlir-
şunların nişanı vardı. Xırda pulu da yox sən?
idi. Odur ki, telefon köşkü tapıb Liliyə Frenk ayaqlarını yerə döyüb əl bar-
zəng etməyi ağlına da gətirmədi. Amma maqlarını ovuşdura-ovuşdura başını tər-
onsuz da, zəng etməyəcəkdi: son dəfə pətdi.
çox soyuq ayrıldıqlarına görə yox, ona bu Lokk nıqqıldadı.
vəziyyətdə, dəlixanadan ayaqyalın qaç- – Әyləş, – deyib başını buladı. – Bəx-
mış xəstə kimi müraciət etməyə utanar- tin gətirib, mister Mani. Xəstəxanadan ya-
dı... Gödəkcəsinin qaldırdığı yaxalığın- man çox meyit satırlar!
dan bərk-bərk yapışıb, təmiz səki ilə de- – Meyit? – Frenk ev sahibinin sözləri-
yil, qar basmış küçəylə keşişin evinəcən nin fərqinə varmadan divana çökdü.
olan beş-altı məhəlləni xəstəxanadakı – Hə də... Tibb fakültəsinə.
narkotikin olan-qalan təsiri altında sürətlə – Ölmüş adamların meyitlərini satır-
keçdi. İkimərtəbəli, taxta üzlüklü bina idi, lar? Niyə?
eyvana qalxan pillələri tərtəmiz – Bilirsən, həkimlər ölmüş yoxsulların
süpürülmüşdü, amma pəncərələrindən meyiti üzərində işləməlidirlər ki, hələ sağ
işıq gəlmirdi. Qapını döydü, əlləri tamam olan varlılara kömək edə bilsinlər.
donduğuna görə ona elə gəldi, çox bərkdən – Bəsdir, Con. – Cin Lokk xalatının
döyür. Amma taqqıltıda təhdid yox idi – kəmərini bağlaya-bağlaya pillələri enirdi.
quldur, yaxud polis qapıları belə döymür. – Bunlar boş-boş şeylərdi.
İnadkarlığı bəhrəsini verdi: içəridə işığı – Arvadımdır, – Lokk dedi. – Yaxşı
yandırdılar, qapı aralandı, sonra tam açıl- qadındır, amma çox vaxt haqlı olmur.
dı, qapının ağzında flanel xalatlı çalsaç – Salam. Bağışlayın ki, belə... – Frenk
kişi göründü, o, bir əliylə eynəyini burnu- ayağa qalxdı, hələ də titrəyirdi.
nun üstündə saxlayıb, çağırılmamış gecə Qadın onun sözünü kəsdi:
qonağına narazı-narazı baxırdı. – Heç nə olmaz. Әyləş, xahiş edirəm,
– deyib mətbəxə keçdi.
İstədi ki, “salam”, ya “bağışlayın” de- Oğlan təzədən oturdu. Burda külək
sin, amma dişləri bir-birinə dəyib şaqqıl- əsmirdi, amma evin özü küçədən o qədər
də isti deyildi, divanın üstünə tarım çəkil-
   266   267   268   269   270   271   272   273   274   275   276