Page 234 - 2017-3
P. 234
Peppe. Neynək! Yeyib-içərik… Mariya Rozariya (qalxıb atasını
Cennaro (öz hekayətini nə vaxt bərpa haqlayır. Qətiyyətlə). Ata, mən də səninlə
edəcəyini gözləyə-gözləyə onlara diqqət gəlirəm…
kəsilib və dərhal pauzaya soxulur). Demək
belə…, biz xəndəkdə gizlənmişik. Çünki Cennaro onun əlindən tutur.
hər tərəfdən qumbara…
Peppe (eyni tonla)… Top atırlar… Adelaida (qalxıb o da Cennaroya
Hamı (səbirsizliklə, amma xoş niyyətlə). yaxın gəlir). Don Cenna, yaxşı deyil…
Don Cenna…
Federiko (əlində tava, təntənəylə). Bu mən başa düşürəm, siz hələ də təsir
da çəpiş! (Stola, Amaliyanın qarşısına altındasız… Qorxunuz keçməyib… Amma
qoyur.) toxtayın… Axı indi burda tam sakitlikdi…
Peppe. Siz bu çəpişlə bizi zəhərlə- Hər şey qurtarıb…
məsəz yaxşıdı!
Cennaro (əminliklə). Xeyr! Siz səhv
Assunta. Adam necə də dinclik
istəyir… Öz sağlamlığınızı qoruyun... Axı edirsiz… Müharibə qurtarmayıb… Heç nə
hər şey artıq qurtarıb. qurtarmayıb! (Daha bir neçə addım atır.)
234 Cennaro. Nə deyirsiz? Nə qurtarıb Adelaida bir qədər pərt halda süfrəyə
2017 dediz?
Erriko. Yaxşı, özünüz bilərsiz… Gəl, qayıdır. Cennaro qızına nəsə demək
yeməyimizi yeyək, pis şeylər fikirləşməyək. istəyir, amma görür ki, o, baxışlarını yerə
dikib. Bir anlıq tərəddüd keçirir, amma
Eduardo de Filippo. Neapol – milyonçular şəhəri Amaliya xəz örtüyünü kənara atıb hələ də heç nədən şübhələnmir. İnstink-
qızartmanı bıçaqla kəsir. Keşiş sağ tiv olaraq nəyinsə qaydasında
qapıya tərəf gedir. Hamı deyə-gülə olmadığını hiss edir, kədərlənir.
yeməyə başlayır. Nəvazişlə qızını özünə tərəf çəkib jestlə
Cennaro (müşahidə edir, fikrə dalır. soruşur: “Sənə nə olub?” Mariya
Onu gizlədə bilmədiyi qüssə bürüyüb. Rozariyanın cavabı belə olur: “Heç nə”.
Qətiyyətlə qalxır). Ama, mən Rituççanın
Çıxırlar.
yanında olacağam… (Sol qapıya tərəf
gedir.) Keşiş sağ qapıdan təntənəli surətdə
Erriko (təəccüblə). Don Cenna, sizə iki şüşə şərab gətirir.
nə oldu? Hara belə?
Hamı (dilxor-dilxor). Don Cenna… Keşiş. Bu da şərab!
Cennaro. Mən uşağın yanında olacam.
Nəsə qızdırması yaman yüksəkdi. Hamı çox sevinir. Süfrəni tərk etmiş
Amaliya (çox da inad etmədən). Mən Cennaro, iş-güclər, dadlı təamlar
haqqında danışa-danışa yeməyə
gedərdim də… girişirlər.
Cennaro. Yox, yox… sən burda ol…
Mən qəti ac deyiləm… Bircə yorulmuşam…
Süfrə arxasında ol… (Vurğuyla.) Belə
daha yaxşı olar… (Gedir.)
Cennaro (öz hekayətini nə vaxt bərpa haqlayır. Qətiyyətlə). Ata, mən də səninlə
edəcəyini gözləyə-gözləyə onlara diqqət gəlirəm…
kəsilib və dərhal pauzaya soxulur). Demək
belə…, biz xəndəkdə gizlənmişik. Çünki Cennaro onun əlindən tutur.
hər tərəfdən qumbara…
Peppe (eyni tonla)… Top atırlar… Adelaida (qalxıb o da Cennaroya
Hamı (səbirsizliklə, amma xoş niyyətlə). yaxın gəlir). Don Cenna, yaxşı deyil…
Don Cenna…
Federiko (əlində tava, təntənəylə). Bu mən başa düşürəm, siz hələ də təsir
da çəpiş! (Stola, Amaliyanın qarşısına altındasız… Qorxunuz keçməyib… Amma
qoyur.) toxtayın… Axı indi burda tam sakitlikdi…
Peppe. Siz bu çəpişlə bizi zəhərlə- Hər şey qurtarıb…
məsəz yaxşıdı!
Cennaro (əminliklə). Xeyr! Siz səhv
Assunta. Adam necə də dinclik
istəyir… Öz sağlamlığınızı qoruyun... Axı edirsiz… Müharibə qurtarmayıb… Heç nə
hər şey artıq qurtarıb. qurtarmayıb! (Daha bir neçə addım atır.)
234 Cennaro. Nə deyirsiz? Nə qurtarıb Adelaida bir qədər pərt halda süfrəyə
2017 dediz?
Erriko. Yaxşı, özünüz bilərsiz… Gəl, qayıdır. Cennaro qızına nəsə demək
yeməyimizi yeyək, pis şeylər fikirləşməyək. istəyir, amma görür ki, o, baxışlarını yerə
dikib. Bir anlıq tərəddüd keçirir, amma
Eduardo de Filippo. Neapol – milyonçular şəhəri Amaliya xəz örtüyünü kənara atıb hələ də heç nədən şübhələnmir. İnstink-
qızartmanı bıçaqla kəsir. Keşiş sağ tiv olaraq nəyinsə qaydasında
qapıya tərəf gedir. Hamı deyə-gülə olmadığını hiss edir, kədərlənir.
yeməyə başlayır. Nəvazişlə qızını özünə tərəf çəkib jestlə
Cennaro (müşahidə edir, fikrə dalır. soruşur: “Sənə nə olub?” Mariya
Onu gizlədə bilmədiyi qüssə bürüyüb. Rozariyanın cavabı belə olur: “Heç nə”.
Qətiyyətlə qalxır). Ama, mən Rituççanın
Çıxırlar.
yanında olacağam… (Sol qapıya tərəf
gedir.) Keşiş sağ qapıdan təntənəli surətdə
Erriko (təəccüblə). Don Cenna, sizə iki şüşə şərab gətirir.
nə oldu? Hara belə?
Hamı (dilxor-dilxor). Don Cenna… Keşiş. Bu da şərab!
Cennaro. Mən uşağın yanında olacam.
Nəsə qızdırması yaman yüksəkdi. Hamı çox sevinir. Süfrəni tərk etmiş
Amaliya (çox da inad etmədən). Mən Cennaro, iş-güclər, dadlı təamlar
haqqında danışa-danışa yeməyə
gedərdim də… girişirlər.
Cennaro. Yox, yox… sən burda ol…
Mən qəti ac deyiləm… Bircə yorulmuşam…
Süfrə arxasında ol… (Vurğuyla.) Belə
daha yaxşı olar… (Gedir.)
