Page 228 - 2017-3
P. 228
təkcə meyvə gətirirdim… Bir yerdə öpüşdük… Lap doğma qardaşlar kimi…
yeyirdik… Qardaş kimi olmuşduq… (Bu Mən ona öz ünvanımı verib deyirəm: “Nə
qəribə həyatın təfərrüatını xatırlayaraq vaxt lazım olsam…” (Jesti bu mənanı
gülür.) Sonra nəsə beyninə saldı ki, onu verir: “Mənə etibar edə bilərsən.”)
satacam. Әn dəhşətlisi də elə onda Amaliya (Errikoya dediyi həmin o Cen-
başlandı… (Yenidən ciddiləşir.) O belə naronun adına gələn məktubu xatırlayaraq
oldu… (Barmağını göstərir.) Bənizi solub, ərinə). Bəlkə, elə bu məktub ondan gəlib…
gözləri hədəqəsindən çıxıb, qıpqırmızıdı… (Bayaq stolun üstünə qoyduğu məktubu
Elə bil dəli olmuşdu… Bir səhər yaxamdan götürüb Cennaroya verir.)
tutdu. (Sol əliylə göstərib sağ əliylə təsəvvür Cennaro (məktubu gözdən keçirir
etdiyi həmsöhbətini hədələyir.) “Sən məni aşağıdakı imzanı tapıb sevincdən qışqırır).
satacaqsan!” (Səmimi tərzdə.) “A kişi, Әlbəttə, odu… Özüdü… Şükür Xudaya!
mən səni satmayacam” (Yenidən yəhudi O, sağ-salamatdı… (Oxuyur.) “Әziz senyor
intonasiyası və elə həmin jestlə.) “Sən Cennaro. Düşünürəm ki, siz, nəhayət,
mənim bu canımı satmaq istəyirsən…” doğmalarınızın yanındasız. Sizə öz
(Bir qədər hövsələsiz.) “Mənim heç ağlım- salamlarımı yollayıb ürəkdən təbrik
228 dan da keçmir… Mən evə istəyirəm…’’ edirəm”. (Arvadına.) Unutmayıb…
(Yəhudinin yalvarışlı səsiylə.) “Satma… (Oxuyur.) “Arvadınız və uşaqlarınız,
2017 məni satma…” Sonra o ağladı… (Ciddi.) talelərinin necə gətirəcəyindən asılı ol-
Ama, sən bircə onun necə ağladığını mayaraq, əminəm ki, sizin çəkdiyiniz
görəydin… Ağsaçlı, yekə bir kişiydi… əzablara layiq olacaqlar…”
uşaqları da böyükdü… Fotolarını mənə
Eduardo de Filippo. Neapol – milyonçular şəhəri göstərdi… Bu nə vəhşilikdi… Gör bir insan Amaliyanın saçına əl gəzdirə-gəzdirə
nələrə qadirmiş… Belə işlərə görə haqq- onu güclə gizlətdiyi bir həyəcan
hesab çürüdülməlidi, Ama… O, hələ də bürüyüb.
gözlərim qarşısındadı… Әllərimdən tu-
tub… öpür. (Təzədən yəhudini təqlid edir.) “Arzu edirəm ki, keçirdiyiniz bütün bu
“Məni satma…”. (Elə bil yoldaşına cavab həyəcanların müqabilində onlarla görüş
verir.) “Doğrudanmı, sən mənim buna sizə sevinc gətirsin…”
qadir olduğumu…” (Amaliyaya.) Mən onu Amedeo (məktubun sonuna yaxınlaş-
əmin etmək istəyirdim… (Sanki həmin dığını anlayaraq, hövsələsiz şəkildə
yəhudiyə müraciətlə.) “Әvvəla, mən atasının sözünü kəsir). Ay ata, nələr
vicdanlı adamam və işdi, əgər madonna çəkmisən…
rəhm etsə, sən də sağ-salamat Neapola Cennaro. Demə… Demə… Mən hələ
gəlib çıxsan, onda görəcəksən”. Amma sizə nə danışdım ki?.. Bunlar hələ
heç bir faydası yox idi. Beyninə salmışdı, harasıdı…
vəssalam… Sonra yenə kəndbəkənd, Amedeo. İndi artıq burdasan, bizimlə-
kəndbəkənd… Cəbhə xəttini keçdik, amma sən… Daha olanları yadından çıxart.
özümüz də bilmədik necə… Yalnız başqa Cennaro. Yadımdan çıxarım? Dildə
formada olan əsgərləri görəndə bunu demək asandı. Bunu unutmaqmı olar?..
anladıq… Necə sevindiyimizi təsvir Amedeo (sadəlövhcəsinə). Yaxşı, ata,
etməkdə acizəm. – Qucaqlaşdıq, bizdə hər şey axı qurtardı…
yeyirdik… Qardaş kimi olmuşduq… (Bu Mən ona öz ünvanımı verib deyirəm: “Nə
qəribə həyatın təfərrüatını xatırlayaraq vaxt lazım olsam…” (Jesti bu mənanı
gülür.) Sonra nəsə beyninə saldı ki, onu verir: “Mənə etibar edə bilərsən.”)
satacam. Әn dəhşətlisi də elə onda Amaliya (Errikoya dediyi həmin o Cen-
başlandı… (Yenidən ciddiləşir.) O belə naronun adına gələn məktubu xatırlayaraq
oldu… (Barmağını göstərir.) Bənizi solub, ərinə). Bəlkə, elə bu məktub ondan gəlib…
gözləri hədəqəsindən çıxıb, qıpqırmızıdı… (Bayaq stolun üstünə qoyduğu məktubu
Elə bil dəli olmuşdu… Bir səhər yaxamdan götürüb Cennaroya verir.)
tutdu. (Sol əliylə göstərib sağ əliylə təsəvvür Cennaro (məktubu gözdən keçirir
etdiyi həmsöhbətini hədələyir.) “Sən məni aşağıdakı imzanı tapıb sevincdən qışqırır).
satacaqsan!” (Səmimi tərzdə.) “A kişi, Әlbəttə, odu… Özüdü… Şükür Xudaya!
mən səni satmayacam” (Yenidən yəhudi O, sağ-salamatdı… (Oxuyur.) “Әziz senyor
intonasiyası və elə həmin jestlə.) “Sən Cennaro. Düşünürəm ki, siz, nəhayət,
mənim bu canımı satmaq istəyirsən…” doğmalarınızın yanındasız. Sizə öz
(Bir qədər hövsələsiz.) “Mənim heç ağlım- salamlarımı yollayıb ürəkdən təbrik
228 dan da keçmir… Mən evə istəyirəm…’’ edirəm”. (Arvadına.) Unutmayıb…
(Yəhudinin yalvarışlı səsiylə.) “Satma… (Oxuyur.) “Arvadınız və uşaqlarınız,
2017 məni satma…” Sonra o ağladı… (Ciddi.) talelərinin necə gətirəcəyindən asılı ol-
Ama, sən bircə onun necə ağladığını mayaraq, əminəm ki, sizin çəkdiyiniz
görəydin… Ağsaçlı, yekə bir kişiydi… əzablara layiq olacaqlar…”
uşaqları da böyükdü… Fotolarını mənə
Eduardo de Filippo. Neapol – milyonçular şəhəri göstərdi… Bu nə vəhşilikdi… Gör bir insan Amaliyanın saçına əl gəzdirə-gəzdirə
nələrə qadirmiş… Belə işlərə görə haqq- onu güclə gizlətdiyi bir həyəcan
hesab çürüdülməlidi, Ama… O, hələ də bürüyüb.
gözlərim qarşısındadı… Әllərimdən tu-
tub… öpür. (Təzədən yəhudini təqlid edir.) “Arzu edirəm ki, keçirdiyiniz bütün bu
“Məni satma…”. (Elə bil yoldaşına cavab həyəcanların müqabilində onlarla görüş
verir.) “Doğrudanmı, sən mənim buna sizə sevinc gətirsin…”
qadir olduğumu…” (Amaliyaya.) Mən onu Amedeo (məktubun sonuna yaxınlaş-
əmin etmək istəyirdim… (Sanki həmin dığını anlayaraq, hövsələsiz şəkildə
yəhudiyə müraciətlə.) “Әvvəla, mən atasının sözünü kəsir). Ay ata, nələr
vicdanlı adamam və işdi, əgər madonna çəkmisən…
rəhm etsə, sən də sağ-salamat Neapola Cennaro. Demə… Demə… Mən hələ
gəlib çıxsan, onda görəcəksən”. Amma sizə nə danışdım ki?.. Bunlar hələ
heç bir faydası yox idi. Beyninə salmışdı, harasıdı…
vəssalam… Sonra yenə kəndbəkənd, Amedeo. İndi artıq burdasan, bizimlə-
kəndbəkənd… Cəbhə xəttini keçdik, amma sən… Daha olanları yadından çıxart.
özümüz də bilmədik necə… Yalnız başqa Cennaro. Yadımdan çıxarım? Dildə
formada olan əsgərləri görəndə bunu demək asandı. Bunu unutmaqmı olar?..
anladıq… Necə sevindiyimizi təsvir Amedeo (sadəlövhcəsinə). Yaxşı, ata,
etməkdə acizəm. – Qucaqlaşdıq, bizdə hər şey axı qurtardı…
