Page 223 - 2017-3
P. 223
Amaliya (diqqətlə qızının hərəkətlərini Amaliya (hiddətini zorla boğaraq). Siz 223
izləyir. Nəsə qeyri-adi bir hadisə baş bir buna baxın. – Sənə bir də izah edirəm… 2017
verdiyini hiss edib kinayə ilə soruşur). Biz onunla alış-veriş işində şərikik… Və
Ehe… nəsə tez qayıtdın. Adaxlın sənə bu işlərin sənə heç bir dəxli yoxdu! Eduardo de Filippo. Neapol – milyonçular şəhəri
nə dedi? (Qəflətən özündən çıxıb hiddətlə.) Özümlə
özüm məşğul olaram, anladın? Yaxşı olar,
Mariya Rozariya (biganəliklə). Adaxlım sən sözünü deyəsən… açıb deyəsən.
çıxıb gedib, izi-tozu da yoxdu. (Səhnənin dərinliyinə gedib qapını
bağlayır.) Nə vaxt… Harda?
Amaliya (az qala sevinə-sevinə). Ax,
belə? Sənə nə var, başqasını taparsan. Mariya Rozariya (tay-tuş kimi anasının
gözlərinin içinə baxa-baxa qışqırır). Burda!..
Mariya Rozariya (soyuq tərzdə). Kimi Mən onu bura gətirmişdim!.. Siz axşamlar
istəyirəmsə, kimi bəyənirəmsə, onu da o Gözəllə gəzintilərə, şam yeməklərinə
tapacam, anladız? Özüm tapacam. Siz çıxanda…
öz işinizlə məşğul olun!
Amaliya (heyrət içində). Burda? Mənim
Amaliya (zarafatla). Ah, zavallı qız! evimdə? Sən nə alçaq adamsan! Bütün
Heç dilindən düşmürdü! Səyahət! Ameri- bunları ananın üzünə deməyə
ka… Amerikanın sənin üçün elə gözü utanmırsan?! Sən mənə ana deməyə layiq
atırdı… deyilsən! Səni təpiyimlə əzəcəm… Səni
xurd-xəşil edəcəm…
Mariya Rozariya. Mənim bəxtim qara
imiş… Mən təkcə demirdim… Mən təkcə Mariya Rozariya (təslim olmur).
ürəyimi verməmişdim… Siz mənə yaxşı Errikonu çağırın… Deyin, o gəlib məni
nəzarət etməliydiz! İndi çığırıb-bağırmağın döysün… Onsuz da, siz ona bu ixtiyarı
xeyri yoxdu, olan olub… vermisiz.
Amaliya (heyrətlə, öz qulaqlarına inan- Amaliya (dalanda eşitməsinlər deyə
mayaraq). Olan olub dedin? De görək, özünü zorla saxlayır). Pozğun qız! Hə,
nə eləmisən? hə, pozğun!
Mariya Rozariya (baş verənlərin Mariya Rozariya (barmağıyla anasını
günahını anasının üstünə yıxmağın göstərərək). Eynilə sizin kimi…
mümkünlüyünə çətin inanaraq, acıqlı-
acıqlı). Gərək əvvəldən nəzarət edəydiz! Amaliya (özündən çıxaraq). Səni
Axşamlar rəfiqələrimlə çıxıb gedəndə siz, öldürərəm, eşidirsən məni? (Qətiyyətlə
yaxşı olardı ki, sevinmək əvəzinə – belə Mariya Rozariyaya tərəf addımlayır və o,
axı sizə daha rahat idi – mənə nəzarət məsələnin nə həddə çatdığını görüb
edəydiz… Pul, alver barədə ardınca gələn anasından yayınmaq üçün
düşünməkdənsə, mənim barəmdə sağ tərəfə qaçır.)
düşünəydiz!
Səhnə arxasındakı dava-dalaş daha
Amaliya (özünü itirib və demək olar aqressiv xarakter alır. Mariya Rozariyanın
ki, hərəkətlərinə bəraət qazandırır). Səni zərbələrdən necə yayındığı eşidilir. Elə
düşünmədiyimi deyirsən? Mən uşaqlarım, bu arada dalanda hərəkət başlanır, səslər
evim üçün canımı qoymuşam…. eşidilir. Nəsə qeyri-adi hadisə baş verib.
Sözlər aydınlaşır: “Əlbəttə, bu odur!”, “Xoş
Mariya Rozariya (istehzayla). Sizmi? gəldin…”, “Axır ki…”, “Don Cenna, salam!”,
Sizin məni düşünməyə vaxtınızmı vardı? “Özüdü, don Cennarodu”.
Nə vaxt? Onda sizin o Gözəl barədə kim
düşünəcəkdi? Mən?
izləyir. Nəsə qeyri-adi bir hadisə baş bir buna baxın. – Sənə bir də izah edirəm… 2017
verdiyini hiss edib kinayə ilə soruşur). Biz onunla alış-veriş işində şərikik… Və
Ehe… nəsə tez qayıtdın. Adaxlın sənə bu işlərin sənə heç bir dəxli yoxdu! Eduardo de Filippo. Neapol – milyonçular şəhəri
nə dedi? (Qəflətən özündən çıxıb hiddətlə.) Özümlə
özüm məşğul olaram, anladın? Yaxşı olar,
Mariya Rozariya (biganəliklə). Adaxlım sən sözünü deyəsən… açıb deyəsən.
çıxıb gedib, izi-tozu da yoxdu. (Səhnənin dərinliyinə gedib qapını
bağlayır.) Nə vaxt… Harda?
Amaliya (az qala sevinə-sevinə). Ax,
belə? Sənə nə var, başqasını taparsan. Mariya Rozariya (tay-tuş kimi anasının
gözlərinin içinə baxa-baxa qışqırır). Burda!..
Mariya Rozariya (soyuq tərzdə). Kimi Mən onu bura gətirmişdim!.. Siz axşamlar
istəyirəmsə, kimi bəyənirəmsə, onu da o Gözəllə gəzintilərə, şam yeməklərinə
tapacam, anladız? Özüm tapacam. Siz çıxanda…
öz işinizlə məşğul olun!
Amaliya (heyrət içində). Burda? Mənim
Amaliya (zarafatla). Ah, zavallı qız! evimdə? Sən nə alçaq adamsan! Bütün
Heç dilindən düşmürdü! Səyahət! Ameri- bunları ananın üzünə deməyə
ka… Amerikanın sənin üçün elə gözü utanmırsan?! Sən mənə ana deməyə layiq
atırdı… deyilsən! Səni təpiyimlə əzəcəm… Səni
xurd-xəşil edəcəm…
Mariya Rozariya. Mənim bəxtim qara
imiş… Mən təkcə demirdim… Mən təkcə Mariya Rozariya (təslim olmur).
ürəyimi verməmişdim… Siz mənə yaxşı Errikonu çağırın… Deyin, o gəlib məni
nəzarət etməliydiz! İndi çığırıb-bağırmağın döysün… Onsuz da, siz ona bu ixtiyarı
xeyri yoxdu, olan olub… vermisiz.
Amaliya (heyrətlə, öz qulaqlarına inan- Amaliya (dalanda eşitməsinlər deyə
mayaraq). Olan olub dedin? De görək, özünü zorla saxlayır). Pozğun qız! Hə,
nə eləmisən? hə, pozğun!
Mariya Rozariya (baş verənlərin Mariya Rozariya (barmağıyla anasını
günahını anasının üstünə yıxmağın göstərərək). Eynilə sizin kimi…
mümkünlüyünə çətin inanaraq, acıqlı-
acıqlı). Gərək əvvəldən nəzarət edəydiz! Amaliya (özündən çıxaraq). Səni
Axşamlar rəfiqələrimlə çıxıb gedəndə siz, öldürərəm, eşidirsən məni? (Qətiyyətlə
yaxşı olardı ki, sevinmək əvəzinə – belə Mariya Rozariyaya tərəf addımlayır və o,
axı sizə daha rahat idi – mənə nəzarət məsələnin nə həddə çatdığını görüb
edəydiz… Pul, alver barədə ardınca gələn anasından yayınmaq üçün
düşünməkdənsə, mənim barəmdə sağ tərəfə qaçır.)
düşünəydiz!
Səhnə arxasındakı dava-dalaş daha
Amaliya (özünü itirib və demək olar aqressiv xarakter alır. Mariya Rozariyanın
ki, hərəkətlərinə bəraət qazandırır). Səni zərbələrdən necə yayındığı eşidilir. Elə
düşünmədiyimi deyirsən? Mən uşaqlarım, bu arada dalanda hərəkət başlanır, səslər
evim üçün canımı qoymuşam…. eşidilir. Nəsə qeyri-adi hadisə baş verib.
Sözlər aydınlaşır: “Əlbəttə, bu odur!”, “Xoş
Mariya Rozariya (istehzayla). Sizmi? gəldin…”, “Axır ki…”, “Don Cenna, salam!”,
Sizin məni düşünməyə vaxtınızmı vardı? “Özüdü, don Cennarodu”.
Nə vaxt? Onda sizin o Gözəl barədə kim
düşünəcəkdi? Mən?
