Page 220 - 2017-3
P. 220
də adam özünü evdəki kimi hiss edirdi… Məgər biz ac olanda sizin üstünüzə gəlirdik?

(Sanki o xoş günləri xatırlayaraq.) Hərdən (Əminliklə və qisas alaraq.) Bəs mənim

axşamlar küçəyə çıxırdın… Qarşında sakit, balalarım acından ölmürdü? Sizin qalmağa

dinc insanlar görürdün… Gülürdülər… səni yeriniz olanda və axşamlar gəzintiyə çıxıb

salamlayırdılar… hamı elə xeyirxah idi… saatlarla vitrinlərin qarşısında gün keçirəndə

Hərdən adam pul-zad xərcləmədən əy- biz heç bir ətsiz-yağsız, ikicə pomidor, bir

lənmək istəyəndə, elə o yaraşıqlı vitrinlərə də bir çimdik duzda qaynadılmış noxud

baxmaq kifayət eləyirdi… Paxıllıq… qabığı yeyirdik. (Özündən çıxıb get-gedə

ədavət… yox idi. Bir şeyi ki bəyəndi, vəs- səsini qaldırır.) Çox təəssüf edirəm, amma

salam… Deyirdi nə gözəldi! İmkan daxilində onlar artıq mənimdi – iki mənzilinizi, bir də
pulunu yığıb onu alardı… Mənzili dəyiş- içində yaşadığınız evi deyirəm… Әlli min
mək?.. İndi elə fürsət tapıb pəncərədən liri vəkil vasitəsilə alıb götürün. Amma əgər
burnunu çıxarmağa məəttəlsən, elə bil siz bizlər ac olanda qarınlarınızı yekəltdiyiniz
başqa ölkəyə düşürsən…
əyyamları xatırladan evdə qalmaq
Erriko (bir qədər təsirlənib). Bunun, istəyirsizsə, icarə haqqını verin. Yoxdusa,
əlbəttə ki, mənə dəxli yoxdu... Amma işdi, Allah eşqinə, rədd olun! İndi bizi rahat
220 əgər donna Amaliya istəsə…
Rikkardo (özünə gələrək, bu xoş buraxın, işimiz var… (Rikkardonu qapıya
məqamdan istifadə etmək istəyir). Donna
2017 Ama, bax burda on min yeddi yüz lir var. tərəf itələyir.) Buranı tərk edin, tərk edin!
Mənim balalarımın xətrinə, sizə and içirəm Mühasib, gedin, gəzmək cana xeyirdi.
ki… (Qüssə içində.) bir biləydiz, bu sözləri
Rikkardo (təhqir olunub, amma özünə
nəzarəti itirmir və demək olar, nəciblik

Eduardo de Filippo. Neapol – milyonçular şəhəri demək mənə necə ağırdı… O balalar bu nümayiş etdirir). Yaxşı, yaxşı, hirslənməyin!
Mən gedirəm… Bir yer axtarıb-taparam…
gün ac qalacaqlar.
Evi boşaldarıq… Elə günü sabah vəkilin

Erriko Amaliyaya baxır. Amaliya da öz yanına gedib bu məsələni həll edərik…
növbəsində onun baxışlarındakı bu (Bütün bu səhnədən və fikirdən sarsılaraq,
yolda nəsə öz-özünə mızıldana-mızıldana
mərhəməti görərək, heyrət dolu çıxışa tərəf gedir. Astanada dayanıb sağa
nəzərlərini ona zilləyir. dönür, sonra səhv etdiyini anlayıb sola

Amaliya. Amma, üzr istəyirəm… Bütün gedir).
bu gözəl sözlər… (Amaliyanı yumşaltmaq Amaliya (can rahatlığıyla). Uf! Elə
üçün israrla ona baxan Errikoya heç bir
irad qəbul etməyən tonla.) Yaxşı olar ki, bilirəm, indi hər şeyi biryolluq anladı!
sən qarışmayasan. (Qətiyyətlə qalxır.) Pulu (Kəsilmiş söhbəti bərpa edərək Errikoya.)
ala bilirdiz… İndi isə deyirsiz ki, mən sizin Beləliklə... Siz zərgər yanında olmusuz?
iki mənzilinizi zəbt eləmişəm… Nədi, məgər
mən onlara görə pul verməmişəm? Erriko (təsdiqləyərək). Mən altı ay
əvvəl aldığım həmin o iki daşı dəyişdirdim…
Üstündə dörd yüz min lir verib, bax, bu
ikisini aldım… (Papiros kağızına bükülmüş

iki brilyantı göstərir.) İndi bunların qiyməti

Rikkardo səsini qaldıracağından də üç milyon yarımdı.

ehtiyatlanıb onu sakitləşdirmək istəyir. Amaliya (heyranlıqla baxır). Necə də

gözəldi!
   215   216   217   218   219   220   221   222   223   224   225