Page 222 - 2017-3
P. 222
Amaliya (müqavimət göstərməyə daha Erriko (qəti tərzdə). Qulaq as, cavan
qüvvəsi yoxdu. Düz gözlərinin içinə baxa- oğlan, mən küçədə böyümüşəm, həyatı
baxa bərk-bərk onun əllərindən tutur və da səndən yaxşı bilirəm...
nəvazişlə pıçıldayır). Həm də sənsən! Amedeo (çaşqın halda). Nəyə işarə
edirsiz?
Erriko onu özünə tərəf çəkib Erriko. Ona işarə edirəm ki, sən gərək
qucaqlayır, dodaqlarını ağır-ağır onun bir gün hər şeyə nöqtə qoyub, özündən
dodaqlarına yaxınlaşdırıb öpür. Bu an yaxşı görən, eşidən və… anlayan birisinə
Keşiş daxil olub jiletin ciblərini eşələyir qulaq asasan. Sən yanlış yoldasan…
və “həyətə” tərəf gedir. Sevgililəri görüb Amedeo. Hansı yolda?
heyrətdən donub-qalır, sonra geri dönüb Erriko. Sən gərək Domkrat Peppeylə
astanada arxası onlar tərəfə dayanır. dostluq etməyəsən! Hələ çox cavansan,
Naməlum adam daxil olur. əlindən elə xətalar çıxa bilər ki, türməlik
olarsan. Sən heç niyə ona Domkrat Peppe
Naməlum. Qəhvə! deyildiyini bilirsənmi?
Keşiş (kobudcasına onu tutub fırladır Amedeo (özünü elə göstərir ki, guya
222 və arxadan itələyə-itələyə). Alver müvəq- bilmir). Niyə?
qəti dayanıb! O tərəfdən evə gedin. Di Erriko (istehzayla). Bilmirsən, hə?
2017 gedin də! Çünki o, avtomaşınların ovuna çıxır, ge-
cələr onların yan-yörəsinə fırlanır… (Fürsət
Eduardo de Filippo. Neapol – milyonçular şəhəri Naməlum nəsə mızıldana-mızıldana tapan kimi çiynini ressorun altına verib
gedir. Amaliya və Erriko keşişin səsini qaldırır… (Səsinin tonuyla hiss elətdirir
eşidib çaşqın vəziyyətdə aralanırlar. ki, heç bir etiraz ola bilməz.) Sən də təkəri
açırsan!
Amaliya sol qapıdan qeyb olur.
Amedeo (qəti şəkildə inkar edərək).
Erriko (narazı halda və hirsli tonla). Mən?!
Sənə nə lazımdı? Erriko. Sənə çatmadı? İndi bu saat
Keşiş (sanki sözlərinin təsdiqi kimi daha aydın izah edərəm. (Sol qapıdan
hələ də jiletin ciblərini eşələyə-eşələyə). daxil olan Amaliyaya.) Biz gedib bir az
Kibriti “həyətə” qoyub gəlmişəm. gəzişək. (Amedeonun əlindən tutub, demək
Erriko (kobud tərzdə). Di get, götür olar ki, onu zorla küçəyə çıxarır.)
də! Amedeo (özünə bəraət üçün.) Don
Keşiş (onu yumşaltmaq məqsədilə Erri, burda nəsə yanlışlıq var! Erriko. Gəl,
təbəssümlə). Әşi, nəyimə lazımdı? (Erriko- gəl…
nun əhvali-ruhiyyəsini düzəldə bilmədiyini
görüb qərara alır). Yaxşı… Gedib Çıxırlar. Təxminən eyni vaxtda dalanın
götürərəm… (Gözünün bir qırağıyla sol tərəfindən daxil olan Mariya Rozariya
Errikoya baxa-baxa sağ qapıdan çıxır.) səhnənin dərinliyində peyda olur. O,
dinməzcə sağ tərəfə gedir. Çantasını
Amedeo daxil olur. stolun üstə qoyub, ani kədərlə anasına
baxır və əllərini çarpazlayıb hədələyici
Amedeo (Errikoya). Dediniz ki, mənə duruşla daş kimi dayanıb qalır. Sağ
sözünüz var, eləmi? qapıdan peyda olan Keşiş küçəyə çıxır.
qüvvəsi yoxdu. Düz gözlərinin içinə baxa- oğlan, mən küçədə böyümüşəm, həyatı
baxa bərk-bərk onun əllərindən tutur və da səndən yaxşı bilirəm...
nəvazişlə pıçıldayır). Həm də sənsən! Amedeo (çaşqın halda). Nəyə işarə
edirsiz?
Erriko onu özünə tərəf çəkib Erriko. Ona işarə edirəm ki, sən gərək
qucaqlayır, dodaqlarını ağır-ağır onun bir gün hər şeyə nöqtə qoyub, özündən
dodaqlarına yaxınlaşdırıb öpür. Bu an yaxşı görən, eşidən və… anlayan birisinə
Keşiş daxil olub jiletin ciblərini eşələyir qulaq asasan. Sən yanlış yoldasan…
və “həyətə” tərəf gedir. Sevgililəri görüb Amedeo. Hansı yolda?
heyrətdən donub-qalır, sonra geri dönüb Erriko. Sən gərək Domkrat Peppeylə
astanada arxası onlar tərəfə dayanır. dostluq etməyəsən! Hələ çox cavansan,
Naməlum adam daxil olur. əlindən elə xətalar çıxa bilər ki, türməlik
olarsan. Sən heç niyə ona Domkrat Peppe
Naməlum. Qəhvə! deyildiyini bilirsənmi?
Keşiş (kobudcasına onu tutub fırladır Amedeo (özünü elə göstərir ki, guya
222 və arxadan itələyə-itələyə). Alver müvəq- bilmir). Niyə?
qəti dayanıb! O tərəfdən evə gedin. Di Erriko (istehzayla). Bilmirsən, hə?
2017 gedin də! Çünki o, avtomaşınların ovuna çıxır, ge-
cələr onların yan-yörəsinə fırlanır… (Fürsət
Eduardo de Filippo. Neapol – milyonçular şəhəri Naməlum nəsə mızıldana-mızıldana tapan kimi çiynini ressorun altına verib
gedir. Amaliya və Erriko keşişin səsini qaldırır… (Səsinin tonuyla hiss elətdirir
eşidib çaşqın vəziyyətdə aralanırlar. ki, heç bir etiraz ola bilməz.) Sən də təkəri
açırsan!
Amaliya sol qapıdan qeyb olur.
Amedeo (qəti şəkildə inkar edərək).
Erriko (narazı halda və hirsli tonla). Mən?!
Sənə nə lazımdı? Erriko. Sənə çatmadı? İndi bu saat
Keşiş (sanki sözlərinin təsdiqi kimi daha aydın izah edərəm. (Sol qapıdan
hələ də jiletin ciblərini eşələyə-eşələyə). daxil olan Amaliyaya.) Biz gedib bir az
Kibriti “həyətə” qoyub gəlmişəm. gəzişək. (Amedeonun əlindən tutub, demək
Erriko (kobud tərzdə). Di get, götür olar ki, onu zorla küçəyə çıxarır.)
də! Amedeo (özünə bəraət üçün.) Don
Keşiş (onu yumşaltmaq məqsədilə Erri, burda nəsə yanlışlıq var! Erriko. Gəl,
təbəssümlə). Әşi, nəyimə lazımdı? (Erriko- gəl…
nun əhvali-ruhiyyəsini düzəldə bilmədiyini
görüb qərara alır). Yaxşı… Gedib Çıxırlar. Təxminən eyni vaxtda dalanın
götürərəm… (Gözünün bir qırağıyla sol tərəfindən daxil olan Mariya Rozariya
Errikoya baxa-baxa sağ qapıdan çıxır.) səhnənin dərinliyində peyda olur. O,
dinməzcə sağ tərəfə gedir. Çantasını
Amedeo daxil olur. stolun üstə qoyub, ani kədərlə anasına
baxır və əllərini çarpazlayıb hədələyici
Amedeo (Errikoya). Dediniz ki, mənə duruşla daş kimi dayanıb qalır. Sağ
sözünüz var, eləmi? qapıdan peyda olan Keşiş küçəyə çıxır.
