Page 221 - 2017-3
P. 221
Erriko. Bulaq suyundan da safdı, heç sizə elə gəlmirmi ki, əgər o, sağ-salamat 221
bir defekti yoxdu… olsaydı, yerini-yurdunu sizə xəbər eləmək 2017
üçün, yəqin, nəsə bir yol tapardı? O bom-
Amaliya küçəyə nəzər yetirir, sonra bardmanlar ki burda oldu, əlli-ayaqlı yoxa Eduardo de Filippo. Neapol – milyonçular şəhəri
ehtiyatla çarpayının sol tərəfində çıxdı. Yox bir, onu almanlar aparıb…
döşəmənin kafel plitəsini qaldırıb zinət Nələrinə lazımmış? Özlərinə artıq yük niyə
əşyaları ilə dolu torbanı çıxarır. eləyirlər? Yolboyu atırdılar… Mərmilər,
güllələr… İnanın mənə, don Cennaro ölüb!
Amaliya. Mən həmişə həyəcan
içindəyəm… (Torbanı açır və hər iki brilyantı Amaliya (komodun rəfindən məktub
onun içinə atıb yerinə qoyur. Sonra plitəni çıxarıb ona göstərir). Bunu görürsüz? Cen-
elə rahlayır ki, döşəmə ilə eyni olsun. narinoya ünvanlanıb… Üçcə gün əvvəl
Təzədən küçəyə nəzər yetirir və toxtaqlıqla.) gəlib… Mən onu açıb, fikirləşdim ki, bəlkə,
Beləliklə, bu iki daş da mənim… nəsə bir şey öyrənə bildim… Məktub bütün
bu vaxt ərzində onunla birlikdə olan bir
Erriko (qalxır, qapıya yaxınlaşır və adamdan gəlib... Adam salamlarını çatdırıb
dalğın-dalğın dalandakı gediş-gəlişə baxır). özü haqqında yazır… Möhürdən hardan
İş artıq görülüb. (Amaliyaya tərəf gedir, gəldiyini ayırd eləmək olmur… Yəqin, Cen-
səhnənin ortasında dayanıb qüssəylə.) Bir narino həmin adama öz ev ünvanını
halda ki mənim payımı öz payınıza qatmaq veribmiş… Mən hara gedim? Kimdən
sizin üçün belə çətindi… soruşum? O, sağdı, sağdı, sağdı! Və əgər
özü barədə nişan verə bilməyibsə, demək,
Amaliya (ciddi, dəfələrlə düşünülmüş bacarmayıb… Bilirsizmi, Cennarino həmişə,
çıxışa hazır vəziyyətdə). Gözəl, mənə hər an, bax, mənim bu gözlərimin qabağın-
qulaq asın... Özünüz də yaxşı bilirsiz ki, dadı.
sizə nə qədər hörmətim var, mənə nə
qədər xoş gəlirsiz. Siz mənə o cür ehtiraslı Erriko (tərk-silah olub, dilxordu).
baxışlarla baxanda hərdən az qalıram, Aydındı, əgər sizin üçün belə xoşdusa…
özümü unudub boynunuza atılam, Allaha
yalvarıram, arzum çin olsun, bu arzumun Amaliya (ölmüş səslə). Həm xoş, həm
çin olması üçün üzümü şillələmək naxoş. Çünki, əlbəttə, siz özünüz də başa
istəyirəm… düşürsüz… Sorğu-suallar başlanacaq: “Bu
nə alverdi belə? Bunu eləmək olar… amma
Erriko qüssə içində baxışlarını yerə bunu olmaz”… Qısası, əl-ayağımı
zilləyir. bağlayacaq…
Bizim o işgüzar dostluq əlaqələrimiz… Erriko (ona yaxınlaşıb zəndlə və
sizin yük maşınlarında gətirdiyiniz, mənim müəyyən qədər tənəylə gözlərinin içinə
də sizdən alıb satdığım o mallar… bizə baxaraq). Bəs necə...
yaxşı gəlir gətirdi… Tanrıya şükürlər ol-
sun… (Yekunlaşdıraraq.) Niyə axı bir-biri- Amaliya (kənarlaşaraq). “Bu təhlükə-
mizi aldadaq? Mənim yekə qızım var… lidi… Gərək ehtiyatlı olaq…”
Hələ Cennarino?
Erriko. Bəs… başqa səbəb?
Erriko (nəsihətlə). Artıq bir ildən çoxdu Amaliya. Bütün… səbəblər.
ki, don Cennaro barədə heç bir məlumatınız Erriko (hirslə qadına heç də birmənalı
yoxdu. Şər deməsən, xeyir gəlməz, amma olmayan vədini xatırladaraq). Amma səbəb
mən deyiləm də, eləmi? Hə? Yox, mən
deyiləm də?
bir defekti yoxdu… olsaydı, yerini-yurdunu sizə xəbər eləmək 2017
üçün, yəqin, nəsə bir yol tapardı? O bom-
Amaliya küçəyə nəzər yetirir, sonra bardmanlar ki burda oldu, əlli-ayaqlı yoxa Eduardo de Filippo. Neapol – milyonçular şəhəri
ehtiyatla çarpayının sol tərəfində çıxdı. Yox bir, onu almanlar aparıb…
döşəmənin kafel plitəsini qaldırıb zinət Nələrinə lazımmış? Özlərinə artıq yük niyə
əşyaları ilə dolu torbanı çıxarır. eləyirlər? Yolboyu atırdılar… Mərmilər,
güllələr… İnanın mənə, don Cennaro ölüb!
Amaliya. Mən həmişə həyəcan
içindəyəm… (Torbanı açır və hər iki brilyantı Amaliya (komodun rəfindən məktub
onun içinə atıb yerinə qoyur. Sonra plitəni çıxarıb ona göstərir). Bunu görürsüz? Cen-
elə rahlayır ki, döşəmə ilə eyni olsun. narinoya ünvanlanıb… Üçcə gün əvvəl
Təzədən küçəyə nəzər yetirir və toxtaqlıqla.) gəlib… Mən onu açıb, fikirləşdim ki, bəlkə,
Beləliklə, bu iki daş da mənim… nəsə bir şey öyrənə bildim… Məktub bütün
bu vaxt ərzində onunla birlikdə olan bir
Erriko (qalxır, qapıya yaxınlaşır və adamdan gəlib... Adam salamlarını çatdırıb
dalğın-dalğın dalandakı gediş-gəlişə baxır). özü haqqında yazır… Möhürdən hardan
İş artıq görülüb. (Amaliyaya tərəf gedir, gəldiyini ayırd eləmək olmur… Yəqin, Cen-
səhnənin ortasında dayanıb qüssəylə.) Bir narino həmin adama öz ev ünvanını
halda ki mənim payımı öz payınıza qatmaq veribmiş… Mən hara gedim? Kimdən
sizin üçün belə çətindi… soruşum? O, sağdı, sağdı, sağdı! Və əgər
özü barədə nişan verə bilməyibsə, demək,
Amaliya (ciddi, dəfələrlə düşünülmüş bacarmayıb… Bilirsizmi, Cennarino həmişə,
çıxışa hazır vəziyyətdə). Gözəl, mənə hər an, bax, mənim bu gözlərimin qabağın-
qulaq asın... Özünüz də yaxşı bilirsiz ki, dadı.
sizə nə qədər hörmətim var, mənə nə
qədər xoş gəlirsiz. Siz mənə o cür ehtiraslı Erriko (tərk-silah olub, dilxordu).
baxışlarla baxanda hərdən az qalıram, Aydındı, əgər sizin üçün belə xoşdusa…
özümü unudub boynunuza atılam, Allaha
yalvarıram, arzum çin olsun, bu arzumun Amaliya (ölmüş səslə). Həm xoş, həm
çin olması üçün üzümü şillələmək naxoş. Çünki, əlbəttə, siz özünüz də başa
istəyirəm… düşürsüz… Sorğu-suallar başlanacaq: “Bu
nə alverdi belə? Bunu eləmək olar… amma
Erriko qüssə içində baxışlarını yerə bunu olmaz”… Qısası, əl-ayağımı
zilləyir. bağlayacaq…
Bizim o işgüzar dostluq əlaqələrimiz… Erriko (ona yaxınlaşıb zəndlə və
sizin yük maşınlarında gətirdiyiniz, mənim müəyyən qədər tənəylə gözlərinin içinə
də sizdən alıb satdığım o mallar… bizə baxaraq). Bəs necə...
yaxşı gəlir gətirdi… Tanrıya şükürlər ol-
sun… (Yekunlaşdıraraq.) Niyə axı bir-biri- Amaliya (kənarlaşaraq). “Bu təhlükə-
mizi aldadaq? Mənim yekə qızım var… lidi… Gərək ehtiyatlı olaq…”
Hələ Cennarino?
Erriko. Bəs… başqa səbəb?
Erriko (nəsihətlə). Artıq bir ildən çoxdu Amaliya. Bütün… səbəblər.
ki, don Cennaro barədə heç bir məlumatınız Erriko (hirslə qadına heç də birmənalı
yoxdu. Şər deməsən, xeyir gəlməz, amma olmayan vədini xatırladaraq). Amma səbəb
mən deyiləm də, eləmi? Hə? Yox, mən
deyiləm də?
