Page 218 - 2017-3
P. 218
bu iki yüz altmış mini də götür… (Qəbz təkərli bir maşın var… Sabah axşam əziy-
kitabçasını doldurur və vərəqi qoparıb yət çəkməli olacağıq…
Peppeyə verir.) Don Cennaronun öz yeni Amedeo (sözünü kəsərək). Yaxşı, bu
qanun layihəsi ilə yeri görünür. söhbəti küçədə eləyərik…
Peppe (Amaliyaya). Donna Ama,
Amedeo daxil olur. O da şıq qəhvənin pulunu alın… (Amaliya onun
geyimdədi. verdiyini cibinə qoyur.)
Federiko. Donna Ama, siqaret var?
Amedeo. Günaydın, senyorlar. (Ko- Amaliya (dərhal). Yox, gətirməyiblər.
moda tərəf gedib içini eşələyir. Özü üçün Peppe (istehza ilə). Oldu, hər şey
nəsə çox vacib olan bir şey tapır.) Aha, aydındı. Bu şəhərdən siqaret qeybə çəkilib.
burda imiş! Mən də elə bilirdim daha tapa Federiko. Direktorlar qadağa qoyublar.
bilməyəcəm. (Qəzet kağızına bükülmüş Peppe. Federi, sən gəlirsən?
bağlamanı göstərir.) Federiko. Gəlirəm. (Sağollaşır.) Senyor-
lar, xudahafiz! Amedeo, sən burda qalırsan?
218 Rikkardo daxil olur. O, arıqlayıb, Erriko. Hə, Amedeo burda qalır.
kasıb geyinib, yazıq görkəmdədi. Amedeo ilə söhbətim var.
Peppe. Onda axşam yeməyində
2017 görüşərik. Getdik. (Federiko ilə danışa-
danışa gedir.)
Rikkardo. Günaydın!
Salamını dilucu alırlar. Amaliya (Rikkardoya). Beləliklə, sizə
nə köməyim dəyə bilər, senyor?
Eduardo de Filippo. Neapol – milyonçular şəhəri Rikkardo (çəkinə-çəkinə). Sizinlə
Amaliya (istər-istəməz). Günaydın, aramızda olan razılaşmaya görə…
senyor. (Gözəllə baxışır.) Bir şey istəmirsiz? Amedeo (Errikoya). Mən o künc da-
landa olacam. Nə vaxt lazım olsam, çağırın.
Rikkardo dalğın baxışlarla hamını (Getmək istəyir, sonra elə bil nəyisə yadına
nəzərdən keçirir, Amaliyaya işarə ilə salıb dayanır.) Bağlama… yenə
bildirir ki, onunla üzbəsurət söhbət etmək unutmuşdum… Burda üç yüz min lir var…
istəyir. (Başa düşür ki, Rikkardonun yanında
ağzından artıq söz çıxarıb.)
Amaliya. Yaxşı, bir dəqiqə gözləyin… Amaliya (ört-basdır etmək üçün zarafat-
Rikkardo (qətiyyətlə). Bəli, mən la oğlunu qınayır). Üç yüz min lir?! Ay
gözlərəm… (Kənara, səhnənin sağ tərəfinə məzəçi.
çəkilir.)
Amedeo. Axşam qonaqlarımız olacaq. Amedeo (pərt olaraq, daha çox Rikkar-
Sən gələcəksən? do üçün danışır). Tanışımın puludu, dalınca
Peppe. Bəs necə? Mən dəvətliyəm. gəlib aparmalıdı… Di yaxşı, mən dalanda
Amedeo. Onda elə burda söhbət olacam… (Stolun üstündəki bağlamanı
götürüb çıxır.)
Amaliya (Rikkardoya). Hə, eşidirəm!
eləyərik. Rikkardo (öz kədərli tarixçəsini açıb-
Peppe (ehtiyatla). Burda danışmaq ol- tökməyə utanır. Amma həmsöhbətinə qarşı
maz! (Oğrun-oğrun ətrafa baxır.) Beş təzə heç bir kini yoxdu, sanki hər şeydə özünü
kitabçasını doldurur və vərəqi qoparıb yət çəkməli olacağıq…
Peppeyə verir.) Don Cennaronun öz yeni Amedeo (sözünü kəsərək). Yaxşı, bu
qanun layihəsi ilə yeri görünür. söhbəti küçədə eləyərik…
Peppe (Amaliyaya). Donna Ama,
Amedeo daxil olur. O da şıq qəhvənin pulunu alın… (Amaliya onun
geyimdədi. verdiyini cibinə qoyur.)
Federiko. Donna Ama, siqaret var?
Amedeo. Günaydın, senyorlar. (Ko- Amaliya (dərhal). Yox, gətirməyiblər.
moda tərəf gedib içini eşələyir. Özü üçün Peppe (istehza ilə). Oldu, hər şey
nəsə çox vacib olan bir şey tapır.) Aha, aydındı. Bu şəhərdən siqaret qeybə çəkilib.
burda imiş! Mən də elə bilirdim daha tapa Federiko. Direktorlar qadağa qoyublar.
bilməyəcəm. (Qəzet kağızına bükülmüş Peppe. Federi, sən gəlirsən?
bağlamanı göstərir.) Federiko. Gəlirəm. (Sağollaşır.) Senyor-
lar, xudahafiz! Amedeo, sən burda qalırsan?
218 Rikkardo daxil olur. O, arıqlayıb, Erriko. Hə, Amedeo burda qalır.
kasıb geyinib, yazıq görkəmdədi. Amedeo ilə söhbətim var.
Peppe. Onda axşam yeməyində
2017 görüşərik. Getdik. (Federiko ilə danışa-
danışa gedir.)
Rikkardo. Günaydın!
Salamını dilucu alırlar. Amaliya (Rikkardoya). Beləliklə, sizə
nə köməyim dəyə bilər, senyor?
Eduardo de Filippo. Neapol – milyonçular şəhəri Rikkardo (çəkinə-çəkinə). Sizinlə
Amaliya (istər-istəməz). Günaydın, aramızda olan razılaşmaya görə…
senyor. (Gözəllə baxışır.) Bir şey istəmirsiz? Amedeo (Errikoya). Mən o künc da-
landa olacam. Nə vaxt lazım olsam, çağırın.
Rikkardo dalğın baxışlarla hamını (Getmək istəyir, sonra elə bil nəyisə yadına
nəzərdən keçirir, Amaliyaya işarə ilə salıb dayanır.) Bağlama… yenə
bildirir ki, onunla üzbəsurət söhbət etmək unutmuşdum… Burda üç yüz min lir var…
istəyir. (Başa düşür ki, Rikkardonun yanında
ağzından artıq söz çıxarıb.)
Amaliya. Yaxşı, bir dəqiqə gözləyin… Amaliya (ört-basdır etmək üçün zarafat-
Rikkardo (qətiyyətlə). Bəli, mən la oğlunu qınayır). Üç yüz min lir?! Ay
gözlərəm… (Kənara, səhnənin sağ tərəfinə məzəçi.
çəkilir.)
Amedeo. Axşam qonaqlarımız olacaq. Amedeo (pərt olaraq, daha çox Rikkar-
Sən gələcəksən? do üçün danışır). Tanışımın puludu, dalınca
Peppe. Bəs necə? Mən dəvətliyəm. gəlib aparmalıdı… Di yaxşı, mən dalanda
Amedeo. Onda elə burda söhbət olacam… (Stolun üstündəki bağlamanı
götürüb çıxır.)
Amaliya (Rikkardoya). Hə, eşidirəm!
eləyərik. Rikkardo (öz kədərli tarixçəsini açıb-
Peppe (ehtiyatla). Burda danışmaq ol- tökməyə utanır. Amma həmsöhbətinə qarşı
maz! (Oğrun-oğrun ətrafa baxır.) Beş təzə heç bir kini yoxdu, sanki hər şeydə özünü
