Page 217 - 2017-3
P. 217
Erriko (yüzlirlik əsginası ona verərək). pozulub getməyib. Erriko da burdadı, onun 217
Bu yüz liri ona ver… (Şərabçını göstərir.) belə şeylərdən başı çıxır. 2017
Keşiş (pulu verir). Senyora təşəkkür Federiko. Errikoya çox böyük Eduardo de Filippo. Neapol – milyonçular şəhəri
et. hörmətimə rəğmən, deyim ki, mənim də
başım çıxır!
Şərabçı jestlə təşəkkür edir.
Peppe. Onda yüz altmış min liri bəri
O, laldı. elə, özü də sağ ol de ki, verirəm. Birazdan
Şərabçı gedir. qiyməti üç yüz min lir olacaq…
Sizə başqa bir şey lazım deyil? Federiko. Amma onları satmışam…
Erriko. Dalanda ol. Lazım olsan, Mən də qəpikdən-quruşdan qazanmalıyam,
çağıracam. ya yox?
Keşiş. Həmişə qulluğunuzdayam…
(Gedir.) Peppe. Özü də yüz əlli min lir qabağa
Erriko (Amaliya). Demək… düşmək istəyirsən, hə? Qısası, Amedeo
ilə danış, biz axı onunla şərik satırıq…
Peppe ardınca gələn Federiko ilə Әgər o, sənə nəsə verməyə razılaşsa…
söhbət edə-edə daxil olur.
Qəhvəni içirlər.
Peppe. Federi, bizim işimiz baş tutan
deyil… Erriko. Çalış, qiymətdə razılığa gələ
biləsən.
Federiko. Qulaq as, mən indi bu qəbzi
imzalayıb sənə verəcəm. Peppe (Gözələ). “Apraliya” necə gedir?
Erriko. Mən artıq yoxlamışam. Mənim
Erriko (dilxor-dilxor). Bu evdə ağzını qarajımdadı. Әgər onun üçün yeddi yüz
açmağa imkan vermirlər! minə razısansa, lap yaxşı, razı deyilsənsə,
al, bu da açar... (Jiletinin cibindən maşının
Peppe (Federikoya). Məsələ qəbzdə açarını çıxarır.) get, götür.
deyil… Məsələ ondadı ki, iki yüz altmış Peppe. Mən ona görə elə yeddi yüz
min lir mütləq ödənməlidi. min istəmişdim də.
Erriko (yadına salaraq). A… hm…
Federiko (qəbzi imzalamağa hazırla- unutmuşam. Doğrusu, bu maşın o qiymətə
şaraq). Yaxşı, bu işi bitirmək lazımdı… dəyər… (Şalvarının cibindən bir qalaq
(Amaliyaya.) Donna Ama, iki fincan bank qəbzi çıxarıb onlardan ikisini götürür.)
qəhvə… Salam, Erriko. Al, burda iki qəbzdi, biri beşyüzlük, o biri
ikiyüzlük… (Verir.)
Amaliya iki fincan qəhvə süzüb verir. Peppe (qəbzləri alır). Oho! Tanrının
kərəminə şükür! Ağıllı adama rast gəlmək
Peppe. Gəl qəhvə içək. Mən qonaq nə yaxşıymış… (Federikoya.) Sən də hay-
eləyirəm. Pula gəlincə, burda heç nəyi küy salmaq üçün ölürsən. Səninlə bir işi
qabaqcadan ölçüb-biçmək olmur. axıra çıxanacan adamın anadan əmdiyi
süd burnundan gəlir.
Federiko. Demək, orda “Fiat–1100” Federiko (zəif yerinə toxunub). Özün
üçün beş təkər var, eləmi? bilirsən ki, mən simic adam deyiləm. Al,
Peppe. Hə, özü də qədtəzə. Hələ
üstündən nə talkı, nə də zavod markası
Bu yüz liri ona ver… (Şərabçını göstərir.) belə şeylərdən başı çıxır. 2017
Keşiş (pulu verir). Senyora təşəkkür Federiko. Errikoya çox böyük Eduardo de Filippo. Neapol – milyonçular şəhəri
et. hörmətimə rəğmən, deyim ki, mənim də
başım çıxır!
Şərabçı jestlə təşəkkür edir.
Peppe. Onda yüz altmış min liri bəri
O, laldı. elə, özü də sağ ol de ki, verirəm. Birazdan
Şərabçı gedir. qiyməti üç yüz min lir olacaq…
Sizə başqa bir şey lazım deyil? Federiko. Amma onları satmışam…
Erriko. Dalanda ol. Lazım olsan, Mən də qəpikdən-quruşdan qazanmalıyam,
çağıracam. ya yox?
Keşiş. Həmişə qulluğunuzdayam…
(Gedir.) Peppe. Özü də yüz əlli min lir qabağa
Erriko (Amaliya). Demək… düşmək istəyirsən, hə? Qısası, Amedeo
ilə danış, biz axı onunla şərik satırıq…
Peppe ardınca gələn Federiko ilə Әgər o, sənə nəsə verməyə razılaşsa…
söhbət edə-edə daxil olur.
Qəhvəni içirlər.
Peppe. Federi, bizim işimiz baş tutan
deyil… Erriko. Çalış, qiymətdə razılığa gələ
biləsən.
Federiko. Qulaq as, mən indi bu qəbzi
imzalayıb sənə verəcəm. Peppe (Gözələ). “Apraliya” necə gedir?
Erriko. Mən artıq yoxlamışam. Mənim
Erriko (dilxor-dilxor). Bu evdə ağzını qarajımdadı. Әgər onun üçün yeddi yüz
açmağa imkan vermirlər! minə razısansa, lap yaxşı, razı deyilsənsə,
al, bu da açar... (Jiletinin cibindən maşının
Peppe (Federikoya). Məsələ qəbzdə açarını çıxarır.) get, götür.
deyil… Məsələ ondadı ki, iki yüz altmış Peppe. Mən ona görə elə yeddi yüz
min lir mütləq ödənməlidi. min istəmişdim də.
Erriko (yadına salaraq). A… hm…
Federiko (qəbzi imzalamağa hazırla- unutmuşam. Doğrusu, bu maşın o qiymətə
şaraq). Yaxşı, bu işi bitirmək lazımdı… dəyər… (Şalvarının cibindən bir qalaq
(Amaliyaya.) Donna Ama, iki fincan bank qəbzi çıxarıb onlardan ikisini götürür.)
qəhvə… Salam, Erriko. Al, burda iki qəbzdi, biri beşyüzlük, o biri
ikiyüzlük… (Verir.)
Amaliya iki fincan qəhvə süzüb verir. Peppe (qəbzləri alır). Oho! Tanrının
kərəminə şükür! Ağıllı adama rast gəlmək
Peppe. Gəl qəhvə içək. Mən qonaq nə yaxşıymış… (Federikoya.) Sən də hay-
eləyirəm. Pula gəlincə, burda heç nəyi küy salmaq üçün ölürsən. Səninlə bir işi
qabaqcadan ölçüb-biçmək olmur. axıra çıxanacan adamın anadan əmdiyi
süd burnundan gəlir.
Federiko. Demək, orda “Fiat–1100” Federiko (zəif yerinə toxunub). Özün
üçün beş təkər var, eləmi? bilirsən ki, mən simic adam deyiləm. Al,
Peppe. Hə, özü də qədtəzə. Hələ
üstündən nə talkı, nə də zavod markası
