Page 216 - 2017-3
P. 216
edirdim ki, soyunub bir də geyinmərəm… də əl vurmayasız. Biz Amedeo ilə hər şeyi
(Hiyləgərcəsinə.) Görən, mən bu həyatı həll etmişik. (Stolun sağ tərəfində əyləşir).
nə vaxt öyrənəcəm? (Kədərlə.) Yəqin, Demək belə… Mən tez də gələ bilərdim,
kitab bağlananda! amma işlər çıxdı. Kalabriyə iki yük maşını
göndərməli oldum. Әgər yükləmədə özüm
Erriko daxil olur. Əynində qiyamət açıq- olmasaydım, mal oğurlana bilərdi. Özüm
boz kostyum, sarı yarımboğaz, parlaq qal- təhvil verdim, qəbzlərimi alıb qayıtdım.
stuk, ilgəyində çiçək var. Başındakı şlyapa Sonra günümün yarısı, nə bilim AÇÇ-di,
bahalıdı. Bütün bunlar onun həyatındakı Bi-Bi-Si-di, bay-bay-baydı, kim bilir nədi,
böyük dəyişikliklərdən xəbər verir. O, artıq orda keçdi… Onlardan icazə almaq üçün
multimilyonçudu. Bu, onun ağır, inamlı gərək sənə dayılığı göydəki özü eləyə.
yerişindən və sağ əlinin orta barmağında Sonra yarımsaatlığa zərgərə dəydim… Hə,
bilərəkdən hamıya göstərdiyi iri brilyant bu barədə mən artıq sizə demişəm…
üzükdən də bəllidi. İndi bu Gözəl, məhlə Әynimi dəyişmək üçün evə getdim, çünki
qadınlarının pərəstiş obyektidi. Və özünə lap liman fəhləsinə oxşayırdım… Və budu,
də yaxşı məlum olan bu münasibətdən artıq burdayam… Amedeo da gəlib?
Amaliya. Yox! O da gecədən yoxdu.
216 ləzzət alır. Erriko. Ay qız, sənin evdə işin-gücün
2017 Erriko. Bu da mən. (Assuntanı görüb yoxdu?
narazı qalır.) Donna Amaliya, nökəriniz Assunta nə cavab verəcəyini bilmir.
qarşınızdadı.
Eduardo de Filippo. Neapol – milyonçular şəhəri Amaliya (heyran qalıb, gözləriylə onu Amaliya. Bu qız Rituççaya görə
yeyir). Sizi təbrik edirəm və sizə cansağlığı burdadı, əgər oyansa…
arzulayıram.
Erriko. Balaca necədi?
Erriko. Təşəkkürlər. Bəli, otuz altı oldu. Assunta (iltifatla). Yaxşıdı. Mən ona
Qocalırıq. görə burdayam. Әgər… Elə bilirsiz, mən
bilmirəm… ki, siz burda olanda mən gərək
Assunta. Otuz altı yaş. Siz yaşınızın çıxıb gedəm… çünki… (Qəflətən dayanır
ən çiçəklənən… və gülməyə başlayır.) hm… ax… hə…
(Dəli kimi gülür.)
Amaliya (yüngül iradla). Açığını desəm, Amaliya. Yenə başladın?
mən sizi daha ertədən gözləyirdim. Assunta (gülür). Mən nə edə bilərəm?
Bu, mənim zəif yerimdi! (Dayanmadan
Erriko. Bəli, mənim borcum idi ki, bir gülür.) Mən necə də səfehəm… Hərdən
qədər ertədən gəlib sizi salamlayım və bu
səhər evimə göndərdiyiniz gözəl qızılgül
buketinə görə sizə təşəkkür edim, həm də
mənim ad günümü bu gün öz evinizdə elə-belə, səbəbsiz-filansız gülürəm… Kim
qeyd etdiyinizdən, çəkdiyiniz əziyyətə görə mənə inanar… İcazənizlə… (Gedir.)
sizdən üzr istəyim. Erriko. Axmaq qız!
Amaliya. Yaxşı, yaxşı, siz nə danışır-
sız… Siz tək yaşayırsız, burada isə özünüzü Keşiş, onun ardınca da çiynində boş
ailəli kimi, öz evinizdəki kimi hiss çəllək şərabçı peyda olur.
edəcəksiz…
Erriko. Bir daha təşəkkürlər. (Alicə- Keşiş. Şərabın hamısı şüşələrə
nablıqla.) Amma siz özünüz gərək bir çöpə süzüldü.
(Hiyləgərcəsinə.) Görən, mən bu həyatı həll etmişik. (Stolun sağ tərəfində əyləşir).
nə vaxt öyrənəcəm? (Kədərlə.) Yəqin, Demək belə… Mən tez də gələ bilərdim,
kitab bağlananda! amma işlər çıxdı. Kalabriyə iki yük maşını
göndərməli oldum. Әgər yükləmədə özüm
Erriko daxil olur. Əynində qiyamət açıq- olmasaydım, mal oğurlana bilərdi. Özüm
boz kostyum, sarı yarımboğaz, parlaq qal- təhvil verdim, qəbzlərimi alıb qayıtdım.
stuk, ilgəyində çiçək var. Başındakı şlyapa Sonra günümün yarısı, nə bilim AÇÇ-di,
bahalıdı. Bütün bunlar onun həyatındakı Bi-Bi-Si-di, bay-bay-baydı, kim bilir nədi,
böyük dəyişikliklərdən xəbər verir. O, artıq orda keçdi… Onlardan icazə almaq üçün
multimilyonçudu. Bu, onun ağır, inamlı gərək sənə dayılığı göydəki özü eləyə.
yerişindən və sağ əlinin orta barmağında Sonra yarımsaatlığa zərgərə dəydim… Hə,
bilərəkdən hamıya göstərdiyi iri brilyant bu barədə mən artıq sizə demişəm…
üzükdən də bəllidi. İndi bu Gözəl, məhlə Әynimi dəyişmək üçün evə getdim, çünki
qadınlarının pərəstiş obyektidi. Və özünə lap liman fəhləsinə oxşayırdım… Və budu,
də yaxşı məlum olan bu münasibətdən artıq burdayam… Amedeo da gəlib?
Amaliya. Yox! O da gecədən yoxdu.
216 ləzzət alır. Erriko. Ay qız, sənin evdə işin-gücün
2017 Erriko. Bu da mən. (Assuntanı görüb yoxdu?
narazı qalır.) Donna Amaliya, nökəriniz Assunta nə cavab verəcəyini bilmir.
qarşınızdadı.
Eduardo de Filippo. Neapol – milyonçular şəhəri Amaliya (heyran qalıb, gözləriylə onu Amaliya. Bu qız Rituççaya görə
yeyir). Sizi təbrik edirəm və sizə cansağlığı burdadı, əgər oyansa…
arzulayıram.
Erriko. Balaca necədi?
Erriko. Təşəkkürlər. Bəli, otuz altı oldu. Assunta (iltifatla). Yaxşıdı. Mən ona
Qocalırıq. görə burdayam. Әgər… Elə bilirsiz, mən
bilmirəm… ki, siz burda olanda mən gərək
Assunta. Otuz altı yaş. Siz yaşınızın çıxıb gedəm… çünki… (Qəflətən dayanır
ən çiçəklənən… və gülməyə başlayır.) hm… ax… hə…
(Dəli kimi gülür.)
Amaliya (yüngül iradla). Açığını desəm, Amaliya. Yenə başladın?
mən sizi daha ertədən gözləyirdim. Assunta (gülür). Mən nə edə bilərəm?
Bu, mənim zəif yerimdi! (Dayanmadan
Erriko. Bəli, mənim borcum idi ki, bir gülür.) Mən necə də səfehəm… Hərdən
qədər ertədən gəlib sizi salamlayım və bu
səhər evimə göndərdiyiniz gözəl qızılgül
buketinə görə sizə təşəkkür edim, həm də
mənim ad günümü bu gün öz evinizdə elə-belə, səbəbsiz-filansız gülürəm… Kim
qeyd etdiyinizdən, çəkdiyiniz əziyyətə görə mənə inanar… İcazənizlə… (Gedir.)
sizdən üzr istəyim. Erriko. Axmaq qız!
Amaliya. Yaxşı, yaxşı, siz nə danışır-
sız… Siz tək yaşayırsız, burada isə özünüzü Keşiş, onun ardınca da çiynində boş
ailəli kimi, öz evinizdəki kimi hiss çəllək şərabçı peyda olur.
edəcəksiz…
Erriko. Bir daha təşəkkürlər. (Alicə- Keşiş. Şərabın hamısı şüşələrə
nablıqla.) Amma siz özünüz gərək bir çöpə süzüldü.
