Page 179 - 2017-3
P. 179
b jurnalı qapandı və yerində bomboş lə, koloritli şair deyildim, xırda, əhəmiy- 179
məkan – başdan-ayağa çirk içində blok- yətsiz adamdım və bəşəriyyətin mənim 2017
lar, çala-çökük asfalt, yolayrıcında kasıb üçün ən maraqlı parçası olan qızlar ya-
geyimli, xəstə görkəmli adamlar qaldı. nımdan düz keçir, elə bil məni görmürdülər. Mirça Kerteresku. Hekayələr
Tənhalığımın sonu görünmürdü. Hətta
Məhkəməyə, ya da bir notariat konto- müəyyən ədəbi dairələrdə dolaşıb məş-
runa getdiyimi, hansı sənədləri düzəltməli hurluq qazandıqdan sonra da həmkarla-
olduğumu unutdum və mübhəm xəyalla- rımdan heç birinin diqqətini cəlb eləyə
rımın gizləndiyi yerlərdə təxminən yarım bilmədim. Dostlarım arasında ən idbarla-
saat məqsədsiz şəkildə dolaşdım. İrina rı, ən qanmazları da özlərinin misli görün-
Avropa Parlamentində? Brüsseldə sözü məmiş şəhvani uğurları ilə öyünürdülər.
keçən xanım? Böyük məmurun arvadı? Seksadromlarında (onlar mansardalarda,
Bax ha... Mən də onu soruşub bacısını ya da zirzəmilərdə yatdıqları taxtı belə
pis vəziyyətdə qoymağa ürək eləmirdim. adlandırırdılar) baş verənləri çay məclis-
Bütün bu illər ərzində İrinanı mənən lərində ən xırda təfsilatınacan danışırdı-
çökmüş, ruhdan düşmüş, bəlkə də, içki lar. Mənimsə cəmi iyirmi üç yaşım vardı,
düşkününə çevrilmiş, qaranlıq keçmişinin seksadromuma, belə demək mümkünsə,
təqibindən canını qurtara bilməyən qadın hələ bircə qadın da enməmişdi. Amma
kimi təsəvvür eləmişəm. İrinanı xəyalım- 1979-cu ildə Kluja, Emineskunun yaradı-
da evsiz-eşiksiz, tramvaylarda pis iy ve- cılığı ilə bağlı kollokviuma gedəndə bir
rən adamlardan biri sayaq canlandırmı- anlıq mənə elə gəldi ki, Tanrı üzümə bax-
şam. Amma birdən anladım ki, elə belə dı, bəxtim gətirdi. Orda sifətində mənə
də olmalıydı – bir neçə il əvvəl yazıma hazır qarşı rəğbətə bənzər əlamətlər sezdiyim
süjet verən həyat indi də onun təbii və məc- bir xanımla rastlaşdım. Xanım məndən
buri finalını tələb eləyir. Mən “realizm”dən dörd yaş böyük idi, artıq universiteti bitir-
uzağam, heç süjet xətti olan nəsr də yaz- mişdi, Ardyal şəhərciklərindən birinə təyi-
mıram. Buna görə, həyatda şahidi oldu- nat alıb ingilis və rumın dillərindən dərs
ğum, həqiqətən, maraqlı iki-üç hadisəyə deyirdi. Çox çirkin idi, necə gəldi geyin-
indiyə qədər toxunmamışam. Amma bu mişdi, elə bil əynindəki yun köynəyi və
gün, nəhayət, müəyyən qədər rahatam ətəyi yabayla çəkib üstünə keçirmişdilər.
(təəssüf ki, bu, daxili rahatlıq deyil. Sadə- Yeriyəndə ayaqları bir-birinə dolaşırdı.
cə guşənişinlik, kabinetin bağlı qapıları
arxasında konkret mənada təklikdi. Diva- Başlanğıcda bir yerdə vaxt keçirmək
rın o tərəfində balaca öz çarpayısında ikimiz üçün də xoş idi. Özü haqqında
yatır, böyük isə qonaq otağında nə iləsə yüksək fikirdə olan çılğın cütlüyü təsəv-
məşğuldu). Həyatımın “ilk qadını” olan vür eləyirsiz də. Mən ancaq sevdiyim ya-
İrina və onun mənimçün gizli qalan sirri- zıçılardan təmtəraqlı sitatlar gətirməklə
nin mənasızlığı haqqında fikirləşə bilə- məşğul idim, o isə nəyəsə eyham vurur,
rəm – miskin zamanların miskin sirləri həmişə kinayə ilə danışırdı. Beləliklə, biz
haqqında. Kluj küçələrində dolğun və əhatəli dis-
kussiyalarımızın ortasında qəfil hiss elə-
Mən “filfak”ın tələbəsiydim, qrafoman- yirdik ki, bir-birimizi dinləmədən hərəmiz
dım, əsl şair kimi başı buludlarda (mənim öz aləmimizdən danışırıq. Qəfildən o,
düşüncəmə görə) gəzirdim, bununla be-
məkan – başdan-ayağa çirk içində blok- yətsiz adamdım və bəşəriyyətin mənim 2017
lar, çala-çökük asfalt, yolayrıcında kasıb üçün ən maraqlı parçası olan qızlar ya-
geyimli, xəstə görkəmli adamlar qaldı. nımdan düz keçir, elə bil məni görmürdülər. Mirça Kerteresku. Hekayələr
Tənhalığımın sonu görünmürdü. Hətta
Məhkəməyə, ya da bir notariat konto- müəyyən ədəbi dairələrdə dolaşıb məş-
runa getdiyimi, hansı sənədləri düzəltməli hurluq qazandıqdan sonra da həmkarla-
olduğumu unutdum və mübhəm xəyalla- rımdan heç birinin diqqətini cəlb eləyə
rımın gizləndiyi yerlərdə təxminən yarım bilmədim. Dostlarım arasında ən idbarla-
saat məqsədsiz şəkildə dolaşdım. İrina rı, ən qanmazları da özlərinin misli görün-
Avropa Parlamentində? Brüsseldə sözü məmiş şəhvani uğurları ilə öyünürdülər.
keçən xanım? Böyük məmurun arvadı? Seksadromlarında (onlar mansardalarda,
Bax ha... Mən də onu soruşub bacısını ya da zirzəmilərdə yatdıqları taxtı belə
pis vəziyyətdə qoymağa ürək eləmirdim. adlandırırdılar) baş verənləri çay məclis-
Bütün bu illər ərzində İrinanı mənən lərində ən xırda təfsilatınacan danışırdı-
çökmüş, ruhdan düşmüş, bəlkə də, içki lar. Mənimsə cəmi iyirmi üç yaşım vardı,
düşkününə çevrilmiş, qaranlıq keçmişinin seksadromuma, belə demək mümkünsə,
təqibindən canını qurtara bilməyən qadın hələ bircə qadın da enməmişdi. Amma
kimi təsəvvür eləmişəm. İrinanı xəyalım- 1979-cu ildə Kluja, Emineskunun yaradı-
da evsiz-eşiksiz, tramvaylarda pis iy ve- cılığı ilə bağlı kollokviuma gedəndə bir
rən adamlardan biri sayaq canlandırmı- anlıq mənə elə gəldi ki, Tanrı üzümə bax-
şam. Amma birdən anladım ki, elə belə dı, bəxtim gətirdi. Orda sifətində mənə
də olmalıydı – bir neçə il əvvəl yazıma hazır qarşı rəğbətə bənzər əlamətlər sezdiyim
süjet verən həyat indi də onun təbii və məc- bir xanımla rastlaşdım. Xanım məndən
buri finalını tələb eləyir. Mən “realizm”dən dörd yaş böyük idi, artıq universiteti bitir-
uzağam, heç süjet xətti olan nəsr də yaz- mişdi, Ardyal şəhərciklərindən birinə təyi-
mıram. Buna görə, həyatda şahidi oldu- nat alıb ingilis və rumın dillərindən dərs
ğum, həqiqətən, maraqlı iki-üç hadisəyə deyirdi. Çox çirkin idi, necə gəldi geyin-
indiyə qədər toxunmamışam. Amma bu mişdi, elə bil əynindəki yun köynəyi və
gün, nəhayət, müəyyən qədər rahatam ətəyi yabayla çəkib üstünə keçirmişdilər.
(təəssüf ki, bu, daxili rahatlıq deyil. Sadə- Yeriyəndə ayaqları bir-birinə dolaşırdı.
cə guşənişinlik, kabinetin bağlı qapıları
arxasında konkret mənada təklikdi. Diva- Başlanğıcda bir yerdə vaxt keçirmək
rın o tərəfində balaca öz çarpayısında ikimiz üçün də xoş idi. Özü haqqında
yatır, böyük isə qonaq otağında nə iləsə yüksək fikirdə olan çılğın cütlüyü təsəv-
məşğuldu). Həyatımın “ilk qadını” olan vür eləyirsiz də. Mən ancaq sevdiyim ya-
İrina və onun mənimçün gizli qalan sirri- zıçılardan təmtəraqlı sitatlar gətirməklə
nin mənasızlığı haqqında fikirləşə bilə- məşğul idim, o isə nəyəsə eyham vurur,
rəm – miskin zamanların miskin sirləri həmişə kinayə ilə danışırdı. Beləliklə, biz
haqqında. Kluj küçələrində dolğun və əhatəli dis-
kussiyalarımızın ortasında qəfil hiss elə-
Mən “filfak”ın tələbəsiydim, qrafoman- yirdik ki, bir-birimizi dinləmədən hərəmiz
dım, əsl şair kimi başı buludlarda (mənim öz aləmimizdən danışırıq. Qəfildən o,
düşüncəmə görə) gəzirdim, bununla be-
