Page 183 - 2017-3
P. 183
də ki, axı onların təklifini qəbul elə- çıb canını qurtarmaq istəyir, hara olsa 183
mişdisə, məndən nə istəyirdi? getməyə hazırdı, təki gizlənsin. 2017
– Danışıb məsləhətləşməyə kimsəm – Bura gəl, – dedim, amma qəfildən Mirça Kerteresku. Hekayələr
yoxdu, Mirça. Buralarda heç kəsi tanımı- dəstəyi asdı. Bütün gecə onun yenidən
ram, yaxınlarım da yoxdu. Güvəndiyim zəng edəcəyini gözlədim, amma nahaq
bir adamla danışmalıydım. yerə.
Onun evindən çıxanda gecəyarısıydı. Sonrakı illər işlərim çox tərs getdi. So-
Ayıq-sayıq şəhər milisinin şübhəli baxış- yuq və aclıq illəri idi. Adına lətifələr qoş-
ları altında gölməçələrə girib palçığa ba- duğumuz sekuritat qorxunc mifə çevril-
ta-bata evə piyada qayıtdım. Yalnız ev- mişdi. Qorxu hissi kütləvi psixoz kimi da-
də, yatağıma girəndə ötən günün bütün yanmadan artır, yayılırdı. İrina haqqında
çılğınlığını dərk elədim. “Çılğın qadın” – daha tez-tez düşünməyə başlamışdım.
beynimdə günə yekun vurdum, amma qə- Yazıq qız, indi, görən, hardadı? Onların
ribə də olsa, özümü ağılsız hesab eləyir- iyrənc tapşırıqlarını yerinə yetirir? Yoxsa
dim, sanki nəsə böyük axmaqlıq eləmiş- özü (reallığa inanmayan, Nabokova aşiq
dim. Tütün tüstüsündən dumanlanmış olan qız?) terror vasitəsinə çevrilib? Uzun
beynimdə bütün olanları unutmaq qətiy- fasilədən sonra onun zəngləri bərpa olun-
yəti ilə yuxuya getdim. du. Həmişə gecəyarısı zəng vururdu, hər
dəfə də borc pul istəyirdi. Getdikcə səsi
Sonrakı illərdə seksual həyatımda işlər daha xırıltılı, daha ümidsiz gəlirdi, güman
yaxşı getdi. Oldos Hakslinin yaşına (iyirmi ki, daha davam gətirə bilmirdi. Ona borc
altı) çatana qədər “xidməti dəftər”imdəki verə bilmirdim, çünki özüm həddən artıq
siyahıya fəxrlə dörd qadının adını yaz- pis vəziyyətdə idim. Sadəcə halını xəbər
mışdım. Bu sahədə bir az rahatlayıb fəl- alır, işləri ilə maraqlanırdım. “Sənə heç
səfi məzmunlu şeirlər yazmağa başla- bir şey deyə bilmərəm” deyib tələsik dəs-
dım. “Kişi olduğum” həmin o axşamdan təyi asırdı.
bir neçə ay sonra gecəyarısı İrina zəng
vurdu. Çox çarəsizdi, ağlayır, qışqırırdı. Bütün kişilər kimi, yuxusuz gecələrim-
İçmişdi yoxsa? Әvvəllər belə vəziyyətə də qadınlarımın siyahısını (kimdəsə bu
düşdüyü yadıma gəlmirdi. Qırıq-qırıq, ra- siyahı uzundu, kimdəsə qısa) gözdən ke-
bitəsiz danışığından belə başa düşdüm çirir, onların hər biri ilə münasibətlərimi
ki, onu konspirativ şəraitdə Eyforiyadakı ən xırda detallarına qədər yadıma salır-
yataqxanalardan birinə yerləşdiriblər. Otaq- dım. Amma siyahım nə qədər uzansa da,
da iki nəfər qadınla birgə qalır: həyatıma girən o ilk qadın heç cür ya-
dımdan çıxmır, elə ilk olaraq qalırdı. O
– Elə ləçərdilər ki, Mirça. Məni döyürlər, qadının qorxunc seçiminə baxmayaraq
saçlarımdan tutub sürüyürlər. (bilmirəm, bəlkə də, məhz elə bu seçimi-
nə görə), ona daha artıq hüsnrəğbət bəs-
Onun beynini yuyub-təmizləmişdilər: lədiyimi, daha çox şəfqət göstərdiyimi hiss
– Mirça, mən elə dəhşətli şeylər elə- eləyirdim. Heç bir riskdən çəkinmədən
məli oluram ki... Daha gücüm qalmayıb, İrinaya kömək eləmək üçün onunla hər
Mirça! vaxt görüşməyə hazır idim. Bilirdim ki,
İrina hönkür-hönkür ağlayır, uşaq ki- ondan mənə heç bir ziyan gəlməz. Am-
mi burnunu çəkirdi. Dedi ki, bu gün güclə
yaxasını qurtarıb, qarşısına çıxan ilk tele-
fon avtomatından zəng vurur. Dedi ki, qa-
mişdisə, məndən nə istəyirdi? getməyə hazırdı, təki gizlənsin. 2017
– Danışıb məsləhətləşməyə kimsəm – Bura gəl, – dedim, amma qəfildən Mirça Kerteresku. Hekayələr
yoxdu, Mirça. Buralarda heç kəsi tanımı- dəstəyi asdı. Bütün gecə onun yenidən
ram, yaxınlarım da yoxdu. Güvəndiyim zəng edəcəyini gözlədim, amma nahaq
bir adamla danışmalıydım. yerə.
Onun evindən çıxanda gecəyarısıydı. Sonrakı illər işlərim çox tərs getdi. So-
Ayıq-sayıq şəhər milisinin şübhəli baxış- yuq və aclıq illəri idi. Adına lətifələr qoş-
ları altında gölməçələrə girib palçığa ba- duğumuz sekuritat qorxunc mifə çevril-
ta-bata evə piyada qayıtdım. Yalnız ev- mişdi. Qorxu hissi kütləvi psixoz kimi da-
də, yatağıma girəndə ötən günün bütün yanmadan artır, yayılırdı. İrina haqqında
çılğınlığını dərk elədim. “Çılğın qadın” – daha tez-tez düşünməyə başlamışdım.
beynimdə günə yekun vurdum, amma qə- Yazıq qız, indi, görən, hardadı? Onların
ribə də olsa, özümü ağılsız hesab eləyir- iyrənc tapşırıqlarını yerinə yetirir? Yoxsa
dim, sanki nəsə böyük axmaqlıq eləmiş- özü (reallığa inanmayan, Nabokova aşiq
dim. Tütün tüstüsündən dumanlanmış olan qız?) terror vasitəsinə çevrilib? Uzun
beynimdə bütün olanları unutmaq qətiy- fasilədən sonra onun zəngləri bərpa olun-
yəti ilə yuxuya getdim. du. Həmişə gecəyarısı zəng vururdu, hər
dəfə də borc pul istəyirdi. Getdikcə səsi
Sonrakı illərdə seksual həyatımda işlər daha xırıltılı, daha ümidsiz gəlirdi, güman
yaxşı getdi. Oldos Hakslinin yaşına (iyirmi ki, daha davam gətirə bilmirdi. Ona borc
altı) çatana qədər “xidməti dəftər”imdəki verə bilmirdim, çünki özüm həddən artıq
siyahıya fəxrlə dörd qadının adını yaz- pis vəziyyətdə idim. Sadəcə halını xəbər
mışdım. Bu sahədə bir az rahatlayıb fəl- alır, işləri ilə maraqlanırdım. “Sənə heç
səfi məzmunlu şeirlər yazmağa başla- bir şey deyə bilmərəm” deyib tələsik dəs-
dım. “Kişi olduğum” həmin o axşamdan təyi asırdı.
bir neçə ay sonra gecəyarısı İrina zəng
vurdu. Çox çarəsizdi, ağlayır, qışqırırdı. Bütün kişilər kimi, yuxusuz gecələrim-
İçmişdi yoxsa? Әvvəllər belə vəziyyətə də qadınlarımın siyahısını (kimdəsə bu
düşdüyü yadıma gəlmirdi. Qırıq-qırıq, ra- siyahı uzundu, kimdəsə qısa) gözdən ke-
bitəsiz danışığından belə başa düşdüm çirir, onların hər biri ilə münasibətlərimi
ki, onu konspirativ şəraitdə Eyforiyadakı ən xırda detallarına qədər yadıma salır-
yataqxanalardan birinə yerləşdiriblər. Otaq- dım. Amma siyahım nə qədər uzansa da,
da iki nəfər qadınla birgə qalır: həyatıma girən o ilk qadın heç cür ya-
dımdan çıxmır, elə ilk olaraq qalırdı. O
– Elə ləçərdilər ki, Mirça. Məni döyürlər, qadının qorxunc seçiminə baxmayaraq
saçlarımdan tutub sürüyürlər. (bilmirəm, bəlkə də, məhz elə bu seçimi-
nə görə), ona daha artıq hüsnrəğbət bəs-
Onun beynini yuyub-təmizləmişdilər: lədiyimi, daha çox şəfqət göstərdiyimi hiss
– Mirça, mən elə dəhşətli şeylər elə- eləyirdim. Heç bir riskdən çəkinmədən
məli oluram ki... Daha gücüm qalmayıb, İrinaya kömək eləmək üçün onunla hər
Mirça! vaxt görüşməyə hazır idim. Bilirdim ki,
İrina hönkür-hönkür ağlayır, uşaq ki- ondan mənə heç bir ziyan gəlməz. Am-
mi burnunu çəkirdi. Dedi ki, bu gün güclə
yaxasını qurtarıb, qarşısına çıxan ilk tele-
fon avtomatından zəng vurur. Dedi ki, qa-
