Page 176 - 2017-3

nışdı. Gah teatrla, gah rəssamlıqla ma- amma əgər düşünülmüş şəkildə özümüzü

raqlandığını, gah şeir yazdığını, bir dəfə axtarırıqsa, onda daxili aləmimizə baş

bütün gecəni gitara çaldığını, bəzən nə vurmuruq, başlanğıc nöqtəsində tərsinə

hoqqabazlıqlardan çıxdığını, məsələn, dayanıb, işarə ilə əks istiqamətə qaçan

yaşlı bir kəndli ilə fransızca danışdığını idmançı kimi varlığın dəyişkən və boyalı,

dedi. “Bütün bunları niyə eləyirsən axı?” bəzəkli səthinə çıxırıq.

– təpəsi görünməyən ağacların yel əsdik- Adətən, həyatımızı götür-qoy etmir,

cə göyün üzündəki ulduzları bir-bir sadəcə yaşayırıq. Çünki müasir yaşam

süpürməsinə tamaşa eləyə-eləyə soruş- tərzi daxili dünyamızın inkişafına xidmət

dum. Siqaretin közərən ucu yuxarıya qalx- etmir. Nəticədə biz hər şeydən guya gizli,

dı, alışdı, birdən fotoları aydınladan qa- əslində isə, reallıqdan müsadirə elədiyi-

ranlıq otaqdakı kimi onu profildən gördüm. miz, haqqında ən az düşündüyümüz şəx-

Pırtlaşıq saçları və o zamanlar ( o illərdə siyyətimizin əlamətləri kimi istifadə eləyi-

“Feniks” ilk albomunu yenicə buraxmış- rik. Bir rəfiqəm var, şəxsiyyət xəstəliyinə

dı) dəbdə olan bakenbardları vardı. “Bil- mübtəladı, amma bununla yanaşı, həm

mirəm, bəlkə də, beləcə özümü axtarı- də dəyişkən dəb dərgilərinə uyğun geyi-

176 ram. Hər şeyi sınaqdan keçirir, özümü re- nib boyanır, həmin dəb kimi keçici olan

2017 alizə eləmək istəyirəm. Kölgədə qalmaq, dəb trendlərindən də geri qalmamağa ça-
səssiz-soraqsız itib-batmaq istəmirəm”, – lışır. Bu gün o, gözlərini qapqara boya-

dedi. “Nə oldu, özünü tapa bildin?” – sa- mış pankdı, sabah zərif çalarlı bluz ge-

dəlövhcəsinə soruşdum. “Bilmirəm, hələ yinmiş nazlı, xumar baxışlı bir xanım, bi-

ki yox...” risigün kostyum geyinib, kişi qalstuku

Zavallı əmioğlum. O zaman hardan taxmış işgüzar qadındı. Bu gün o, teatr

biləydi ki, bəxtinə kiçicik əyalət şəhərci- üçün sinov gedir, aktyorların və rejissor-

yində adsız-sansız, adi bir mühəndis ol- ların ətrafında vurnuxur, sabah teatrı atıb,

maq yazılıb. rəssamların mühitinə baş vurur. Bu gün

Amma, hər halda, o gecə əmioğlum təsadüfən kəşf elədiyi bir naməlum yazı-

heç özü də bilmədən mənim üçün hələ çını oxuyub vəcdə gəlir, onu mifə çevirir,

Mirça Kerteresku. Hekayələr düşüncə mövzusu kimi mövcud olmayan mistik aura verir, büt kimi səcdə edir, sa-

müəyyən bir gizli qatı açdı. Dunay sahi- bah həmin müəllif gözündən düşür və

lindəki başqa bir kənddə, nəhayət, “mən”- onu başqası əvəz edir. Bununla belə,

imin yarandığını və mövcudluğumu kəşf bütün bu xəyanətini təbii sayır və ruhi və-

etməyimdən ötrü daha iki il keçməliydi. ziyyətinin dəyişkənliyini “öz şəxsiyyəti”

Çoxumuz öz “mən”imizin xaricində ya- adlandırır. Heç bir şübhəm yoxdur ki, o

şayır, özümüzü güzgüdəki əksimizlə ey- qadın da öz “mən”ini özünəməxsus şəkil-

niləşdiririk. Biz ordakı kimiyik. “Mən” de- də axtarır. Amma həmişə və qəsdən (san-

yəndə şəhadət barmağımızla sinəmizə ki əvvəl-axır tapacağından qorxan kimi)

işarə edirik. Yəni mənim bədənim cisim- onu olduğu yerdə aramır. Görünür, Frenk

lər arasında müəyyən bir cisimdi. Adə- Zappa1 özünün “Do you know want you

tən, daxili müşahidəyə vaxtımız olmur, are? You are what you is!” tərcümə mah-

1 Frenk Zappa – amerikalı bəstəkar və müğənni