Page 178 - 2017-3
P. 178
NABOKOV
BRAŞOVDA
(hekayə)
Bir neçə gün əvvəl hardasa Timpur
Noy tərəfdə əllərim gödəkcəmin ciblərin-
də yeyin addımlarla şəhərin sənaye müəs-
sisələrinin arasından keçib gedirdim və
ürəyim həddən artıq sıxılırdı. Hava soyuq
olsa da, günəşli idi. Şaxtalı noyabr səhə-
rinin donu indi-indi açılırdı. Beynimdən
boş-boş ədəbi sayıqlamalar keçirdi ki, qə-
fildən kimsə məni səslədi:
– Ey, Mirça! Necəsən, əzizim?
İki addım aralıda, yolun kənarında
178 gümüşü rəngli iri “BMW” dayanmışdı və
maşının pəncərəsindən eynəyini alnına
2017 qaldırmış tanımadığım yad bir xanım
üzümə gülümsəyirdi. Mən yaxınlaşanda necəsən? İşlərin necə gedir? Elə hey eşi-
dirəm, hansısa iri əsərin çap olunub, he-
xanım qapını açıb düşdü:
– Məni xatırlayırsan? Bilirsən kiməm? kayən dərc edilib... işlər o qədərdi ki, son
Diqqətlə üzünə baxdım. Qətiyyən ta- illər düzəməlli mütaliə də eləyə bilmirəm.
Amma özün başa düşürsən də, İrina ke-
nış gəlmirdi və mən də gülümsəyərək:
– Nə deyim, vallah? – cavab verdim. çən illərin xətrinə bütün kitablarını alır.
Bir qədər tərəddüd etdim, amma hiss
Yolun o biri tərəfindəki miskin evlərin, se-
ment zavodunun və tramvay dayanaca- elədim ki, bir sualı verməsəm, yaxşı ol-
ğındakı eybəcər köşklərin fonunda qadı- mayacaq.
– İrina necədi? – soruşdum.
nın geyimi çox gözəl, hətta adamı heyrət-
Bu sualın cavabında isə “əsrarəngiz”
Mirça Kerteresku. Hekayələr ləndirəcək dərəcədə şıq idi.
– Adrianayam, İrinanın bacısı. Bir də- qadın təriflər yağdırmağa başladı. Aydın
fə bizə – Kluja gəlmişdin. hiss olunurdu ki, bacısı onların ailəsinin
Bu qızı cəmi bir dəfə, həm də uzun il- fəxridi:
lər əvvəl görmüşdüm, hardan yadımda – Ooo, İrina çox yaxşıdı, neçə illərdi
qalaydı? Hər şey qaydasındadı. Özümü Brüsseldə yaşayır. Әri böyük adamdı, özü
onu gördüyümə sevinən kimi göstərdim isə Avropa Parlamentinin üzvüdü...
və bir-iki kəlmə danışıb-eləyib, bir-birimizə “Tarix belə yazılır”, – beynimdən keç-
çeynənmiş sözlərlə iltifat göstərdik. di. Bir-birimizə “yaxşı, əlaqə saxlayarıq”
– Sonra Finlandiyaya yenə getmiş- (nə əlaqə?), “səni görməyimə çox sevin-
din? – soruşdum ki, qadın onu tanıdığı- dim” kimi daha bir neçə kəlmə də dedik
ma əmin olsun. və sükan arxasında oturmuş adam əyilə-
– Hə, gedirəm, gömrük şirkəti ilə işlə- rək xanım üçün qapını açdı. Maşın gözdən
yirik. Yaxşısı budu, danış görüm, özün itən kimi sanki bərbəzəkli fotolarla dolu
BRAŞOVDA
(hekayə)
Bir neçə gün əvvəl hardasa Timpur
Noy tərəfdə əllərim gödəkcəmin ciblərin-
də yeyin addımlarla şəhərin sənaye müəs-
sisələrinin arasından keçib gedirdim və
ürəyim həddən artıq sıxılırdı. Hava soyuq
olsa da, günəşli idi. Şaxtalı noyabr səhə-
rinin donu indi-indi açılırdı. Beynimdən
boş-boş ədəbi sayıqlamalar keçirdi ki, qə-
fildən kimsə məni səslədi:
– Ey, Mirça! Necəsən, əzizim?
İki addım aralıda, yolun kənarında
178 gümüşü rəngli iri “BMW” dayanmışdı və
maşının pəncərəsindən eynəyini alnına
2017 qaldırmış tanımadığım yad bir xanım
üzümə gülümsəyirdi. Mən yaxınlaşanda necəsən? İşlərin necə gedir? Elə hey eşi-
dirəm, hansısa iri əsərin çap olunub, he-
xanım qapını açıb düşdü:
– Məni xatırlayırsan? Bilirsən kiməm? kayən dərc edilib... işlər o qədərdi ki, son
Diqqətlə üzünə baxdım. Qətiyyən ta- illər düzəməlli mütaliə də eləyə bilmirəm.
Amma özün başa düşürsən də, İrina ke-
nış gəlmirdi və mən də gülümsəyərək:
– Nə deyim, vallah? – cavab verdim. çən illərin xətrinə bütün kitablarını alır.
Bir qədər tərəddüd etdim, amma hiss
Yolun o biri tərəfindəki miskin evlərin, se-
ment zavodunun və tramvay dayanaca- elədim ki, bir sualı verməsəm, yaxşı ol-
ğındakı eybəcər köşklərin fonunda qadı- mayacaq.
– İrina necədi? – soruşdum.
nın geyimi çox gözəl, hətta adamı heyrət-
Bu sualın cavabında isə “əsrarəngiz”
Mirça Kerteresku. Hekayələr ləndirəcək dərəcədə şıq idi.
– Adrianayam, İrinanın bacısı. Bir də- qadın təriflər yağdırmağa başladı. Aydın
fə bizə – Kluja gəlmişdin. hiss olunurdu ki, bacısı onların ailəsinin
Bu qızı cəmi bir dəfə, həm də uzun il- fəxridi:
lər əvvəl görmüşdüm, hardan yadımda – Ooo, İrina çox yaxşıdı, neçə illərdi
qalaydı? Hər şey qaydasındadı. Özümü Brüsseldə yaşayır. Әri böyük adamdı, özü
onu gördüyümə sevinən kimi göstərdim isə Avropa Parlamentinin üzvüdü...
və bir-iki kəlmə danışıb-eləyib, bir-birimizə “Tarix belə yazılır”, – beynimdən keç-
çeynənmiş sözlərlə iltifat göstərdik. di. Bir-birimizə “yaxşı, əlaqə saxlayarıq”
– Sonra Finlandiyaya yenə getmiş- (nə əlaqə?), “səni görməyimə çox sevin-
din? – soruşdum ki, qadın onu tanıdığı- dim” kimi daha bir neçə kəlmə də dedik
ma əmin olsun. və sükan arxasında oturmuş adam əyilə-
– Hə, gedirəm, gömrük şirkəti ilə işlə- rək xanım üçün qapını açdı. Maşın gözdən
yirik. Yaxşısı budu, danış görüm, özün itən kimi sanki bərbəzəkli fotolarla dolu
