Page 177 - 2017-3
P. 177
sını məhz onun kimilər üçün yazıb. Yə- ona heyrandı, hər şey barədə ən düz fikir 177
ni sən kimsənsə, osan, bir zərrə də artıq yalnız onun ağzından çıxır. Onun müda- 2017
deyilsən. Bizim “mən”imiz belədi – son fiə mexanizmi fövqəladə dərəcədə inki-
dərəcə qarışıq, hər şeydən doymuş və şaf edib. Həmişə sayıqdı, heç bir tənqid
bizə həqiqi mənada əhəmiyyətli heç bir onun özü haqqında olan böyük fikirlərini
şey vəd etməyən həyatımızın yaratdığı dəyişə bilməz. İnsanın bir cür olub, özünü
daxili boşluqdan savayı heç nə. başqa cür təqdim eləməsi arasındakı uy-
ğunsuzluq nadir hadisədi.
Amma, hər halda, tənha saatlar, ümid-
siz dəqiqələr, böhranlı günlər, ağır vəziy- Yaxşı, bəs mən kiməm? Şəxsiyyəti
yətlər, coşqun maraqlar, musiqi, məhəb- müəyyən edən o testlərdəki adam? Am-
bət – bütün bunlar bizə başqa bir şeydən ma o testlər məni sadəcə ensiz foto lent-
xəbər verir. Səni “gerçək” həyatının əta- lərinə bölür. Onlara əsasən, mənim şəx-
lətindən çəkib çıxaran hər şey göstərir ki, siyyətim müxtəlif situasiyalarda fərqli olur.
əgər özün haqqında düşünmədən yaşa- Amma daxili dünyamız fotolarla dolu al-
yırsansa, deməli, nəşə, fantaziya, qey- bom deyil. Biz obyekt deyilik, prosesin
bət, yalan, şan-şöhrətin əmələ gətirdiyi özüyük. Mən hər şeyə rəğmən, öz-özümü
qar topası kimi dağdan aşağı, mahiyyə- axtarıram. Özümü axtardığım üçün yaşa-
tindən çox-çox uzağa yumalanmısan. Sən yıram. Özümü tapa bilmək üçün axtarmı-
ilk növbədə özün özünü istifadə edən adi ram. Bu axtarış faktının özü artıq mənim
istehlakçısan. Әgər günlərin bir günü ta- tapıldığıma işarədi.
leyin hökmüylə başın qapının üst tirinə
dəyərkən ayılmasan, bəlkə, belə də qala- Mirça Kerteresku. Hekayələr
caqsan. Yeniyetməlik çağımda yaşadığım
ilk uğursuz məhəbbətim və ordudakı
müdhiş təcrübə mənə özümdə heç vaxt
hiss eləmədiyim bəzi keyfiyyətləri (gizli
qalmış nifrət, məyusluq, qorxaqlıq, am-
ma daha çox dözümlülük) anlatdı. O vaxt-
dan illüziyalara qapılmıram. Məni nə xe-
yirxah, nə də sentimental adam saymaq
olar, heç kəsə nümunə ola bilmərəm.
Özüm üçün də nümunə yoxdu. Sonrakı
təcrübələr də mənə özümü aldatmamağı
öyrətdi.
Kim olduğunu bilmək, həqiqətən, çox
gözəldi. Bir dostum var, özünü qüsursuz
hesab eləyir. Onun hər müvəffəqiyyətsiz-
liyi qələbəyə çevirə bilməsi, uğursuzluğu-
na bəraət qazandırması son dərəcə qəri-
bədi. O heç zaman səhv eləməyən yega-
nə insandı. Onu dinləmək qəribə hiss do-
ğurur. Elədiyi hər iş mükəmməldi. Hamı
ni sən kimsənsə, osan, bir zərrə də artıq yalnız onun ağzından çıxır. Onun müda- 2017
deyilsən. Bizim “mən”imiz belədi – son fiə mexanizmi fövqəladə dərəcədə inki-
dərəcə qarışıq, hər şeydən doymuş və şaf edib. Həmişə sayıqdı, heç bir tənqid
bizə həqiqi mənada əhəmiyyətli heç bir onun özü haqqında olan böyük fikirlərini
şey vəd etməyən həyatımızın yaratdığı dəyişə bilməz. İnsanın bir cür olub, özünü
daxili boşluqdan savayı heç nə. başqa cür təqdim eləməsi arasındakı uy-
ğunsuzluq nadir hadisədi.
Amma, hər halda, tənha saatlar, ümid-
siz dəqiqələr, böhranlı günlər, ağır vəziy- Yaxşı, bəs mən kiməm? Şəxsiyyəti
yətlər, coşqun maraqlar, musiqi, məhəb- müəyyən edən o testlərdəki adam? Am-
bət – bütün bunlar bizə başqa bir şeydən ma o testlər məni sadəcə ensiz foto lent-
xəbər verir. Səni “gerçək” həyatının əta- lərinə bölür. Onlara əsasən, mənim şəx-
lətindən çəkib çıxaran hər şey göstərir ki, siyyətim müxtəlif situasiyalarda fərqli olur.
əgər özün haqqında düşünmədən yaşa- Amma daxili dünyamız fotolarla dolu al-
yırsansa, deməli, nəşə, fantaziya, qey- bom deyil. Biz obyekt deyilik, prosesin
bət, yalan, şan-şöhrətin əmələ gətirdiyi özüyük. Mən hər şeyə rəğmən, öz-özümü
qar topası kimi dağdan aşağı, mahiyyə- axtarıram. Özümü axtardığım üçün yaşa-
tindən çox-çox uzağa yumalanmısan. Sən yıram. Özümü tapa bilmək üçün axtarmı-
ilk növbədə özün özünü istifadə edən adi ram. Bu axtarış faktının özü artıq mənim
istehlakçısan. Әgər günlərin bir günü ta- tapıldığıma işarədi.
leyin hökmüylə başın qapının üst tirinə
dəyərkən ayılmasan, bəlkə, belə də qala- Mirça Kerteresku. Hekayələr
caqsan. Yeniyetməlik çağımda yaşadığım
ilk uğursuz məhəbbətim və ordudakı
müdhiş təcrübə mənə özümdə heç vaxt
hiss eləmədiyim bəzi keyfiyyətləri (gizli
qalmış nifrət, məyusluq, qorxaqlıq, am-
ma daha çox dözümlülük) anlatdı. O vaxt-
dan illüziyalara qapılmıram. Məni nə xe-
yirxah, nə də sentimental adam saymaq
olar, heç kəsə nümunə ola bilmərəm.
Özüm üçün də nümunə yoxdu. Sonrakı
təcrübələr də mənə özümü aldatmamağı
öyrətdi.
Kim olduğunu bilmək, həqiqətən, çox
gözəldi. Bir dostum var, özünü qüsursuz
hesab eləyir. Onun hər müvəffəqiyyətsiz-
liyi qələbəyə çevirə bilməsi, uğursuzluğu-
na bəraət qazandırması son dərəcə qəri-
bədi. O heç zaman səhv eləməyən yega-
nə insandı. Onu dinləmək qəribə hiss do-
ğurur. Elədiyi hər iş mükəmməldi. Hamı
