Page 33 - "Xəzər"
P. 33
arias sussaydı, başını lazım olmayan Mәn Sakariasın üstünә atıldım vә
yerә soxmasaydı, özünü pislikdәn özünü toparlamağa macal tapmamış, ona
qoruyardı vә bu gün üç çapığı sayәsindә üç bıçaq vurdum. Onu don Raymundonun
yağış yağacağını qonşulara qabaqcadan aptekinә aparanda qanı şoralanırdı.
xәbәr vermәzdi. Çaxır – pis mәslәhәtçidi.
9
Sakarias kefli havasına bizә – bilmirәm
belә şey olub, ya olmayıb, –başqa göyәr- Hadisәdәn dilxor olan üç-dörd әn yaxın
çinlәrin balasını aldadıb öz yuvasına gәtirәn
ana göyәrçindәn danışdı vә hәmin an and dostumla evә yollandım.
içәrdim ki (elә indi dә and içmәyә hazıram),
o mәni nәzәrdә tuturdu; mәn heç vaxt xırda Yenә bәxtim gәtirmәdi... Toydan üç gün
şeylәrdәn inciyәn olmamışam, ancaq
hәrdәn yerinә düşmәyi var – ya sizә elә sonra! Dәfndәn qayıdırmış kimi, başımızı
gәlir, – onda özünüzü bilmәzliyә vurub, әlә
ala bilmirsiniz. aşağı salıb dinmәzcә gedirdik.
Mәn ona dedim: – Özü vadar etdi, mәnim vicdanım
– Doğrusu, başa düşmürәm, burda
maraqlı nә var ki? rahatdı. Çәrәnlәmәk lazım deyildi!
– Hәr şeyi başa düşürsәn, Paskual.
– Olsun, inkar etmirәm, ancaq mәnә elә – Özünü üzmә, Paskual.
gәlir, әdәbli mәclisdә hamını güldürәn,
kimisә güldürmәyәn belә zarafatlar elәmәk – Necә üzmәyim! Axı yazığım gәlir,
yaxşı deyil.
– Hirslәnmә, Paskual, kimlәrin başa düşürsәn! İş-işdәn keçәndәn sonra...
hirslәndiyini sәn ki bilirsәn...
– Hәm dә mәnә elә gәlir, zarafatdan Sәhәr açılırdı, xoruzların sәsi kәndi
tәhqirә keçmәk kişiyә yaraşmaz.
– Bunu mәnә deyirsәn? başına götürmüşdü. Qızılgülün, 33
– Yox, qubernatora deyirәm. 2015
– Mәnә isә elә gәlir, sәn işdәn çox, kәklikotunun qoxusu çölü bürümüşdü.
sözdә qoçaqsan.
– Mәnim işimlә sözüm birdi. – Harasından vurdun?
– Birdi?
– Hә! – Çiynindәn.
Mәn ayağa qalxdım.
– Bәlkә, küçәyә çıxaq? – Neçә dәfә?
– Vacib deyil!
– Çox qoçaqsanmış! – Üç dәfә.
Dostlar kәnara çәkildi – haqq-hesab
çürütmәk istәyәnlәrә mane olmaq kişiyә – Keçib gedәr?
yaraşmaz.
Mәn bıçağı sәliqәylә açdım: belә – Əlbәttә! Mәncә, heç nә olmaz!
dәqiqәlәrdә tәlәsikliyin, istәnilәn yanlışlığın
ölümcül nәticәsi ola bilәr. Elә sakitlikdi, – Tәki. Kamilo Xose Sela. Paskual Duartenin ailәsi
milçәk uçsaydı, vızıltısı eşidilәrdi.
Evә gedәn yol mәnә o gecәki qәdәr
uzun gәlmәmişdi.
– Hava soyuyub...
– Bilmirәm, hiss elәmirәm.
– Yәqin, mәn üşüyürәm!
– Yәqin...
Qәbiristanın yanından keçirdik.
– Torpağın altda yatmaq çәtin olar!
– Niyә belә danışırsan? Ağlına qәribә
şeylәr gәlir!
– Hә, doğrudu...
Nazik, hündür sәrv ağacı cәnazәnin
yanındakı qarovulçuya oxşayırdı.
– Eybәcәr ağacdı...
– Eybәcәrdi.
Bayquş sәrv ağacının başında sirli-sirli
vağıldayırdı.
– Murdar quşdu.
yerә soxmasaydı, özünü pislikdәn özünü toparlamağa macal tapmamış, ona
qoruyardı vә bu gün üç çapığı sayәsindә üç bıçaq vurdum. Onu don Raymundonun
yağış yağacağını qonşulara qabaqcadan aptekinә aparanda qanı şoralanırdı.
xәbәr vermәzdi. Çaxır – pis mәslәhәtçidi.
9
Sakarias kefli havasına bizә – bilmirәm
belә şey olub, ya olmayıb, –başqa göyәr- Hadisәdәn dilxor olan üç-dörd әn yaxın
çinlәrin balasını aldadıb öz yuvasına gәtirәn
ana göyәrçindәn danışdı vә hәmin an and dostumla evә yollandım.
içәrdim ki (elә indi dә and içmәyә hazıram),
o mәni nәzәrdә tuturdu; mәn heç vaxt xırda Yenә bәxtim gәtirmәdi... Toydan üç gün
şeylәrdәn inciyәn olmamışam, ancaq
hәrdәn yerinә düşmәyi var – ya sizә elә sonra! Dәfndәn qayıdırmış kimi, başımızı
gәlir, – onda özünüzü bilmәzliyә vurub, әlә
ala bilmirsiniz. aşağı salıb dinmәzcә gedirdik.
Mәn ona dedim: – Özü vadar etdi, mәnim vicdanım
– Doğrusu, başa düşmürәm, burda
maraqlı nә var ki? rahatdı. Çәrәnlәmәk lazım deyildi!
– Hәr şeyi başa düşürsәn, Paskual.
– Olsun, inkar etmirәm, ancaq mәnә elә – Özünü üzmә, Paskual.
gәlir, әdәbli mәclisdә hamını güldürәn,
kimisә güldürmәyәn belә zarafatlar elәmәk – Necә üzmәyim! Axı yazığım gәlir,
yaxşı deyil.
– Hirslәnmә, Paskual, kimlәrin başa düşürsәn! İş-işdәn keçәndәn sonra...
hirslәndiyini sәn ki bilirsәn...
– Hәm dә mәnә elә gәlir, zarafatdan Sәhәr açılırdı, xoruzların sәsi kәndi
tәhqirә keçmәk kişiyә yaraşmaz.
– Bunu mәnә deyirsәn? başına götürmüşdü. Qızılgülün, 33
– Yox, qubernatora deyirәm. 2015
– Mәnә isә elә gәlir, sәn işdәn çox, kәklikotunun qoxusu çölü bürümüşdü.
sözdә qoçaqsan.
– Mәnim işimlә sözüm birdi. – Harasından vurdun?
– Birdi?
– Hә! – Çiynindәn.
Mәn ayağa qalxdım.
– Bәlkә, küçәyә çıxaq? – Neçә dәfә?
– Vacib deyil!
– Çox qoçaqsanmış! – Üç dәfә.
Dostlar kәnara çәkildi – haqq-hesab
çürütmәk istәyәnlәrә mane olmaq kişiyә – Keçib gedәr?
yaraşmaz.
Mәn bıçağı sәliqәylә açdım: belә – Əlbәttә! Mәncә, heç nә olmaz!
dәqiqәlәrdә tәlәsikliyin, istәnilәn yanlışlığın
ölümcül nәticәsi ola bilәr. Elә sakitlikdi, – Tәki. Kamilo Xose Sela. Paskual Duartenin ailәsi
milçәk uçsaydı, vızıltısı eşidilәrdi.
Evә gedәn yol mәnә o gecәki qәdәr
uzun gәlmәmişdi.
– Hava soyuyub...
– Bilmirәm, hiss elәmirәm.
– Yәqin, mәn üşüyürәm!
– Yәqin...
Qәbiristanın yanından keçirdik.
– Torpağın altda yatmaq çәtin olar!
– Niyә belә danışırsan? Ağlına qәribә
şeylәr gәlir!
– Hә, doğrudu...
Nazik, hündür sәrv ağacı cәnazәnin
yanındakı qarovulçuya oxşayırdı.
– Eybәcәr ağacdı...
– Eybәcәrdi.
Bayquş sәrv ağacının başında sirli-sirli
vağıldayırdı.
– Murdar quşdu.
