Page 37 - "Xəzər"
P. 37
– Qulaq as. O bir neçә gün dә yaşadı. Biz onu 37
– Nәdi? torpağa tapşıranda on bir aylıq idi – mәkrli 2015
– Karmenin uşağı nәdәn öldü? soyuqdәymә on bir aylıq hәyatı vә zәhmәti
– Nәyinә lazımdı? puç elәdi... Kamilo Xose Sela. Paskual Duartenin ailәsi
– Necә yәni? Bilmәk istәyirәm...
– Deyirlәr, burnu axırmış. 11
– Qapı-pәncәrәni açıq qoyublar? Əlbәttә, keçmiş vә gәlәcәk günahlarıma
– Deyәsәn. görә Tanrı mәni cәzalandırdı! Əlbәttә,
– Yazıq Karmen, oğluna görә necә Tanrının yaddaşına yazılıb ki, bәdbәxtlik –
sevinirdi! Sifәtdәn atasının özüdü, deyirdi, mәnim yeganә qismәtim, kәdәrli günlәrimә
yadındadı? aparan yeganә yoldur! İnanın mәnә,
– Yadımdadı. bәdbәxtliyә öyrәşmәk olmaz: hәr dәfә
– Nә qәdәr çox istәsәn, itki bir o qәdәr özümüzü aldadırıq ki, bu bәla – axırıncıdı,
acı olur... ancaq sonra daha betәrinin irәlidә olduğunu
– Elәdi. görürük...
– Hәr uşağın alın yazısını, nә qәdәr Lola uşaq salanda, Sakariasla
yaşayacağını adam әvvәlcәdәn bilsәydi... dalaşanda çәkdiyim iztirablar, qarşıda hәlә
– Sus. nәlәr olacağını güman etmәdiyimә görә idi.
– Niyә? Paskual bizi tәrk elәyәndә, yanımda üç
– Sәnә qulaq asa bilmirәm! qadın varıydı, bu üç qadınla mәni hansısa
Lolanın sözlәri başıma daş kimi dәyirdi. tellәr bağlayırdı, ancaq hәrdәn onların ilk
– Eşitdin? qarşıma çıxan adamdan mәnә heç dә
– Nәyi? yaxın, doğma olmadığını hiss elәyirdim vә
– Pәncәrәni. inanın, bu üç qadından heç biri nәvazişlә,
– Pәncәrә? hansısa bir sözlә itkimin ağırlığını
– Cırıldadı, elә bil yel çәkir... yüngüllәşdirmәyi bacarmadı; әksinә,
Pәncәrәnin cırıltısına bir ufultu da hәyatımı zәhәrlәmәk üçün elә bil sözü bir
qarışdı. yerә qoymuşdular. Bu üç qadın mәnim
– Uşaq yatır? arvadım, anam vә bacımdı.
– Hә. Kimin ağlına gәlәrdi, ancaq onların
– Deyәsәn, yuxu görür. dәrdimә şәrik olacağına çox ümid elәyirdim!
– Eşitmirәm. Qadınlar dolaşa kimidir – nankor vә
– Hәm dә inildәyir, elә bil harasısa kinlidilәr.
ağrıyır... Elә hey tәkrarlayırdılar:
– Sәnә elә gәlir. – Lәnәtә gәlmiş külәk mәlәyimizi
– Tәki elә olsun! Ona canım qurban... apardı!
Uşağın yataq otağındakı iniltisi külәyin – Göylәrә, bizim kimi günahkarlardan
yırğaladığı palıd yarpaqlarının xışıltısına uzağa apardı!
oxşayırdı. – Ay parçası kimi balamızı apardı!
– İnildәyir! – O necә әziyyәt çәkdi!
Lola körpәyә baş çәkmәyә getdi; mәn – Mәnim әllәrimdә canını tapşırdı!
eşmә çәkә-çәkә mәtbәxdә qaldım – Dәfndәki ah-fәğan gecә әyyaşlığı kimi
bәdbәxtlik mәni hәmişә eşmә çәkәndә kәdәrli vә cansıxıcı, eşşәyin yerişi kimi ağır
haqlayır. vә könülsüzdü.
– Nәdi? torpağa tapşıranda on bir aylıq idi – mәkrli 2015
– Karmenin uşağı nәdәn öldü? soyuqdәymә on bir aylıq hәyatı vә zәhmәti
– Nәyinә lazımdı? puç elәdi... Kamilo Xose Sela. Paskual Duartenin ailәsi
– Necә yәni? Bilmәk istәyirәm...
– Deyirlәr, burnu axırmış. 11
– Qapı-pәncәrәni açıq qoyublar? Əlbәttә, keçmiş vә gәlәcәk günahlarıma
– Deyәsәn. görә Tanrı mәni cәzalandırdı! Əlbәttә,
– Yazıq Karmen, oğluna görә necә Tanrının yaddaşına yazılıb ki, bәdbәxtlik –
sevinirdi! Sifәtdәn atasının özüdü, deyirdi, mәnim yeganә qismәtim, kәdәrli günlәrimә
yadındadı? aparan yeganә yoldur! İnanın mәnә,
– Yadımdadı. bәdbәxtliyә öyrәşmәk olmaz: hәr dәfә
– Nә qәdәr çox istәsәn, itki bir o qәdәr özümüzü aldadırıq ki, bu bәla – axırıncıdı,
acı olur... ancaq sonra daha betәrinin irәlidә olduğunu
– Elәdi. görürük...
– Hәr uşağın alın yazısını, nә qәdәr Lola uşaq salanda, Sakariasla
yaşayacağını adam әvvәlcәdәn bilsәydi... dalaşanda çәkdiyim iztirablar, qarşıda hәlә
– Sus. nәlәr olacağını güman etmәdiyimә görә idi.
– Niyә? Paskual bizi tәrk elәyәndә, yanımda üç
– Sәnә qulaq asa bilmirәm! qadın varıydı, bu üç qadınla mәni hansısa
Lolanın sözlәri başıma daş kimi dәyirdi. tellәr bağlayırdı, ancaq hәrdәn onların ilk
– Eşitdin? qarşıma çıxan adamdan mәnә heç dә
– Nәyi? yaxın, doğma olmadığını hiss elәyirdim vә
– Pәncәrәni. inanın, bu üç qadından heç biri nәvazişlә,
– Pәncәrә? hansısa bir sözlә itkimin ağırlığını
– Cırıldadı, elә bil yel çәkir... yüngüllәşdirmәyi bacarmadı; әksinә,
Pәncәrәnin cırıltısına bir ufultu da hәyatımı zәhәrlәmәk üçün elә bil sözü bir
qarışdı. yerә qoymuşdular. Bu üç qadın mәnim
– Uşaq yatır? arvadım, anam vә bacımdı.
– Hә. Kimin ağlına gәlәrdi, ancaq onların
– Deyәsәn, yuxu görür. dәrdimә şәrik olacağına çox ümid elәyirdim!
– Eşitmirәm. Qadınlar dolaşa kimidir – nankor vә
– Hәm dә inildәyir, elә bil harasısa kinlidilәr.
ağrıyır... Elә hey tәkrarlayırdılar:
– Sәnә elә gәlir. – Lәnәtә gәlmiş külәk mәlәyimizi
– Tәki elә olsun! Ona canım qurban... apardı!
Uşağın yataq otağındakı iniltisi külәyin – Göylәrә, bizim kimi günahkarlardan
yırğaladığı palıd yarpaqlarının xışıltısına uzağa apardı!
oxşayırdı. – Ay parçası kimi balamızı apardı!
– İnildәyir! – O necә әziyyәt çәkdi!
Lola körpәyә baş çәkmәyә getdi; mәn – Mәnim әllәrimdә canını tapşırdı!
eşmә çәkә-çәkә mәtbәxdә qaldım – Dәfndәki ah-fәğan gecә әyyaşlığı kimi
bәdbәxtlik mәni hәmişә eşmә çәkәndә kәdәrli vә cansıxıcı, eşşәyin yerişi kimi ağır
haqlayır. vә könülsüzdü.
