Page 31 - "Xəzər"
P. 31
nmağım gәlmir. Görünür, bütün yeni göstәrirdi. Çarpayının üst tәrәfindәn – 31
evlәnәnlәrә uşaqlığa xas sadәlövhlüklәr divardan pasxaya bir hәftә qalmış İsanın 2015
qәfildәn qayıdır. başına gәlәnlәrin tәsvir olunduğu dördrәngli
böyük litoqrafiya, qırmızı, sarı lentli, qotazlı Kamilo Xose Sela. Paskual Duartenin ailәsi
Löhrәm yerişlә Roma körpüsündәn vә üstündә Sevilyanın rәngbәrәng zәng
şәhәrә girәndә, bәxtimiz gәtirmәdi – qüllәlәri çәkilmiş dәf; yan tәrәflәrindә iki cüt
madyan, kim bilir, çaydan qorxdu-nәdi, elә kastanyet, hәmçinin yüksәk qiymәtlәn-
tәpik atdı ki, qarşımıza çıxan bir qarı, az dirdiyim “Roma sirki” rәsmi asılmışdı.
qaldı, dombalaq aşıb Quadianaya yıxılsın. Kamodun üstündә, yer kürәsi formasında
Tez onun kömәyinә tәlәsdim: alicәnab kiçik siferblatı çılpaq kişinin çiynindә
adama aradan çıxmaq yaraşmaz, intәhası, dayanan saat vә mavi naxışı bir az solsa
mәnim tәәssüratıma görә, qarı canını yaxşı da, ona gözәllik verәn parıltısını saxlamış
qurtarmışdı; ona bir real verdim ki, heç kimә iki Talaver vazası da var idi. Vur-tut altı
şikayәtlәnmәsin, әlimi kürәyinә çәkib, geri, stulun ikisi qoltuqlu, hündür söykәnәcәkli,
Lolanın yanına qayıtdım. Lola gülürdü vә möhkәm ayaqlıydı, al-qırmızı döşәkcә elә
inanın, onun gülüşü mәnә pis tәsir elәdi; rahatdı, evә qayıdanda onları yada salıb
bilmirәm, bәlkә dә, sonralar onun başına heyifsilәnirdim, – indi burda oturub necә
gәlәcәk şeylәri duymuşdum. Yaxın adamın heyifsilәndiyimdәn heç danışmağa dәymәz.
bәdbәxtliyinә gülmәk olmaz – bunu sizә İllәr keçmәsinә baxmayaraq, hәlә dә onları
ömrü boyu bәdbәxt olan adam deyir; xatırlayıram!
kimәsә әl qaldıranı Tanrı daşsız, ağacsız
döyür... Bir yana qalanda, insansevәrliyin, Arvadımla vaxtımızı ixtiyarımızda olan
onsuz da, heç kimә ziyanı yoxdu. rahatlıqdan lәzzәt alaraq keçirirdik, dediyim
kimi, heç küçәyә dә çıxmırdıq. Küçәdә nә
Biz Mirloda karvansaraya düşdük, işimiz, әgәr şәhәrin başqa yerindә tapa
girişdәn sağda böyük otaqdı vә ilk iki günü bilmәyәcәyimiz hәr şey burda vardısa?
sevişmәklә keçirib, başımızı çölә
çıxarmadıq. Otaq genişdi, möhkәm şabalıd Ancaq mәnә inanın, bәxtin gәtirmәmәsi
tirlәrin saxladığı tavan hündürüydü; tava pis şeydi: hәddindәn artıq dolğun olduğuna
daşları düzülmüş döşәmә tәmizdi, çoxlu görә bu iki günün xoşbәxtliyi mәni
rahat mebel vardı. Bu yataq otağı, sadiq tәәccüblәndirmәyә başlamışdı.
dost kimi, ömür boyu yadımdan çıxmadı;
baş tәrәfdә ceviz ağacından oyma Üçüncü gün, әlbәttә ki, atla vurduğum
naxışları, içinә tәmiz yun doldurulmuş dörd qarının qohumlarının tәhrikiylә polis
döşәyi olan çarpayı, gördüyüm bütün qәfildәn tökülüşüb qapını kәsdirdi. Polisin
çarpayıların әn möhtәşәmi idi... Kral kimi gәldiyini eşidәn bir dәstә uşaq o saat
onda necә şirin yatırdım! Otaqda hündür, qapıya yığıldı, onların sәs-küyü düz bir ay
dәstәklәri qızıl suyuna salınmış, dörd dәrin qulağımdan getmәdi. Mәhbus qoxusu
siyirmәsi olan, arvad kimi qarınlı kamod, uşaqlarda nәsә bir qәddarlıq oyadır: onlar
tavana dәyәn enli şüşәli şkaf vә elә hәmin bizә gözlәri qayır-qayır yanan, pis-pis
ağacdan iki qәşәng şamdan var idi – yaxşı gülümsәyәn әcaib mәxluq kimi baxırlar,
işıqlandırmaq üçün hәr tәrәfә biri qoyul- sallaqxanada kәsilәn qoyuna, – onlar mәsti
muşdu. Bu otaqda, adәtәn, hamısından pis qoyunun isti qanında isladırlar, – ya ara-
olan әlüzyuyan da gözәl idi: ayaqları әymә banın altında qalan itә, – sağ olub-olma-
bambukdan vә yanlarına quş rәsmlәri dığını bilmәk üçün onu ağacla qurdalayırlar,
çәkilәn ağ saxsı tas onu cazibәdar – ya suvat novdanında boğulan yenicә
doğulan pişik balalarına belә baxırlar, onları
evlәnәnlәrә uşaqlığa xas sadәlövhlüklәr divardan pasxaya bir hәftә qalmış İsanın 2015
qәfildәn qayıdır. başına gәlәnlәrin tәsvir olunduğu dördrәngli
böyük litoqrafiya, qırmızı, sarı lentli, qotazlı Kamilo Xose Sela. Paskual Duartenin ailәsi
Löhrәm yerişlә Roma körpüsündәn vә üstündә Sevilyanın rәngbәrәng zәng
şәhәrә girәndә, bәxtimiz gәtirmәdi – qüllәlәri çәkilmiş dәf; yan tәrәflәrindә iki cüt
madyan, kim bilir, çaydan qorxdu-nәdi, elә kastanyet, hәmçinin yüksәk qiymәtlәn-
tәpik atdı ki, qarşımıza çıxan bir qarı, az dirdiyim “Roma sirki” rәsmi asılmışdı.
qaldı, dombalaq aşıb Quadianaya yıxılsın. Kamodun üstündә, yer kürәsi formasında
Tez onun kömәyinә tәlәsdim: alicәnab kiçik siferblatı çılpaq kişinin çiynindә
adama aradan çıxmaq yaraşmaz, intәhası, dayanan saat vә mavi naxışı bir az solsa
mәnim tәәssüratıma görә, qarı canını yaxşı da, ona gözәllik verәn parıltısını saxlamış
qurtarmışdı; ona bir real verdim ki, heç kimә iki Talaver vazası da var idi. Vur-tut altı
şikayәtlәnmәsin, әlimi kürәyinә çәkib, geri, stulun ikisi qoltuqlu, hündür söykәnәcәkli,
Lolanın yanına qayıtdım. Lola gülürdü vә möhkәm ayaqlıydı, al-qırmızı döşәkcә elә
inanın, onun gülüşü mәnә pis tәsir elәdi; rahatdı, evә qayıdanda onları yada salıb
bilmirәm, bәlkә dә, sonralar onun başına heyifsilәnirdim, – indi burda oturub necә
gәlәcәk şeylәri duymuşdum. Yaxın adamın heyifsilәndiyimdәn heç danışmağa dәymәz.
bәdbәxtliyinә gülmәk olmaz – bunu sizә İllәr keçmәsinә baxmayaraq, hәlә dә onları
ömrü boyu bәdbәxt olan adam deyir; xatırlayıram!
kimәsә әl qaldıranı Tanrı daşsız, ağacsız
döyür... Bir yana qalanda, insansevәrliyin, Arvadımla vaxtımızı ixtiyarımızda olan
onsuz da, heç kimә ziyanı yoxdu. rahatlıqdan lәzzәt alaraq keçirirdik, dediyim
kimi, heç küçәyә dә çıxmırdıq. Küçәdә nә
Biz Mirloda karvansaraya düşdük, işimiz, әgәr şәhәrin başqa yerindә tapa
girişdәn sağda böyük otaqdı vә ilk iki günü bilmәyәcәyimiz hәr şey burda vardısa?
sevişmәklә keçirib, başımızı çölә
çıxarmadıq. Otaq genişdi, möhkәm şabalıd Ancaq mәnә inanın, bәxtin gәtirmәmәsi
tirlәrin saxladığı tavan hündürüydü; tava pis şeydi: hәddindәn artıq dolğun olduğuna
daşları düzülmüş döşәmә tәmizdi, çoxlu görә bu iki günün xoşbәxtliyi mәni
rahat mebel vardı. Bu yataq otağı, sadiq tәәccüblәndirmәyә başlamışdı.
dost kimi, ömür boyu yadımdan çıxmadı;
baş tәrәfdә ceviz ağacından oyma Üçüncü gün, әlbәttә ki, atla vurduğum
naxışları, içinә tәmiz yun doldurulmuş dörd qarının qohumlarının tәhrikiylә polis
döşәyi olan çarpayı, gördüyüm bütün qәfildәn tökülüşüb qapını kәsdirdi. Polisin
çarpayıların әn möhtәşәmi idi... Kral kimi gәldiyini eşidәn bir dәstә uşaq o saat
onda necә şirin yatırdım! Otaqda hündür, qapıya yığıldı, onların sәs-küyü düz bir ay
dәstәklәri qızıl suyuna salınmış, dörd dәrin qulağımdan getmәdi. Mәhbus qoxusu
siyirmәsi olan, arvad kimi qarınlı kamod, uşaqlarda nәsә bir qәddarlıq oyadır: onlar
tavana dәyәn enli şüşәli şkaf vә elә hәmin bizә gözlәri qayır-qayır yanan, pis-pis
ağacdan iki qәşәng şamdan var idi – yaxşı gülümsәyәn әcaib mәxluq kimi baxırlar,
işıqlandırmaq üçün hәr tәrәfә biri qoyul- sallaqxanada kәsilәn qoyuna, – onlar mәsti
muşdu. Bu otaqda, adәtәn, hamısından pis qoyunun isti qanında isladırlar, – ya ara-
olan әlüzyuyan da gözәl idi: ayaqları әymә banın altında qalan itә, – sağ olub-olma-
bambukdan vә yanlarına quş rәsmlәri dığını bilmәk üçün onu ağacla qurdalayırlar,
çәkilәn ağ saxsı tas onu cazibәdar – ya suvat novdanında boğulan yenicә
doğulan pişik balalarına belә baxırlar, onları
