Page 27 - "Xəzər"
P. 27
ә günәbaxanların üstündә uçuşan, Qadın, görünür, onun anasıdı; yerli 27
kameraya girib dövrә vuraraq uçub gedәn qadınlar kimi qarabuğdayıdı vә görkәmin- 2015
rәngbәrәng kәpәnәklәri görürәm, – axı bu dәn elә sevinc yağır ki, tamaşa elәmәyin
heç nәyi dәyişmir – hәlә bәlkә hәbsxana özü belә xoşbәxtlikdi. Anamdan çox Kamilo Xose Sela. Paskual Duartenin ailәsi
rәisinin yastığına da qonacaq... Mәnim fәrqlәnir, ancaq niyә mәnә anamı xatırlatdı?
yemәyimin artığını daşıyan siçanı kepkamla
tuturam, baxıb sonra buraxıram – axı bu Mәni bağışlayın, daha yaza bilmirәm.
heç nәyi dәyişmir – vә onun sakitcә öz Bir az da keçsә, ağlayacağam... Sizsә
yuvasına sivişib girdiyini görürәm. mәndәn yaxşı bilirsiniz ki, özünә hörmәt
Yuvasından çıxır ki, kimlәrinsә payını yesin; elәyәn kişi, arvad kimi ağlamamalıdı.
o adamların ki, kamerada çox az müddәt,
hәm dә tamamilә tәk yaşayır, çox vaxt da Hekayәmi davam etdirirәm; onun
burdan birbaşa cәhәnnәmә gedir. kәdәrli olduğunu bilirәm, ancaq bu
düşüncәlәr mәnim üçün daha kәdәrlidi,
Əgәr desәm ki, bu günlәr ürәyimdә nә xәncәr zәrbәsiylә qanı axan ürәyim – qanı
qәdәr kәdәr, qәm-qüssә var, әmin ola qovan bu maşın belә düşüncәlәrә tab
bilәrsiniz, peşmançılığım sidq-ürәkdәndi; gәtirmir.
yәqin, mәnә inanmayacaqsınız, çünki
haqqımda hәddindәn artıq pis fikirlәr, rәylәr 7
var... Hәr halda, bunu sizә yazıram, mәnә Siz, әlbәttә, Lola ilә münasibәtimizin
elә gәlir, bu sözlәrә görә mәni başa necә inkişaf etdiyini başa düşürsünüz vә bir
düşәcәksiniz, ruhumun xilası üçün sizә and müddәtdәn sonra, – qardaşımın ölümündәn
vermәsәm dә, mәnә inanacaqsınız, çünki heç beş ay keçmәmişdi – әslindә,
bu andın sizin yanınızda dәyәri tәәccüblәnmәli olmadığım bir xәbәrә
olmayacaqdı... Qәhәrdәn elә boğuluram ki, (görürsünüz, belә dә olur) tәәccüblәndim.
sanki ürәyim qan yox, әzvay şirәsi vurur; Bu әhvalat noyabrda, müqәddәs Karlo
dolub-boşalaraq özündәn sonra dama- günündә baş verdi. Lolagilә gәlmişdim, son
ğımda turş tam qoyur, buxarıyla dilimi aylar hәr gün gәlirdim; anası, hәmişәki kimi,
qarsıyır, ağır sәrdaba havasıyla içimi dәrhal durub çıxdı. Lolanın rәngi ağarmışdı,
qurudur. hәm dә nәsә qәribәydi, bunu sonra başa
düşdüm; görünür, bir az әvvәl ağlamışdı,
Yazıdan ayrılıb başımı qaldırdım – iyirmi hansısa bir narahatlıq ona әzab verirdi.
dәqiqә ötüb, ya bir saat, ya iki... Cığırla – Aramızda heç vaxt qızğın söhbәt
mәnim pәncәrәmdәn onlar necә aydın olmamışdı, ancaq o gün sisәy addım
görünür! – adamlar gedir. Kiminsә onlara sәsindәn, kәklik yolçunun nәğmәsindәn
baxdığı, yәqin, ağıllarına gәlmir; özlәrini çox hürkdüyü kimi, öz sәsimizdәn qorxurdum;
sәrbәst aparırlar. İki kişi, qadın vә uşaqdı, hәr dәfә danışmağa cәhd elәyәndә, sözlәr
şad-xürrәm gedirlәr. Kişilәrin otuz, qadının boğazımda ilişib qalırdı.
bir qәdәr az, oğlanın isә altıdan çox yaşı – İstәmirsәnsә, danışma.
olmaz. Oğlan ayaqyalındı, әynindә – İstәyirәm!
göbәyinә çatmayan köynәyi, keçi kimi – Onda danış. Sәnә mane oluram?
kolların üstündәn tullanır. İrәli qaçır, – Paskual!
dayanır, quşlara daş atır... Heç bir – Hә.
oxşarlıqları olmasa belә, qardaşım Marionu – Bilirsәn, nәdi?
necә dә yadıma saldı! – Nәdi?
– Hiss elәmirsәn?
kameraya girib dövrә vuraraq uçub gedәn qadınlar kimi qarabuğdayıdı vә görkәmin- 2015
rәngbәrәng kәpәnәklәri görürәm, – axı bu dәn elә sevinc yağır ki, tamaşa elәmәyin
heç nәyi dәyişmir – hәlә bәlkә hәbsxana özü belә xoşbәxtlikdi. Anamdan çox Kamilo Xose Sela. Paskual Duartenin ailәsi
rәisinin yastığına da qonacaq... Mәnim fәrqlәnir, ancaq niyә mәnә anamı xatırlatdı?
yemәyimin artığını daşıyan siçanı kepkamla
tuturam, baxıb sonra buraxıram – axı bu Mәni bağışlayın, daha yaza bilmirәm.
heç nәyi dәyişmir – vә onun sakitcә öz Bir az da keçsә, ağlayacağam... Sizsә
yuvasına sivişib girdiyini görürәm. mәndәn yaxşı bilirsiniz ki, özünә hörmәt
Yuvasından çıxır ki, kimlәrinsә payını yesin; elәyәn kişi, arvad kimi ağlamamalıdı.
o adamların ki, kamerada çox az müddәt,
hәm dә tamamilә tәk yaşayır, çox vaxt da Hekayәmi davam etdirirәm; onun
burdan birbaşa cәhәnnәmә gedir. kәdәrli olduğunu bilirәm, ancaq bu
düşüncәlәr mәnim üçün daha kәdәrlidi,
Əgәr desәm ki, bu günlәr ürәyimdә nә xәncәr zәrbәsiylә qanı axan ürәyim – qanı
qәdәr kәdәr, qәm-qüssә var, әmin ola qovan bu maşın belә düşüncәlәrә tab
bilәrsiniz, peşmançılığım sidq-ürәkdәndi; gәtirmir.
yәqin, mәnә inanmayacaqsınız, çünki
haqqımda hәddindәn artıq pis fikirlәr, rәylәr 7
var... Hәr halda, bunu sizә yazıram, mәnә Siz, әlbәttә, Lola ilә münasibәtimizin
elә gәlir, bu sözlәrә görә mәni başa necә inkişaf etdiyini başa düşürsünüz vә bir
düşәcәksiniz, ruhumun xilası üçün sizә and müddәtdәn sonra, – qardaşımın ölümündәn
vermәsәm dә, mәnә inanacaqsınız, çünki heç beş ay keçmәmişdi – әslindә,
bu andın sizin yanınızda dәyәri tәәccüblәnmәli olmadığım bir xәbәrә
olmayacaqdı... Qәhәrdәn elә boğuluram ki, (görürsünüz, belә dә olur) tәәccüblәndim.
sanki ürәyim qan yox, әzvay şirәsi vurur; Bu әhvalat noyabrda, müqәddәs Karlo
dolub-boşalaraq özündәn sonra dama- günündә baş verdi. Lolagilә gәlmişdim, son
ğımda turş tam qoyur, buxarıyla dilimi aylar hәr gün gәlirdim; anası, hәmişәki kimi,
qarsıyır, ağır sәrdaba havasıyla içimi dәrhal durub çıxdı. Lolanın rәngi ağarmışdı,
qurudur. hәm dә nәsә qәribәydi, bunu sonra başa
düşdüm; görünür, bir az әvvәl ağlamışdı,
Yazıdan ayrılıb başımı qaldırdım – iyirmi hansısa bir narahatlıq ona әzab verirdi.
dәqiqә ötüb, ya bir saat, ya iki... Cığırla – Aramızda heç vaxt qızğın söhbәt
mәnim pәncәrәmdәn onlar necә aydın olmamışdı, ancaq o gün sisәy addım
görünür! – adamlar gedir. Kiminsә onlara sәsindәn, kәklik yolçunun nәğmәsindәn
baxdığı, yәqin, ağıllarına gәlmir; özlәrini çox hürkdüyü kimi, öz sәsimizdәn qorxurdum;
sәrbәst aparırlar. İki kişi, qadın vә uşaqdı, hәr dәfә danışmağa cәhd elәyәndә, sözlәr
şad-xürrәm gedirlәr. Kişilәrin otuz, qadının boğazımda ilişib qalırdı.
bir qәdәr az, oğlanın isә altıdan çox yaşı – İstәmirsәnsә, danışma.
olmaz. Oğlan ayaqyalındı, әynindә – İstәyirәm!
göbәyinә çatmayan köynәyi, keçi kimi – Onda danış. Sәnә mane oluram?
kolların üstündәn tullanır. İrәli qaçır, – Paskual!
dayanır, quşlara daş atır... Heç bir – Hә.
oxşarlıqları olmasa belә, qardaşım Marionu – Bilirsәn, nәdi?
necә dә yadıma saldı! – Nәdi?
– Hiss elәmirsәn?
