Page 24 - "Xəzər"

Hadisәdәn iki saat sonra evә qayıdanda yan qurumuş bulaq, ya oxumayan quş kimi

senyor Rafael xudahafizlәşirdi, Mario isә bir şeydi – ilahi, elә et ki, onun qanadları

zarıyaraq hәlә dә hәmin yerdә uzanıb qopsun, çünki yırtıcıya qanad lazım deyil!

qalmışdı; yarası oruc vaxtındakı tәlxәyin Mәn nә sәbәbә әvvәl-әvvәl anama

sifәti kimi qıpqırmızıydı. Bacım (fikirlәşirdim, hörmәt elәmәyi, illәr keçdikcә sevmәyi

hay-küy salacaq) onu yerdәn qaldırıb, yadırğadığımı çox düşünmüşәm, dönә-

beşiyinә qoydu. Hәmin gün bacım mәnә dönә düşünmüşәm, düzünü desәm, indiyә

hәmişәkindәn gözәl göründü, – mavi qәdәr dә düşünürәm; ona görә fikirlәşirdim

paltarda, balasını qoruyan ana әdasıyla, ki, yaddaşımda elә bir yer açam, onun nә

halbuki uşağı yox idi, heç vaxt da olma- vaxta qәdәr ürәyimdә ana olduğu, nә

yacaqdı... vaxtdan isә düşmәnә çevrildiyi görünә. Bu

Senyor Rafael axır ki, rәdd olub gedәn- qәddar düşmәnә – axı öz doğmalarına

dәn sonra, anam onu qucağına alıb, yatırt- bәslәdiyin nifrәtdәn güclüsü yoxdu, – bütün

mağa çalışaraq, qancıq yenicә doğulan hirsimi tökmüşdüm, çünki әn çox öz

balasını yalayırmış kimi, bütün axşamı onun oxşadığına nifrәt elәyirsәn vә bu oxşarlıq

yarasını yaladı; körpә nazlanıb gülümsә- sәni boğaza yığır. Çox düşünsәm dә, axıra

yirdi... Dodağında tәbәssüm elәcә dә qәdәr heç nә aydınlaşdıra bilmәdim, yalnız

24 uyudu. Sizә olanı deyirәm – onun necә bunu deyә bilәrәm ki, anama hörmәt etmәyi
gülümsәdiyini ömrümdә yeganә olaraq çoxdan, onda bәnzәmәk istәdiyim yaxşı

2015 onda gördüm... xüsusiyyәt, әxz olunası bir keyfiyyәt

olmadığını anlayandan sonra yadırğadım,

5 onda gördüyüm pisliklәr, sadәcә, köksümә

Sonra bir müddәt tәlatümsüz yaşadı – sığışmayanda onu ürәyimdәn qoparıb

ancaq tale kimisә qovursa, daşın altında atdım. Amma ona nifrәtim xeyli gec yarandı

gizlәnsәn belә, sәndәn әl çәkmәz – vә – nifrәt sevgi kimi bir günün işi deyil, – vә

günlәrin bir günü gözdәn itib, yağ küpündә әgәr desәm ki, bu nifrәt Mario ölәn gün özü-

Kamilo Xose Sela. Paskual Duartenin ailәsi boğulmuş halda tapıldı. Onu bacım Rosario nü büruzә verdi, bәlkә elә dә yanılmaram.

tapdı. Şiddәtli külәyә düşәn bayquş kimi, Uşağı cındırla möhkәmcә sildik ki,

aşmış küpün içinә başı üstә girmişdi. Biz mәhşәr günü oyananda elә dә çirkli

onu qaldıranda, ağzından qızıl sap kimi yağ olmasın. Onu evdә әlimizә keçәn çit

süzülürdü, elә bil qarnında yumaq açırdılar; parçaya bükdük, mәst üçün kәndә getdim,

sağlığında kültәk tutqun olan saçı elә boynuna bağladığımız çәhrayı bantı,

parıldayırdı, sanki ölüm onu diriltmişdi. bilmәzә uçub ölünün üstünә qonan

Marionun ölümüylә bağlı xatırladığım nә kәpәnәyә oxşatdıq. Sağlığında mәrhumla

varsa, hamısı budur... pis rәftar elәyәn senyor Rafael mәrhәmәt

Anam oğlu üçün dә ağlamadı; öz göstәrib, tabut düzәltmәyә kömәk elәdi;

bәdbәxt balasının üstündә bir damcı göz әlindә gah mismar, gah taxta, ya ağ boya

yaşı axıtmayan belә mәrhәmәtsiz qadının olan tәnәkә qutu, toydan sonrakı gәlin kimi

ürәyi gәrәk daşdan ola! Özüm haqqında vacib görkәmdә cәnfәşanlıqla vurnuxurdu,

deyim ki, mәn ağladım, bundan da mәnsә onun cәnfәşanlığından vә vacib

utanmıram, hә, bacım Rosario ilә birlikdә görkәmindәn başqa heç nә barәdә düşünә

ağladım vә anama qarşı nifrәt hissi mәndә bilmirdim, çünki – nә sәbәbә belә düşün-

elә şiddәtlәndi ki, özümdәn qorxdum. Göz düyümü onda da, indi dә bilmirәm, – ürәyim

yaşı axıtmayan qadın – heç nәyә yarama- mәnә deyirdi ki, әslindә, o, çox xoşbәxtdi.