Page 21 - "Xəzər"
P. 21
ışmaq mәnim üçün çәtindi, mәni başa söhbәtin nәylә qurtardığını mәnә danışdı. 21
düşәrsiniz. Ədabaz axşam Rosarionu görmәk üçün 2015
“Yeni Madrid”ә gәlәndә, onu kәnara çәkib
O, çubuğu kәklikotu koluna çırpırdı. demişdi: Kamilo Xose Sela. Paskual Duartenin ailәsi
– Əgәr bilmәk istәyirsәnsә, sağ-sala-
matdı! Bunu bilmәk istәyirdin, elәdi? – Sәnin qardaşın kişi deyilmiş, cındırıy-
– Bilirsәn, nә var, Ədabaz! Mәn arvad mış!
deyilәm, boş-boşuna danışmıram... Sәn
mәni acıqlandırma! Mәni acıqlandırma! – ...
– Nә deyib acıqlandırıram? Rosario – Şıqqıltı gәlәndә, dovşan kimi aradan
haqqında nә bilmәk istәyirsәn? Onunla nә çıxır.
işin var? Bacındı? Nә olsun? Əgәr bilmәk Bacım mәnim tәrәfimi saxlasa da, nә
istәyirsәnsә, biz bir-birimizi sevirik! xeyri – o, üstün gәlir. Yeganә döyüşdә
O mәni sözlә döyürdü, ölәnlәrimin goru mәğlub oldum, çünki öz üsulumla
haqqı, mәnә barmağını toxundurmamış, döyüşmәkdәn vaz keçmişdim.
onu öldürәrdim. Hirsimi soyutmalıydım, – Yaxşı, bala, söhbәti dәyişәk. Nә qәdәr
çünki xasiyyәtimә bәlәdiydim, hәm dә varındı?
kişilәrә dalaşmaq yaraşmaz – әgәr biri – Sәkkiz peset.
silahlı, o biri silahsızdısa. – Elә bu?
– Bura bax, Ədabaz, bu söhbәti – Hә. Nә istәyirsәn? Çәtin zamanlardı!
qurtaraq. Sevgi? Qoy olsun! Mәnә nә dәxli. Ədabaz özü bezәnә qәdәr çubuqla
Ədabaz gülürdü; görünür, dava istәyirdi. onun sifәtinә vurur. Sonra da:
– Bilirsәn, nә var? – Sәnin qardaşın kişi deyilmiş, cındı-
– Nә? rıymış! – deyir.
– Əgәr sәn mәnim bacımla gәzsәydin, ............
sәni öldürәrdim! Bacım öz canına and verdi ki, kәnddә
Allah şahiddi ki, o gün susmaq mәnә qalım.
sağlamlığım bahasına başa gәldi, ancaq Böyrümdәki tikan mәni sızıldadırdı.
onunla dalaşmaq istәmirdim, niyә – Niyә onu dәrhal çıxarmadım, hәlә dә
bilmirәm. Mәnimlә belә danışmağı bilmirәm...
tәәccüblü idi: kәnddә heç kim onun
dediklәrinin yarısını da mәnә demәyә 4
cәsarәt elәmәzdi. Yazım dağınıq olduğuna görә mәni
– Əgәr arxamca gәldiyini görsәm, bağışlayın. Hadisәlәrin ardıcıllığıyla
meydanın ortasında, hamının gözü getmәyib, adamlardan danışdığım üçün,
qabağında öldürәrәm. çәyirtkә kimi burdan ora, ordan bura
– Sәn ağ elәdin! sıçrayıram; hәtta başqa cür yazmaq
– Doğrayaram. istәsәm dә, yenә dağınıq alınacaq, çünki
– Qulaq as, Ədabaz!.. ağlıma necә gәlirsә yazıram vә roman kimi
.............. qurmağa çalışmıram. Çünki bu mәndә
O vaxtdan böyrümә elә bil tikan alınmazdı da, hәmişә tәhlükә olacaqdı,
soxublar, hәlә dә onu hiss elәyirәm. özümü elә dolaşdırardım, ordan necә
Niyә onu dәrhal çıxarmadığımı indi dә çıxacağımı bilmәzdim.
bilmirәm. Vaxt ötdü, bacım bir dә tәzә Hamı kimi bizim dә üstümüzdәn illәr
qızdırmasını sağaltmağa gәlәndә, o ötürdü; hәyat mәnim evimdә öz adi
qaydasıyla keçirdi vә o vaxtlar barәdә
düşәrsiniz. Ədabaz axşam Rosarionu görmәk üçün 2015
“Yeni Madrid”ә gәlәndә, onu kәnara çәkib
O, çubuğu kәklikotu koluna çırpırdı. demişdi: Kamilo Xose Sela. Paskual Duartenin ailәsi
– Əgәr bilmәk istәyirsәnsә, sağ-sala-
matdı! Bunu bilmәk istәyirdin, elәdi? – Sәnin qardaşın kişi deyilmiş, cındırıy-
– Bilirsәn, nә var, Ədabaz! Mәn arvad mış!
deyilәm, boş-boşuna danışmıram... Sәn
mәni acıqlandırma! Mәni acıqlandırma! – ...
– Nә deyib acıqlandırıram? Rosario – Şıqqıltı gәlәndә, dovşan kimi aradan
haqqında nә bilmәk istәyirsәn? Onunla nә çıxır.
işin var? Bacındı? Nә olsun? Əgәr bilmәk Bacım mәnim tәrәfimi saxlasa da, nә
istәyirsәnsә, biz bir-birimizi sevirik! xeyri – o, üstün gәlir. Yeganә döyüşdә
O mәni sözlә döyürdü, ölәnlәrimin goru mәğlub oldum, çünki öz üsulumla
haqqı, mәnә barmağını toxundurmamış, döyüşmәkdәn vaz keçmişdim.
onu öldürәrdim. Hirsimi soyutmalıydım, – Yaxşı, bala, söhbәti dәyişәk. Nә qәdәr
çünki xasiyyәtimә bәlәdiydim, hәm dә varındı?
kişilәrә dalaşmaq yaraşmaz – әgәr biri – Sәkkiz peset.
silahlı, o biri silahsızdısa. – Elә bu?
– Bura bax, Ədabaz, bu söhbәti – Hә. Nә istәyirsәn? Çәtin zamanlardı!
qurtaraq. Sevgi? Qoy olsun! Mәnә nә dәxli. Ədabaz özü bezәnә qәdәr çubuqla
Ədabaz gülürdü; görünür, dava istәyirdi. onun sifәtinә vurur. Sonra da:
– Bilirsәn, nә var? – Sәnin qardaşın kişi deyilmiş, cındı-
– Nә? rıymış! – deyir.
– Əgәr sәn mәnim bacımla gәzsәydin, ............
sәni öldürәrdim! Bacım öz canına and verdi ki, kәnddә
Allah şahiddi ki, o gün susmaq mәnә qalım.
sağlamlığım bahasına başa gәldi, ancaq Böyrümdәki tikan mәni sızıldadırdı.
onunla dalaşmaq istәmirdim, niyә – Niyә onu dәrhal çıxarmadım, hәlә dә
bilmirәm. Mәnimlә belә danışmağı bilmirәm...
tәәccüblü idi: kәnddә heç kim onun
dediklәrinin yarısını da mәnә demәyә 4
cәsarәt elәmәzdi. Yazım dağınıq olduğuna görә mәni
– Əgәr arxamca gәldiyini görsәm, bağışlayın. Hadisәlәrin ardıcıllığıyla
meydanın ortasında, hamının gözü getmәyib, adamlardan danışdığım üçün,
qabağında öldürәrәm. çәyirtkә kimi burdan ora, ordan bura
– Sәn ağ elәdin! sıçrayıram; hәtta başqa cür yazmaq
– Doğrayaram. istәsәm dә, yenә dağınıq alınacaq, çünki
– Qulaq as, Ədabaz!.. ağlıma necә gәlirsә yazıram vә roman kimi
.............. qurmağa çalışmıram. Çünki bu mәndә
O vaxtdan böyrümә elә bil tikan alınmazdı da, hәmişә tәhlükә olacaqdı,
soxublar, hәlә dә onu hiss elәyirәm. özümü elә dolaşdırardım, ordan necә
Niyә onu dәrhal çıxarmadığımı indi dә çıxacağımı bilmәzdim.
bilmirәm. Vaxt ötdü, bacım bir dә tәzә Hamı kimi bizim dә üstümüzdәn illәr
qızdırmasını sağaltmağa gәlәndә, o ötürdü; hәyat mәnim evimdә öz adi
qaydasıyla keçirdi vә o vaxtlar barәdә
