Page 90 - "Xəzər"
P. 90
yıxılırdı. Heç Puşkinin özü də stulda düz-
əməlli otura bilmirdi. Bəzən lap gülməli vəziyyət
yaranırdı: stol arxasında oturublar; stolun bu
başında Puşkin yıxılıb-qalxır, o biri başında
oğlu. Nə deyəsən axı!
90 Gözəl bir yay gününün səhəri
2016 (simfoniya)
Daniil Xarms. Hekayələr barmağını Zaxarinə tuşlayıb deyirdi. Düz də Xoruzun ilk banındaca Timofey
deyirdi. pəncərədən çölə hoppanıb, küçədən keçənləri
qorxutdu. Kəndli Xariton dayandı, yerdən daş
3. Bir dəfə Petruşevskinin saatı sındı və götürüb Timofeyi vurmaq istədi. Timofey harasa
o, adam göndərib Puşkini çağırdı. Puşkin yox oldu. “Nə zirək adamdır!” – insan sürüsü
gəldi, Petruşevskinin saatının ora-burasına səsləndi və Zubov adlı birisi yüyürüb, başını
baxandan sonra qaytarıb stolun üstünə qoydu. divara çırpdı. “Of!” – diş əti iltihabından əziyyət
çəkən bir arvad qiyyə çəkdi. Komarov ədəbsiz
– Qardaş, fikrin nədir? – Petruşevski hərəkətlərlə arvadı lap karıxdırdı və o, qaçıb
soruşdu. həyətə girdi. Yoldan keçən Fetelyuşin bunu
görüb gülümsündü. Onda Komarov Fetelyuşinə
– “Stop maşın”, – Puşkin cavab verdi. yaxınlaşdı və “Ey, ət parçası” sözləriylə onun
4. 1829-cu ilin yayını Puşkin kənddə qarnına bir yumruq vurdu. Fetelyuşin divara
keçirdi. O, səhər tezdən oyanır, bir dolça isti söykənib, hıçqırmağa başladı. Romaşkin
süd içir və çayda çimməyə qaçırdı. Çiməndən pəncərədən Fetelyuşkinin başına tüpürməyə
sonra otluğa uzanıb, nahara kimi yatırdı. Na- çalışırdı. Yekəburunlu bir arvad ləyənlə uşağını
hardan sonra isə qamakda mürgü döyürdü. döyürdü. Gonbul cavan ana isə yaraşıqlı qız
Üfunət qoxuyan kəndlilərlə rastlaşanda Puşkin uşağının sifətini kərpic divara sürtürdü. Nazik
başıyla onları salamlayır, ancaq əliylə burnunu ayağı sınmış balaca it səkidə sürünürdü. Kiçik
tuturdu. İy-qoxulu kəndlilər isə papaqlarını bir oğlan çirkli qabdan nəsə yeyirdi. Ərzaq
çıxarıb deyirdilər: “Olan işdir”. dükanının qarşısında adamlar şəkər növbəsinə
5. Puşkin daş atmağı xoşlayırdı. Yerdə dayanmışdılar. Denaturat içmiş kəndli Xariton
daş görən kimi götürüb atırdı. Bir də görürdün şalvarının qabağını açıb, arvadların qarşısında
ki, sağa-sola daş atmaqdan qızarıb-pörtüb. dayanmışdı, pis-pis sözlər deyirdi.
Dəhşətdir!
6. Puşkinin dörd oğlu var idi, dördü də Gözəl bir yay günü belə başlayırdı.
gicbəsər. Biri stulda da otura bilmirdi, hey
Pakin və Rakukin
– Mənə təşəxxüs satma, qudurma! – Pakin
Rakukinə dedi.
Rakukin üz-gözünü turşudub, tərs-tərs
Pakinə baxdı.
– Nə baxırsan? Tanıya bilmirsən? – Pakin
soruşdu.
Hirsindən dodağını çeynəyən Rakukin
fırlanan kreslosunda üzünü yana çevirib, başqa
əməlli otura bilmirdi. Bəzən lap gülməli vəziyyət
yaranırdı: stol arxasında oturublar; stolun bu
başında Puşkin yıxılıb-qalxır, o biri başında
oğlu. Nə deyəsən axı!
90 Gözəl bir yay gününün səhəri
2016 (simfoniya)
Daniil Xarms. Hekayələr barmağını Zaxarinə tuşlayıb deyirdi. Düz də Xoruzun ilk banındaca Timofey
deyirdi. pəncərədən çölə hoppanıb, küçədən keçənləri
qorxutdu. Kəndli Xariton dayandı, yerdən daş
3. Bir dəfə Petruşevskinin saatı sındı və götürüb Timofeyi vurmaq istədi. Timofey harasa
o, adam göndərib Puşkini çağırdı. Puşkin yox oldu. “Nə zirək adamdır!” – insan sürüsü
gəldi, Petruşevskinin saatının ora-burasına səsləndi və Zubov adlı birisi yüyürüb, başını
baxandan sonra qaytarıb stolun üstünə qoydu. divara çırpdı. “Of!” – diş əti iltihabından əziyyət
çəkən bir arvad qiyyə çəkdi. Komarov ədəbsiz
– Qardaş, fikrin nədir? – Petruşevski hərəkətlərlə arvadı lap karıxdırdı və o, qaçıb
soruşdu. həyətə girdi. Yoldan keçən Fetelyuşin bunu
görüb gülümsündü. Onda Komarov Fetelyuşinə
– “Stop maşın”, – Puşkin cavab verdi. yaxınlaşdı və “Ey, ət parçası” sözləriylə onun
4. 1829-cu ilin yayını Puşkin kənddə qarnına bir yumruq vurdu. Fetelyuşin divara
keçirdi. O, səhər tezdən oyanır, bir dolça isti söykənib, hıçqırmağa başladı. Romaşkin
süd içir və çayda çimməyə qaçırdı. Çiməndən pəncərədən Fetelyuşkinin başına tüpürməyə
sonra otluğa uzanıb, nahara kimi yatırdı. Na- çalışırdı. Yekəburunlu bir arvad ləyənlə uşağını
hardan sonra isə qamakda mürgü döyürdü. döyürdü. Gonbul cavan ana isə yaraşıqlı qız
Üfunət qoxuyan kəndlilərlə rastlaşanda Puşkin uşağının sifətini kərpic divara sürtürdü. Nazik
başıyla onları salamlayır, ancaq əliylə burnunu ayağı sınmış balaca it səkidə sürünürdü. Kiçik
tuturdu. İy-qoxulu kəndlilər isə papaqlarını bir oğlan çirkli qabdan nəsə yeyirdi. Ərzaq
çıxarıb deyirdilər: “Olan işdir”. dükanının qarşısında adamlar şəkər növbəsinə
5. Puşkin daş atmağı xoşlayırdı. Yerdə dayanmışdılar. Denaturat içmiş kəndli Xariton
daş görən kimi götürüb atırdı. Bir də görürdün şalvarının qabağını açıb, arvadların qarşısında
ki, sağa-sola daş atmaqdan qızarıb-pörtüb. dayanmışdı, pis-pis sözlər deyirdi.
Dəhşətdir!
6. Puşkinin dörd oğlu var idi, dördü də Gözəl bir yay günü belə başlayırdı.
gicbəsər. Biri stulda da otura bilmirdi, hey
Pakin və Rakukin
– Mənə təşəxxüs satma, qudurma! – Pakin
Rakukinə dedi.
Rakukin üz-gözünü turşudub, tərs-tərs
Pakinə baxdı.
– Nə baxırsan? Tanıya bilmirsən? – Pakin
soruşdu.
Hirsindən dodağını çeynəyən Rakukin
fırlanan kreslosunda üzünü yana çevirib, başqa
