Page 106 - "Xəzər"
P. 106
Yosiyuki Dzyunnoske qatının altında zülmət qaranlıq yatır.
2016 Körfəzə tökülən kanallar təmiz su gətirmir.
qIRMIZI-qONUR
qırmızı-qonur dəniz DƏNİZ Onların suyu da bulanıq və üfunətlidir. Kanallar
sanki dənizin quruya sancılmaq istəyən küt
Yer üzünün bütün dənizləri caynaqlarıdır.
qovuşa bilsəydilər –
Mühərrikli qayıqda müharibədə qolunu
bax, bu əsl dəniz olardı! itirmiş əlil sükançı, üst-başına bər-bəzək asmış
dul qadın və mənəm.
Yer üzünün bütün ağacları
sarmaşa bilsəydilər – Arxa tərəfi suya batmış metal qayıqcıq
səxavətli günorta günəşinin şüaları altında
bax, bu əsl ağac olardı! sanki çöməlibmiş kimi eybəcər görünür, amma
mənim kefim əladır və bizim sınıq-salxaq
Yer üzünün bütün sakinləri qayığımızın dənizə çıxması mənə romantik
birləşə bilsəydilər – görünür. Düzdür, bu əhvali-ruhiyyə uzun sür-
mür.
bax, bu əsl adam olardı!
Qayıq məqsədsiz şəkildə suda irəli şütüyür.
Onda o nəhəng adam Biz kanala giririk və axına qarşı üzüyuxarı
öz nəhəng baltası ilə qalxmağa başlayırıq. Üzən yerqazan maşında
qaldırıcı kran işə düşür. Suyun dibindən
Nəhəng ağacı qırıb çıxarılan torpaq qəribə qara rəngdədir və qatı
dənizə aşırardı – maye kimi axıb süzülür. Qəfil kanalın yatağı
daralır və mühərrikli qayıq sanki enişə gedib
bax, bu əsl gurultu qoparardı! yerqazan maşının düz bortunun yanından
sivişib keçir.
Dənizlər müxtəlif cür olur.
Şəhər yaxınlığında dənizin rəngi göyümtül- Bir anlıq özümü pis hiss edirəm. Burnuma
qaradır. Onun quru ilə qarşıdurmasının sonu qara torpağın iyi dəyir və mənə elə gəlir ki,
məlumdur – quru ona qalib gəlib. Burada palçığın üzərində ayaqyalın gəzirəm. Bir addım
maili qumsal sahillər yoxdur, sahilin əyri-üyrü atıram və barmaqlarımın arasından qara dillərə
sərhəddi beton qalaqlarından, ağızlarını iri bənzəyən parıltılı qatı maye pırtlayıb çıxır.
açmış qaldırıcı kranlardan, qara qazholderlər
yığnağından ibarətdir. Dəniz onların arasından Sevinc dolu gurultulu hayqırtı eşidilir.
sivişib caynaqlarını quruya keçirmək istəyir – Kanalboyu uzanan çala-çuxur asfalt yol ilə
amma əbəs yerə. Dayanmadan şəhərin çoxlu yalın ayaq qaçışır. Başımı qaldırıb kirli
ifrazatını içinə çəkən dəniz yerində donub sifətlərdə geniş açılmış ağızları görürəm.
qalıb, üfunət iyi verir. Cəsəd qoxusu, ölü Ağızlar o qədər geniş açılıb ki, içərisində
dəniz. Zaman keçsə də onun görkəmi heç qırmızı selikli qişalar görünür. Şəhər
dəyişmir, dəyişən, sadəcə, rəngidir. O gah gecəqondularının uşaqları bizim axına qarşı
qırmızı, gah narıncı, gah böz rəngə boyanır... qalxan, mühərrikli qayığımızın yanı ilə qaçışırlar.
Rəngi həmişə bulanıq, durğundu. Hətta dəniz
ay işığını əks etdirəndə belə aldanmaq lazım Dul qadın yırğalanan qayıqda ayaq üstə
deyil: suyun gümüşü rəngdə olan nazik üst dimdik dayanıb. O primadonna pozası alıb.
Sanki səhnədə rampaların işıqlandırdığı
aktrisadır. Mehriban-mehriban gülümsəyən
qadın qollarını geniş açır, qatlayır və ətrafa
karamellər səpələməyə başlayır. Sevinc dolu
2016 Körfəzə tökülən kanallar təmiz su gətirmir.
qIRMIZI-qONUR
qırmızı-qonur dəniz DƏNİZ Onların suyu da bulanıq və üfunətlidir. Kanallar
sanki dənizin quruya sancılmaq istəyən küt
Yer üzünün bütün dənizləri caynaqlarıdır.
qovuşa bilsəydilər –
Mühərrikli qayıqda müharibədə qolunu
bax, bu əsl dəniz olardı! itirmiş əlil sükançı, üst-başına bər-bəzək asmış
dul qadın və mənəm.
Yer üzünün bütün ağacları
sarmaşa bilsəydilər – Arxa tərəfi suya batmış metal qayıqcıq
səxavətli günorta günəşinin şüaları altında
bax, bu əsl ağac olardı! sanki çöməlibmiş kimi eybəcər görünür, amma
mənim kefim əladır və bizim sınıq-salxaq
Yer üzünün bütün sakinləri qayığımızın dənizə çıxması mənə romantik
birləşə bilsəydilər – görünür. Düzdür, bu əhvali-ruhiyyə uzun sür-
mür.
bax, bu əsl adam olardı!
Qayıq məqsədsiz şəkildə suda irəli şütüyür.
Onda o nəhəng adam Biz kanala giririk və axına qarşı üzüyuxarı
öz nəhəng baltası ilə qalxmağa başlayırıq. Üzən yerqazan maşında
qaldırıcı kran işə düşür. Suyun dibindən
Nəhəng ağacı qırıb çıxarılan torpaq qəribə qara rəngdədir və qatı
dənizə aşırardı – maye kimi axıb süzülür. Qəfil kanalın yatağı
daralır və mühərrikli qayıq sanki enişə gedib
bax, bu əsl gurultu qoparardı! yerqazan maşının düz bortunun yanından
sivişib keçir.
Dənizlər müxtəlif cür olur.
Şəhər yaxınlığında dənizin rəngi göyümtül- Bir anlıq özümü pis hiss edirəm. Burnuma
qaradır. Onun quru ilə qarşıdurmasının sonu qara torpağın iyi dəyir və mənə elə gəlir ki,
məlumdur – quru ona qalib gəlib. Burada palçığın üzərində ayaqyalın gəzirəm. Bir addım
maili qumsal sahillər yoxdur, sahilin əyri-üyrü atıram və barmaqlarımın arasından qara dillərə
sərhəddi beton qalaqlarından, ağızlarını iri bənzəyən parıltılı qatı maye pırtlayıb çıxır.
açmış qaldırıcı kranlardan, qara qazholderlər
yığnağından ibarətdir. Dəniz onların arasından Sevinc dolu gurultulu hayqırtı eşidilir.
sivişib caynaqlarını quruya keçirmək istəyir – Kanalboyu uzanan çala-çuxur asfalt yol ilə
amma əbəs yerə. Dayanmadan şəhərin çoxlu yalın ayaq qaçışır. Başımı qaldırıb kirli
ifrazatını içinə çəkən dəniz yerində donub sifətlərdə geniş açılmış ağızları görürəm.
qalıb, üfunət iyi verir. Cəsəd qoxusu, ölü Ağızlar o qədər geniş açılıb ki, içərisində
dəniz. Zaman keçsə də onun görkəmi heç qırmızı selikli qişalar görünür. Şəhər
dəyişmir, dəyişən, sadəcə, rəngidir. O gah gecəqondularının uşaqları bizim axına qarşı
qırmızı, gah narıncı, gah böz rəngə boyanır... qalxan, mühərrikli qayığımızın yanı ilə qaçışırlar.
Rəngi həmişə bulanıq, durğundu. Hətta dəniz
ay işığını əks etdirəndə belə aldanmaq lazım Dul qadın yırğalanan qayıqda ayaq üstə
deyil: suyun gümüşü rəngdə olan nazik üst dimdik dayanıb. O primadonna pozası alıb.
Sanki səhnədə rampaların işıqlandırdığı
aktrisadır. Mehriban-mehriban gülümsəyən
qadın qollarını geniş açır, qatlayır və ətrafa
karamellər səpələməyə başlayır. Sevinc dolu
