Page 108 - "Xəzər"
P. 108
Mən şüşə qutuya yapışmışdım. Dəniz ar- verəninin yanında yaşayacağam. Bunu mən
2016 xamda qalmışdı. Səma, su, qumlu çimərlik aydın dərk edirdim.
sahili, ağaclar – hər şey yoxa çıxmışdı, mən,
qırmızı-qonur dəniz sadəcə, qaldırıcı kranı görürdüm. Oyuncaq Dənizlər fərqli olur.
eyniylə yerqazan maşındakı qaldırıcı kranın Yəqin ki, dünyadakı bütün dənizlərin suları
hərəkətlərini təkrarlayırdı. Qutunun yırtılmış axıb qovuşur, amma bununla belə dənizlər
böyür-başından bir-birinin ardınca konfetlər yenə də fərqlidirlər. Bir sahildə bitən ağac sıx
tökülürdü. Mən dul qadının mühərrikli qayıqda yarpaqlarla örtülüdür, amma digər sahildə o
necə dimdik durduğunu xatırladım. Başıboş yarpaqlamaya da bilər. Bəzən isə qurumuş
məxluq. Qaldırıcı kran dayanmadan eyni görünən ağac yapışqan, şəffaf ağac şirəsi ilə
hərəkətləri təkrar edirdi. dolu olur. O, diridir. Ancaq onu başqa yerə
basdırsan, doğrudan da, quruyacaq.
– Bəsdir artıq... – arxamda kiminsə səsi
eşidildi. Geri çevrilib sifəti gündə qapqara Yer üzünün bütün dənizləri
qaralmış qızcığaz gördüm. Onu tanıyırdım, qovuşa bilsəydilər –
balıqçının qızı idi. Onlar bizim yayda otaq
kirayələdiyimiz evin qonşuluğunda yaşayırdılar. bax, bu əsl dəniz olardı!
– Niyə dayanmadan dəstəyi çəkirsən... Yer üzünün bütün ağacları
– Heç cür dayana bilmirəm. sarmaşa bilsəydilər –
– Səfeh, – qız üzündə axmaq bir ifadə ilə
dedi. – Yaxşısı budur, gəl gedək cırcırama tu- bax, bu əsl ağac olardı!
taq.
Mən onun yanı ilə yürüməyə başladım. Yer üzünün bütün sakinləri
O, dükana girdi, az sonra əlində quş və birləşə bilsəydilər –
həşərat tutmaq üçün yapışqan sürtülmüş şüvül
bayıra çıxdı. bax, bu əsl adam olardı!
Biz qısa yolla getdik, ensiz cığırın hər iki
tərəfini kol-kos basmışdı. Birdən qız yerində Onda o nəhəng adam
durdu. öz nəhəng baltası ilə
– Bir dayan...
O, kimonosunun ətəyini yuxarı qaldırıb Nəhəng ağacı qırıb
kolluqda sallağı oturdu. Onun yupyumru yanbızı dənizə aşırardı –
gündə yanıb qəhvəyi rəng almışdı. Dənizdən
əsən külək və günəş şüaları bura gəlib çatırdı. bax, bu əsl gurultu qoparardı!
Kiçik naməlum heyvan düz mənim qarşımda
sallağı oturmuşdu. Mən onun qəhvəyi rəngli İyirmi il keçdi.
dərisinə pəjmürdə halda tamaşa edirdim. Bur- Bütün bu illər ərzində mən şəhərdə
numa insan tərinin iyi dəyəndə, dul qadını yaşayırdım. Günlərin bir günü yanıma İmano
nifrətlə xatırlayırdım, amma o vaxt bunun gəldi. İmano rəssamdır və əyalətdə, kiçik
üçün mənim, necə deyərlər, əsasım var idi. liman şəhərciyində yaşayır. Orada dəniz
İki dəniz. İki tamamilə fərqli dəniz. Onların coşqun, diridir. İmano özü ilə birgə bir oğlan
sahilləri də bir-birinə bənzəmir. Və heç şübhəsiz da gətirmişdi.
ki, mən onlardan ölü olanının, üfunət iyi – Oğlanı təşkil olunan sərgiyə qatılmağa
dəvət ediblər. – İmano ən tanınmış sərgilərdən
birinin adını çəkdi. Onun yol yoldaşı, təxminən
on altı yaşı olan oğlan saçını kirpi formasında
vurdurmuşdu.
– Nə gözəl, özü də belə cavandır...
2016 xamda qalmışdı. Səma, su, qumlu çimərlik aydın dərk edirdim.
sahili, ağaclar – hər şey yoxa çıxmışdı, mən,
qırmızı-qonur dəniz sadəcə, qaldırıcı kranı görürdüm. Oyuncaq Dənizlər fərqli olur.
eyniylə yerqazan maşındakı qaldırıcı kranın Yəqin ki, dünyadakı bütün dənizlərin suları
hərəkətlərini təkrarlayırdı. Qutunun yırtılmış axıb qovuşur, amma bununla belə dənizlər
böyür-başından bir-birinin ardınca konfetlər yenə də fərqlidirlər. Bir sahildə bitən ağac sıx
tökülürdü. Mən dul qadının mühərrikli qayıqda yarpaqlarla örtülüdür, amma digər sahildə o
necə dimdik durduğunu xatırladım. Başıboş yarpaqlamaya da bilər. Bəzən isə qurumuş
məxluq. Qaldırıcı kran dayanmadan eyni görünən ağac yapışqan, şəffaf ağac şirəsi ilə
hərəkətləri təkrar edirdi. dolu olur. O, diridir. Ancaq onu başqa yerə
basdırsan, doğrudan da, quruyacaq.
– Bəsdir artıq... – arxamda kiminsə səsi
eşidildi. Geri çevrilib sifəti gündə qapqara Yer üzünün bütün dənizləri
qaralmış qızcığaz gördüm. Onu tanıyırdım, qovuşa bilsəydilər –
balıqçının qızı idi. Onlar bizim yayda otaq
kirayələdiyimiz evin qonşuluğunda yaşayırdılar. bax, bu əsl dəniz olardı!
– Niyə dayanmadan dəstəyi çəkirsən... Yer üzünün bütün ağacları
– Heç cür dayana bilmirəm. sarmaşa bilsəydilər –
– Səfeh, – qız üzündə axmaq bir ifadə ilə
dedi. – Yaxşısı budur, gəl gedək cırcırama tu- bax, bu əsl ağac olardı!
taq.
Mən onun yanı ilə yürüməyə başladım. Yer üzünün bütün sakinləri
O, dükana girdi, az sonra əlində quş və birləşə bilsəydilər –
həşərat tutmaq üçün yapışqan sürtülmüş şüvül
bayıra çıxdı. bax, bu əsl adam olardı!
Biz qısa yolla getdik, ensiz cığırın hər iki
tərəfini kol-kos basmışdı. Birdən qız yerində Onda o nəhəng adam
durdu. öz nəhəng baltası ilə
– Bir dayan...
O, kimonosunun ətəyini yuxarı qaldırıb Nəhəng ağacı qırıb
kolluqda sallağı oturdu. Onun yupyumru yanbızı dənizə aşırardı –
gündə yanıb qəhvəyi rəng almışdı. Dənizdən
əsən külək və günəş şüaları bura gəlib çatırdı. bax, bu əsl gurultu qoparardı!
Kiçik naməlum heyvan düz mənim qarşımda
sallağı oturmuşdu. Mən onun qəhvəyi rəngli İyirmi il keçdi.
dərisinə pəjmürdə halda tamaşa edirdim. Bur- Bütün bu illər ərzində mən şəhərdə
numa insan tərinin iyi dəyəndə, dul qadını yaşayırdım. Günlərin bir günü yanıma İmano
nifrətlə xatırlayırdım, amma o vaxt bunun gəldi. İmano rəssamdır və əyalətdə, kiçik
üçün mənim, necə deyərlər, əsasım var idi. liman şəhərciyində yaşayır. Orada dəniz
İki dəniz. İki tamamilə fərqli dəniz. Onların coşqun, diridir. İmano özü ilə birgə bir oğlan
sahilləri də bir-birinə bənzəmir. Və heç şübhəsiz da gətirmişdi.
ki, mən onlardan ölü olanının, üfunət iyi – Oğlanı təşkil olunan sərgiyə qatılmağa
dəvət ediblər. – İmano ən tanınmış sərgilərdən
birinin adını çəkdi. Onun yol yoldaşı, təxminən
on altı yaşı olan oğlan saçını kirpi formasında
vurdurmuşdu.
– Nə gözəl, özü də belə cavandır...
