Page 109 - "Xəzər"
P. 109
– Onu ən cavan rəssam kimi televizorda ki, sahilə gedib çıxan kimi xəstələnəcəyəm. 109
da göstərmək istəyirlər, məni isə şagirdim Bununla bağlı artıq acı təcrübəm vardı, bu, 2016
olduğu üçün dartıb gətiriblər. O, balıqçılıq hər dəfə mütləq təkrarlanmalı idi. Amma böyük
edib rəngpulu çıxarır. şəhərdəki bulanıq qırmızı-qonur dəniz sahilinə qırmızı-qonur dəniz
qayıdan kimi, bütün xoşagəlməz hisslər yox
Oğlan parıldayan gözlərini mənə zilləmişdi. olurdu. Hisli-tozlu havanı ciyərlərimə çəkəndə
Bu dumduru gözlərdə gözqamaşdırıcı günəş sanki yenidən zühur edirdim. Görünür, bu,
və ağ ləpələr əks olunurdu. mənim sağlamlığımın möhkəm olduğundan
xəbər verirdi. Ancaq istənilən dəniz sahilində
– Biz elə telestudiyaya gedirik. Olar sənin rahat yaşaya bilmək istərdim – bax, bu fikirlər
yanında qəlyanaltı edək? – Oğlan içində səhər ağlımdan keçirdi. İmano ləzzətli balığa qonaq
yeməyi olan paketi açdı. – Şəxsi istehsalları edəcəyinə söz verir, amma mən dənizin özünü
olan suşi, bunu onların evində hazırlayırlar. yemək istərdim.
Oğlan mənə suşi təklif etdi. Onun şivəsi Ancaq bu dəfə də gəldiyim günün səhərisi
bir az kobud, əyalət şivəsi idi. İri kömbə boyda axşama yaxın xəstələndim. Tab gətirə bilməyib
olan suşinin içinə qırmızı balıq tikəsi üçüncü gün səhər artıq qatara mindim.
qoyulmuşdu. Birdən haradansa yadıma
balıqçının kiçik qızının qəhvəyi yanbızı düşdü, Bunun üstündən beş il keçdi.
amma heç bir pəjmürdəlik hiss etmədim. Bu illər ərzində bir neçə dəfə İmanoya
Əlimdə suşi vardı, əhvali-ruhiyyəm də çox baş çəkməyə cəhd göstərdim, amma
yüksək idi. xəstələnməyim hər dəfə məni vaxtından tez
geri dönməyə məcbur edirdi. Mən çirkab
Səhərisi gün biz sərgidə İmano ilə birlikdə sularının və natəmizliyin donub qaldığı dənizlə
oğlanın tablosunun önündə durmuşduq. Tablo- yola gedirdim, ancaq nə qədər çalışsam da,
da başdan-başa balıqçı qayığının burnu təsvir içim-içalatım buradakı dənizi qəbul eləmək
olunmuşdu. Qayıq da, dəniz də qırmızı-qonur istəmirdi. Mənim üçün ən çətini onun ifrat
rəngdə idi, amma bu pas, korroziya rəngi parıltısına və bərq vurmasına öyrəşmək idi.
deyildi. Bu, günəşin güclü dəniz küləyinə Bir ildən çox idi ki, o tərəflərdə olmurdum.
qarışıb ortaya çıxardığı parlaq bir rəng idi. Bir dəfə yenə İmano zəng elədi. Sərgilər
Qayıq da, dəniz də qətiyyətli sərt yaxmalarla mövsümü idi və o, Tokioya gəlib Ueno
təsvir olunmuşdu, əyri xətlər demək olar ki, rayonundakı mehmanxanalardan birinə
gözə dəymirdi. Təsvirin konkretliyi, düzgün yerləşmişdi.
seçilmiş rəng və düz xətt, nəticədə abstrakt – Sənə sardina pay gətirmişəm. Bu gün
effekt yaradırdı. səhər tutublar. Ən ləzzətli sardinalardı, hərəsi
bir şəhadət barmağı boydadı. Tez gəl...
Tablodakı dəniz eyni ilə oğlanın gözündə Mehmanxananın yarıqaranlıq dəhlizində
əks olunan dəniz kimi idi. böyük bir tablo gördüm.
– Bu nədir belə?
– Pis deyil, hə? – İmano başı ilə tabloya İmano oğlanın adını çəkdi.
işarə elədi. – O, bu il yekun sərgiyə adlaya bilmədi.
Ona görə də tablonu bura gətirib sahibəyə
– Pis deyil. Mənim hətta ürəyimdən bu hədiyyə edib.
dənizə baxmaq keçdi. Çoxdandır oralarda Mən dar dəhlizdə belimi əyib tablonu
olmamışam. gözdən keçirirdim. Yağlı boya ilə çəkilmiş
– Gəl bizimlə gedək. Səni ləzzətli balığa
qonaq edərik... Necədir sənin üçün?
– Yaxşıdır.
Mən kiçik liman şəhəri yaxınlığında coşqun
dənizə tamaşa etmək istərdim, amma bilirdim
da göstərmək istəyirlər, məni isə şagirdim Bununla bağlı artıq acı təcrübəm vardı, bu, 2016
olduğu üçün dartıb gətiriblər. O, balıqçılıq hər dəfə mütləq təkrarlanmalı idi. Amma böyük
edib rəngpulu çıxarır. şəhərdəki bulanıq qırmızı-qonur dəniz sahilinə qırmızı-qonur dəniz
qayıdan kimi, bütün xoşagəlməz hisslər yox
Oğlan parıldayan gözlərini mənə zilləmişdi. olurdu. Hisli-tozlu havanı ciyərlərimə çəkəndə
Bu dumduru gözlərdə gözqamaşdırıcı günəş sanki yenidən zühur edirdim. Görünür, bu,
və ağ ləpələr əks olunurdu. mənim sağlamlığımın möhkəm olduğundan
xəbər verirdi. Ancaq istənilən dəniz sahilində
– Biz elə telestudiyaya gedirik. Olar sənin rahat yaşaya bilmək istərdim – bax, bu fikirlər
yanında qəlyanaltı edək? – Oğlan içində səhər ağlımdan keçirdi. İmano ləzzətli balığa qonaq
yeməyi olan paketi açdı. – Şəxsi istehsalları edəcəyinə söz verir, amma mən dənizin özünü
olan suşi, bunu onların evində hazırlayırlar. yemək istərdim.
Oğlan mənə suşi təklif etdi. Onun şivəsi Ancaq bu dəfə də gəldiyim günün səhərisi
bir az kobud, əyalət şivəsi idi. İri kömbə boyda axşama yaxın xəstələndim. Tab gətirə bilməyib
olan suşinin içinə qırmızı balıq tikəsi üçüncü gün səhər artıq qatara mindim.
qoyulmuşdu. Birdən haradansa yadıma
balıqçının kiçik qızının qəhvəyi yanbızı düşdü, Bunun üstündən beş il keçdi.
amma heç bir pəjmürdəlik hiss etmədim. Bu illər ərzində bir neçə dəfə İmanoya
Əlimdə suşi vardı, əhvali-ruhiyyəm də çox baş çəkməyə cəhd göstərdim, amma
yüksək idi. xəstələnməyim hər dəfə məni vaxtından tez
geri dönməyə məcbur edirdi. Mən çirkab
Səhərisi gün biz sərgidə İmano ilə birlikdə sularının və natəmizliyin donub qaldığı dənizlə
oğlanın tablosunun önündə durmuşduq. Tablo- yola gedirdim, ancaq nə qədər çalışsam da,
da başdan-başa balıqçı qayığının burnu təsvir içim-içalatım buradakı dənizi qəbul eləmək
olunmuşdu. Qayıq da, dəniz də qırmızı-qonur istəmirdi. Mənim üçün ən çətini onun ifrat
rəngdə idi, amma bu pas, korroziya rəngi parıltısına və bərq vurmasına öyrəşmək idi.
deyildi. Bu, günəşin güclü dəniz küləyinə Bir ildən çox idi ki, o tərəflərdə olmurdum.
qarışıb ortaya çıxardığı parlaq bir rəng idi. Bir dəfə yenə İmano zəng elədi. Sərgilər
Qayıq da, dəniz də qətiyyətli sərt yaxmalarla mövsümü idi və o, Tokioya gəlib Ueno
təsvir olunmuşdu, əyri xətlər demək olar ki, rayonundakı mehmanxanalardan birinə
gözə dəymirdi. Təsvirin konkretliyi, düzgün yerləşmişdi.
seçilmiş rəng və düz xətt, nəticədə abstrakt – Sənə sardina pay gətirmişəm. Bu gün
effekt yaradırdı. səhər tutublar. Ən ləzzətli sardinalardı, hərəsi
bir şəhadət barmağı boydadı. Tez gəl...
Tablodakı dəniz eyni ilə oğlanın gözündə Mehmanxananın yarıqaranlıq dəhlizində
əks olunan dəniz kimi idi. böyük bir tablo gördüm.
– Bu nədir belə?
– Pis deyil, hə? – İmano başı ilə tabloya İmano oğlanın adını çəkdi.
işarə elədi. – O, bu il yekun sərgiyə adlaya bilmədi.
Ona görə də tablonu bura gətirib sahibəyə
– Pis deyil. Mənim hətta ürəyimdən bu hədiyyə edib.
dənizə baxmaq keçdi. Çoxdandır oralarda Mən dar dəhlizdə belimi əyib tablonu
olmamışam. gözdən keçirirdim. Yağlı boya ilə çəkilmiş
– Gəl bizimlə gedək. Səni ləzzətli balığa
qonaq edərik... Necədir sənin üçün?
– Yaxşıdır.
Mən kiçik liman şəhəri yaxınlığında coşqun
dənizə tamaşa etmək istərdim, amma bilirdim
