Page 110 - "Xəzər"
P. 110
rəsmin nahamar səthi düz gözümün qarşısında hədəfi vurmaq üçün olan amerikan elektrik
2016 idi. Zəif işıqda qırmızı-qonur tablo, qırmızı qurğusu vardı, mexaniki beysbolun yanında
rəngin parlaq günəşi və güclü küləyi içində isə əl toru ilə qızıl balıq tuturdular. Əgər sərt
qırmızı-qonur dəniz əritdiyi beş il bundan əvvəlki tablodan fərqli kürəciklə dəmir şeytanı düz qarnından vura
olaraq, hüznlü görünürdü. bilsən, böyürüb əlindəki çubuğu yelləyirdi,
onun iri açılmış ağzında və gözlərində isə
Bütün tablo boyu abstrakt üslubda böyük qırmızı işıqlar yanırdı.
balıqçı toru, lap uzaqda isə qırmızı-qonur
rəngli sahildə bir neçə kiçik balıqçı qayığı İmano rəssamla birlikdə kontordan çıxdı.
təsvir olunmuşdu. Onların təsvirində qırıq Kirpi formasında vurulmuş saçlar uzun gur
xətlərin sayı çoxalmışdı. Bu dəyişikliklər məndə saçlara, yeniyetmə isə gənc oğlana çevrilmişdi.
maraq oyatdı.
– Sənin tablonu alıblar.
– Maraqlıdır, eləmi? – Bağışlayın, sizi xərcə saldım. – Qaba
– Səncə də? Məni də burada nə isə özünə əyalət şivəsi yoxa çıxmışdı, amma onun
çəkir. Sahibə tablonu rənglərinin dəyərinə nitqində şəhərli tərzi, "xoş məlahət" də duyul-
satmağa hazırdır. murdu.
– Mən alardım. Qara gözləri davakarcasına parıldayırdı.
– Düz edərdin. Bu gözlərə baxa-baxa fikrimdə hər iki qırmızı-
Biz tablodan ayrılıb İmanonun otağına qonur tablonu müqayisə edirdim. Amma onun
girdik. gözlərində ağ ləpələrin və işıq saçan günəşin
– Oğlan artıq iki ildir ki, Tokiodadır. indiyə qədər yaşayıb-yaşamadığı hələlik aydın
Sindzyukudakı idman kompleksində işləyir. deyildi. Tablo ağır olmasa da, nəhəng idi və
– Belə de. Mən heç bilmirdim. maşına yerləşmədi. Onu maşının damına
– Hansısa kontorda çalışır, tərtibat işlərinə bərkitməli olduq.
rəhbərlik edir. Barda işləyən bir qızla birgə Evdə tablo, demək olar bir divarı tutdu.
yaşayır. Deyəsən, ondan ayrılmaq istəyirdi, Günlərin bir günü yanıma dostum gəlmişdi.
amma nəsə alınmadı. Tamam əldən düşüb. Aldığım tablonu ona göstərib soruşdum:
Mən tablonun qırmızı-qonur koloritindəki – Nə deyirsən? Pis deyil, hə?
dəyişikliklər haqqında düşündüm. – Hmm... Cəsarət çoxdur. İşıq çoxdur,
– Sən axı, deyəsən, idman kompleksi ustalıq çoxdur...
kimi yerlərin həvəskarı idin. Bəlkə gedək ora? – Onun əvvəlki tablosu haqqında bunları
– İmano təklif etdi. demək olardı, bu tablo haqqında isə çətin...
Sardinlər olan bambuk səbəti götürüb – Bu şam ağacı isə heç xoşuma gəlmədi.
ayağa qalxdım. – Şam ağacı? Burada şam ağacı
– Qulaq as, tablo çox böyükdü, özü onu haradadır?
sonra sənə çatdırar. Dostum təəccüblə mənə baxdı. Sonra
– Yox, götürərəm. tabloya yaxınlaşıb onun üzərində böyük bir
Uşaq vaxtlarımdan sadə adamlar üçün sahəyə şəhadət barmağı ilə işarə elədi.
olan müxtəlif əyləncə yerlərini sevirdim. Qay- – Dayan bir, məgər bu balıqçı toru deyil?
nayan şənlik məclisinə düşəndə qəlbim sevinclə – Mən bunu deyən kimi, tablonun bir hissəsi
dolurdu. Mən bayağı sadəliyin yeni dəbli qol-budaqlı şam ağacına çevrildi. Gövdənin
texniki hoqqalara qarışdığı adi əyləncələri qırmızı-qonur rəngi dəniz küləyini və günəşi
xoşlayırdım. Nuh əyyamından qalma canına çəkmişdi. Hər bir şey kifayət qədər
tüfənglərdən tıxac ilə atəş açıldığı tirin yanında konkret təsvir olunmuşdu.
2016 idi. Zəif işıqda qırmızı-qonur tablo, qırmızı qurğusu vardı, mexaniki beysbolun yanında
rəngin parlaq günəşi və güclü küləyi içində isə əl toru ilə qızıl balıq tuturdular. Əgər sərt
qırmızı-qonur dəniz əritdiyi beş il bundan əvvəlki tablodan fərqli kürəciklə dəmir şeytanı düz qarnından vura
olaraq, hüznlü görünürdü. bilsən, böyürüb əlindəki çubuğu yelləyirdi,
onun iri açılmış ağzında və gözlərində isə
Bütün tablo boyu abstrakt üslubda böyük qırmızı işıqlar yanırdı.
balıqçı toru, lap uzaqda isə qırmızı-qonur
rəngli sahildə bir neçə kiçik balıqçı qayığı İmano rəssamla birlikdə kontordan çıxdı.
təsvir olunmuşdu. Onların təsvirində qırıq Kirpi formasında vurulmuş saçlar uzun gur
xətlərin sayı çoxalmışdı. Bu dəyişikliklər məndə saçlara, yeniyetmə isə gənc oğlana çevrilmişdi.
maraq oyatdı.
– Sənin tablonu alıblar.
– Maraqlıdır, eləmi? – Bağışlayın, sizi xərcə saldım. – Qaba
– Səncə də? Məni də burada nə isə özünə əyalət şivəsi yoxa çıxmışdı, amma onun
çəkir. Sahibə tablonu rənglərinin dəyərinə nitqində şəhərli tərzi, "xoş məlahət" də duyul-
satmağa hazırdır. murdu.
– Mən alardım. Qara gözləri davakarcasına parıldayırdı.
– Düz edərdin. Bu gözlərə baxa-baxa fikrimdə hər iki qırmızı-
Biz tablodan ayrılıb İmanonun otağına qonur tablonu müqayisə edirdim. Amma onun
girdik. gözlərində ağ ləpələrin və işıq saçan günəşin
– Oğlan artıq iki ildir ki, Tokiodadır. indiyə qədər yaşayıb-yaşamadığı hələlik aydın
Sindzyukudakı idman kompleksində işləyir. deyildi. Tablo ağır olmasa da, nəhəng idi və
– Belə de. Mən heç bilmirdim. maşına yerləşmədi. Onu maşının damına
– Hansısa kontorda çalışır, tərtibat işlərinə bərkitməli olduq.
rəhbərlik edir. Barda işləyən bir qızla birgə Evdə tablo, demək olar bir divarı tutdu.
yaşayır. Deyəsən, ondan ayrılmaq istəyirdi, Günlərin bir günü yanıma dostum gəlmişdi.
amma nəsə alınmadı. Tamam əldən düşüb. Aldığım tablonu ona göstərib soruşdum:
Mən tablonun qırmızı-qonur koloritindəki – Nə deyirsən? Pis deyil, hə?
dəyişikliklər haqqında düşündüm. – Hmm... Cəsarət çoxdur. İşıq çoxdur,
– Sən axı, deyəsən, idman kompleksi ustalıq çoxdur...
kimi yerlərin həvəskarı idin. Bəlkə gedək ora? – Onun əvvəlki tablosu haqqında bunları
– İmano təklif etdi. demək olardı, bu tablo haqqında isə çətin...
Sardinlər olan bambuk səbəti götürüb – Bu şam ağacı isə heç xoşuma gəlmədi.
ayağa qalxdım. – Şam ağacı? Burada şam ağacı
– Qulaq as, tablo çox böyükdü, özü onu haradadır?
sonra sənə çatdırar. Dostum təəccüblə mənə baxdı. Sonra
– Yox, götürərəm. tabloya yaxınlaşıb onun üzərində böyük bir
Uşaq vaxtlarımdan sadə adamlar üçün sahəyə şəhadət barmağı ilə işarə elədi.
olan müxtəlif əyləncə yerlərini sevirdim. Qay- – Dayan bir, məgər bu balıqçı toru deyil?
nayan şənlik məclisinə düşəndə qəlbim sevinclə – Mən bunu deyən kimi, tablonun bir hissəsi
dolurdu. Mən bayağı sadəliyin yeni dəbli qol-budaqlı şam ağacına çevrildi. Gövdənin
texniki hoqqalara qarışdığı adi əyləncələri qırmızı-qonur rəngi dəniz küləyini və günəşi
xoşlayırdım. Nuh əyyamından qalma canına çəkmişdi. Hər bir şey kifayət qədər
tüfənglərdən tıxac ilə atəş açıldığı tirin yanında konkret təsvir olunmuşdu.
