Page 38 - "Xəzər"

şa düşmək olar. Әlbəttə, pəncərənin qa- əsərlərində məsləhət gördüyü bir çox

bağında dayanıb atamı müşahidə elə- mənzərələri əhatə etməyə imkan verdi

yəndə vicdanı ona əzab verirdi. Qovaq və deməliyəm ki, bundan xeyli zövq al-

ağaclarının uzun kölgəsi çəmənliyə səril- dım. Çox vaxt havanın çöl çiçəkləri qoxu-

mişdi, ancaq günəş çəmənliyin talvara duğu biçənəklərin, əkin yerlərinin arası

qalxdığı uzaq küncü hələ işıqlandırırdı. ilə gedir, hansısa çayın, ya vadinin gözəl-

Atamın həmin dörd tava daşının qarşı- liyini layiqincə qiymətləndirmək üçün tez-

sında fikrə daldığını görmüşdük. Meh saç- tez “Ford”un sürətini azaldırdım. Ancaq

larını astaca tərpədirdi. Sonra atam eh- yadıma gəlir ki, maşından ikinci dəfə Sols-

malca tava daşlarının üstünə çıxdı – biz beridə düşdüm.

isə pəncərənin qarşısında dayanmışdıq. Onda uzun, düz yolla gedirdim, sa-

Ancaq sonuncu tava daşına çatanda tez- ğım, solum ucsuz-bucaqsız biçənəklər idi.

cə aşağı düşdü. Yenə döndü, duruxdu, Hamar, düzəngah yerlər olduğundan hər

diqqətlə tava daşlarına baxdı və nəhayət, tərəf göz önündəydi, irəlidə isə Solsberi

ikinci dəfə qətiyyətlə daşların üstünə çıx- kilsəsinin qülləsi üfüqdə görünürdü. Qəfil-

dı. İndi, az qala, talvara qədər getdi, son- dən dinclik, sakitlik mənə hakim kəsilmiş-

38 ra geri dönüb, ayağının altına baxa-baxa di, yəqin, elə bu səbəbdən sürəti saatda

yavaş-yavaş dala gəldi. Yox, onun həmin on beş milə qədər endirdim. Bu da işin
2017 andakı görkəmini miss Kentonun mək- xeyrinə oldu – maşının düz qarşısından

tubda yazdığından yaxşı təsvir eləyə bil- tələsmədən keçən toyuğu son anda görmə-

mərəm; doğrudan da – “sanki itirdiyi cə- yə macal tapdım. Әyləci basdım və “Ford”

vahiratı tapacağına ümid eləyirdi”. toyuğun bir-iki addımlığında dayandı; to-

yuq da, öz növbəsində, yolun ortasında

* * * donub-qaldı. Tərpənmədiyini görəndə siq-

Deyəsən, xatirələrə çox daldım, bu nalı basdım, cavabında başladı yeri dim-

da mənim tərəfimdən, yəqin, elə də ağıllı dikləməyə. Səbrim tükənib, avtomobildən

Kazuo İsiquro. O günlərdən qalanlar iş deyil. Hər halda, bu səyahət İngiltərə düşmək üçün bir ayağımı yerə qoymuş-

kəndinin gözəlliklərindən doyunca ləzzət dum ki, qadın səsi eşitdim:

almağıma imkan verir; bilirəm, əgər la- – Ah, ser, mümkünsə, bağışlayın.

zımsız fikirlərlə özümü bu gözəlliklərdən Boylanıb, indicə yanından ötdüyüm

yayındırsam, sonra çox heyifsilənəcəyəm. yol kənarındakı fermanı gördüm; önlüklü

Doğrudan da, səfərin əvvəlində dağ yo- gənc bir qadın qaça-qaça oradan çıxdı –

lunda dayanmağı ötəri xatırlamağı nəzə- yəqin, siqnalın səsini eşitmişdi. Qadın

rə almasaq, Solsberiyə necə gedib çatdı- böyrümdən keçib, toyuğu əlinə götürdü,

ğımı hələ təsvir eləməmişəm. Bu, ciddi onu sığallaya-sığallaya üzrxahlıq eləmə-

diqqətsizlikdir, axı həmin o ötən gün mə- yə başladı. Toyuğa heç nə olmadığını de-

nə nə qədər sevinc bəxş edib. yəndə dil-ağız elədi:

Әsas magistrallardan imkan daxilində – Çox sağ olun ki, yazıq Nellini vur-

qaçmaq üçün Solsberiyə qədər marşrutu mamısız. O, bizim gözəlimizdi, yumurta-

diqqətlə düşünmüşdüm; kiməsə marşrut larının tayı-bərabəri yoxdu. Nə yaxşı ki,

həddindən artıq dolama görünə bilər, an- dayanmısınız. Axı, yəqin, siz də tələsirsi-

caq o, mənə missis C.Simonenin öz gözəl niz.