Page 36 - "Xəzər"

linqtonun düz gözü qarşısında yıxılmışdı. Nəhayət, qərara aldım ki, ən yaxşısı,

Zati-aliləri yay talvarının altında iki qona- onunla otağında göz-gözə danışmaqdır;

ğını – gənc xanım və centlmeni – qəbul mən gedəndən sonra qoy öz yeni vəziy-

edirdi və atamın əlində bayaqdan gözlə- yətini düşünə bilsin. Atamı gündə iki dəfə

nilən qəlyanaltılarla dolu sini ilə çəmən- otağında tapmaq mümkündür – səhər

likdən necə keçib gəldiyini görürdü. Tal- tezdən, ya da axşamtərəfi. Birincini seç-

varın qarşısında çəmənlik bir az dikə qal- dim və alatorandan onun evin xidməti his-

xır və onda, elə indi də torpağa atılmış səsindəki çardaqda yerləşən otağına qal-

dörd tava daşı diki qalxmağa kömək elə- xıb yavaşca qapını döydüm.

yirdi. Atam elə bu tava daşlarının arasın- Әvvəllər atamın otağına qalxmağa na-

da yıxıldı, əlindəki sinini içindəkilərlə – dir hallarda ehtiyac yaranırdı və otağın

çaydan, fincan, nəlbəki, sendviç və keks- bu qədər kiçikliyi və boş olması məni ye-

lərlə bir yerdə tava daşının böyründəki nə heyrətləndirdi. Yadımdadır, onda hət-

çəmənliyə aşırdı. Bu dəhşətli xəbəri eşi- ta mənə elə gəldi ki, həbsxana kamerası-

dib evdən qaçıb gələnə qədər zati-aliləri na düşmüşəm; amma belə təəssürat sə-

ilə qonaqlar atamı yanı üstə uzadıb, tal- hərin bozumtul toranlığından, otağın ki-

36 vardakı döşəkçəni başının altına qoymuş- çikliyindən, divarların çılpaqlığından da

dular, üstünə də şal salmışdılar. Atam hu- yarana bilərdi. Atam pərdələri çəkməyə
2017 şunu itirmiş, sifəti bozarmışdı. Doktor Me- macal tapmışdı və üzü tərtəmiş qırxılmış

reditin arxasınca adam artıq göndərilmiş- halda, xidməti geyimdə çarpayının kəna-

di, ancaq zati-aliləri belə hesab eləmişdi rında oturub, deyəsən, dan yerinin

ki, həkimi gözləmədən atamı kölgəyə apar- sökülməsinə baxırdı. Hər halda, məhz

maq lazımdır. Təkərli kreslo gətirməyi də göy üzünə baxdığını düşünmək olardı,

tapşırmışdılar və atamı çətinliklə evə apar- çünki gün işığının yaxşı düşmədiyi pən-

mışdılar. Doktor Meredit gələnə qədər cərədən yalnız göy üzü, kirəmit dam və

atam nisbətən yaxşılaşmışdı və həkim novça görünürdü. Stolun üstündəki çıraq

Kazuo İsiquro. O günlərdən qalanlar atamın, yəqin, “həddindən artıq gərginlik üfürülmüşdü; tərpənən pilləkəndə yolu

keçirdiyini” deyib tezliklə getmişdi. işıqlandırdığım çırağa atamın pis-pis bax-

Bu hadisə, aydındır ki, atamı sarsıt- dığını görüb mən də tez piltəni aşağı çək-

mışdı, ancaq zati-aliləri ilə təsvir etdiyim dim. Pəncərədən süzülən bozumtul işıq-

söhbətə qədər atam artıq çoxdan ayağa da otaq adama lap cansıxıcı gəlirdi; mən

qalxmış və öz həmişəki işinin icrasına bu xəyali işıqda atamın düyür-düyür, qı-

qayıtmışdı. İşinin azaldılmasını ona necə rışlarla doğranmış, ancaq hələ də ehti-

deyəsən? – bu məsələ indi kifayət qədər ram doğuran sifətini gördüm.

mürəkkəbdi. Belə söhbəti eləmək mənim – Hə, – gülə-gülə dedim, – belə də bi-

üçün ikiqat çətindir, çünki son illər – sə- lirdim ki, atam artıq durub və yeni günə

bəbini indi də bilmirəm – bir-birimizlə dərd- başlamağa hazırdı.

ləşməyi tədricən yadırğamışdıq. Yəni elə – Üç saat olar durmuşam, – məni so-

yadırğamışdıq ki, Darlinqton-holla gəli- yuq nəzərlərlə süzüb dedi.

şindən sonra iş barədə bir-iki kəlmə nəsə – Ümid edirəm, artrit atamın yuxusu-

demək zərurəti yarananda belə hər iki- nu qaçırmır?

miz sıxılırdıq. – Lazımi qədər yatıram.