Page 154 - "Xəzər"
P. 154
ğa ondan ötrü göndərib ki, Mariya Kross- oyansa da, dərhal da qeyb oldu. Yaşadı-
la birgə olanda təsadüfən görməsin. Hər ğı dünyaya dəxli olmayan bu bezdirici
gün aldatdığı pozğun qadınla müqayisə- adamla, yəni yaxşı tanıdığı, xasiyyətinə
də, qəlbinin dərinliyində Mariyaya pis vərdiş etdiyi atasıyla sevgi deyilən şeyi
gözlə baxmır. Aralarında cinsi yaxınlıq, bir arada görə bilmirdi; həkimə həmişə
demək olar ki, yoxdu, bunu dəqiq bilirəm, uşaq gözüylə baxırdı, – sakit, təmiz, şərə
mənim balam, inan, hərçənd Larussel on- boyun əyməyən və satılmayan, hamıdan
dan ötrü ölür. Həm də o, bordoluların fi- ucada duran bir şəxs kimi. Qaranlıqda
kirləşdiyi kimi, Mariyanı sadəcə camaata həkim təngnəfəs olub tövşüsə də, özünü
“göstərməkçün” saxlamır. Amma bu qa- inanılmaz bir şəkildə ələ alıb xoş bir tərz-
dın yaxınına buraxmır onu... də dedi:
– Yəni deyirsən, Mariya Kross müqəd- – Yalançının biri yalançı! Məni illüzi-
dəsdi? yalardan qurtarmaq üçün gör nələr uydu-
Ata və oğul bir-birini görmürdü, asta- rursan! – Raymonun susduğunu görüb
dan söhbət etsələr də, hər ikisi arada davam etdi. – De görüm, bildiyin nədi?
qarşılıqlı ədavət olduğunu duyurdu. Mari- – Mən heç nə bilmirəm.
154 ya Krossun adı bir anlığa onları yaxınlaş- – İndicə “bildiyimi bilirəm” dedin axı.
dırsa da, indi yenidən ayırırdı. Kişi başını – Elə-belə dedim.
2017 dik tutub yeriyirdi, yeniyetmə – gözlərini Səsindən hiss olunurdu ki, susmaq
torpağa dikmiş halda. Raymon qəzəbin- qərarına gəlib. Həkim dərinə getmədi.
dən şam qozasına qəfil bir təpik ilişdirdi. Neyləsə də, oğlu onu onsuz da başa
– Raymon, görünür, məni səfeh sa- düşməyəcəkdi, hərçənd var gücüylə ata-
yırsan... Ancaq sadəlövh sən özünsən, sının üzünə qabarıb durub. Həkim Ray-
mənim balam. Adamlarda pisi görmək, mondan gələn bihuşedici qoxunu və isti-
onlardan baş açmaq demək deyil. Doğru liyi yaxınlığındaca hiss elədi – sanki körpə
dedin, dərdi mənə tanış olan Mariyada bir heyvan bədənindən yayılan rayihəydi.
bir müqəddəslik gizlənib... Amma sən bu- – Sənin yerinə olsaydım, bir az da
nu başa düşməzsən... qalardım burda... Raymon, bir dəqiqəliyə
Fransua Moriak. Sevgi səhrası – Adamın lap gülməyi gəlir! oturarsanmı? Bax, nəhayət, meh də əs-
– Həm də onunla tanış deyilsən, hər di...
dedi-qoduya inanırsan. Raymon bildirdi ki, yaxşısı gedib yat-
– Mən də bildiyimi bilirəm. maqdı. Həkim bir az da oğlunun şam qo-
– Nə bilirsən axı? zasını təpikləməyinə baxdı, sonra çəmən-
Həkim şabalıd ağaclarının qaranlığa likdə istidən və tənhalıqdan göylərə bülənd
bürüdüyü xiyabanın ortasında dayanıb olan sıxıntılarıyla ağacların yaşıl çətiri al-
Raymonun əlini sıxdı. tında yalqız qaldı.
– Burax görüm! Mariyanın Larusseli Skamyadan güclə qalxdı. Kabinetin-
yaxın buraxmadığına mən də qəlbən ina- də hələ də elektrik işığı yanırdı: “Qoy Lüsi
nıram, amma başqaları da var axı... elə bilsin, işləyirəm... Gör nə qədər vaxt
– Yalandı! itib! Әlli iki yaşım var, yox, əlli üç. Bu Pa-
Heyrətə gəlmiş Raymon mızıldandı: pilion Raymona nəyi qeybət edə bilər axı?”
“Ax, deməli, belə!” Onda qəfil bir şübhə Həkim hər iki əlini şabalıd ağacının gövdə-
la birgə olanda təsadüfən görməsin. Hər ğı dünyaya dəxli olmayan bu bezdirici
gün aldatdığı pozğun qadınla müqayisə- adamla, yəni yaxşı tanıdığı, xasiyyətinə
də, qəlbinin dərinliyində Mariyaya pis vərdiş etdiyi atasıyla sevgi deyilən şeyi
gözlə baxmır. Aralarında cinsi yaxınlıq, bir arada görə bilmirdi; həkimə həmişə
demək olar ki, yoxdu, bunu dəqiq bilirəm, uşaq gözüylə baxırdı, – sakit, təmiz, şərə
mənim balam, inan, hərçənd Larussel on- boyun əyməyən və satılmayan, hamıdan
dan ötrü ölür. Həm də o, bordoluların fi- ucada duran bir şəxs kimi. Qaranlıqda
kirləşdiyi kimi, Mariyanı sadəcə camaata həkim təngnəfəs olub tövşüsə də, özünü
“göstərməkçün” saxlamır. Amma bu qa- inanılmaz bir şəkildə ələ alıb xoş bir tərz-
dın yaxınına buraxmır onu... də dedi:
– Yəni deyirsən, Mariya Kross müqəd- – Yalançının biri yalançı! Məni illüzi-
dəsdi? yalardan qurtarmaq üçün gör nələr uydu-
Ata və oğul bir-birini görmürdü, asta- rursan! – Raymonun susduğunu görüb
dan söhbət etsələr də, hər ikisi arada davam etdi. – De görüm, bildiyin nədi?
qarşılıqlı ədavət olduğunu duyurdu. Mari- – Mən heç nə bilmirəm.
154 ya Krossun adı bir anlığa onları yaxınlaş- – İndicə “bildiyimi bilirəm” dedin axı.
dırsa da, indi yenidən ayırırdı. Kişi başını – Elə-belə dedim.
2017 dik tutub yeriyirdi, yeniyetmə – gözlərini Səsindən hiss olunurdu ki, susmaq
torpağa dikmiş halda. Raymon qəzəbin- qərarına gəlib. Həkim dərinə getmədi.
dən şam qozasına qəfil bir təpik ilişdirdi. Neyləsə də, oğlu onu onsuz da başa
– Raymon, görünür, məni səfeh sa- düşməyəcəkdi, hərçənd var gücüylə ata-
yırsan... Ancaq sadəlövh sən özünsən, sının üzünə qabarıb durub. Həkim Ray-
mənim balam. Adamlarda pisi görmək, mondan gələn bihuşedici qoxunu və isti-
onlardan baş açmaq demək deyil. Doğru liyi yaxınlığındaca hiss elədi – sanki körpə
dedin, dərdi mənə tanış olan Mariyada bir heyvan bədənindən yayılan rayihəydi.
bir müqəddəslik gizlənib... Amma sən bu- – Sənin yerinə olsaydım, bir az da
nu başa düşməzsən... qalardım burda... Raymon, bir dəqiqəliyə
Fransua Moriak. Sevgi səhrası – Adamın lap gülməyi gəlir! oturarsanmı? Bax, nəhayət, meh də əs-
– Həm də onunla tanış deyilsən, hər di...
dedi-qoduya inanırsan. Raymon bildirdi ki, yaxşısı gedib yat-
– Mən də bildiyimi bilirəm. maqdı. Həkim bir az da oğlunun şam qo-
– Nə bilirsən axı? zasını təpikləməyinə baxdı, sonra çəmən-
Həkim şabalıd ağaclarının qaranlığa likdə istidən və tənhalıqdan göylərə bülənd
bürüdüyü xiyabanın ortasında dayanıb olan sıxıntılarıyla ağacların yaşıl çətiri al-
Raymonun əlini sıxdı. tında yalqız qaldı.
– Burax görüm! Mariyanın Larusseli Skamyadan güclə qalxdı. Kabinetin-
yaxın buraxmadığına mən də qəlbən ina- də hələ də elektrik işığı yanırdı: “Qoy Lüsi
nıram, amma başqaları da var axı... elə bilsin, işləyirəm... Gör nə qədər vaxt
– Yalandı! itib! Әlli iki yaşım var, yox, əlli üç. Bu Pa-
Heyrətə gəlmiş Raymon mızıldandı: pilion Raymona nəyi qeybət edə bilər axı?”
“Ax, deməli, belə!” Onda qəfil bir şübhə Həkim hər iki əlini şabalıd ağacının gövdə-
