Page 103 - "Xəzər"
P. 103
– Mən sizin ərinizə əlli funt məvacib – Niyə? – Artıq özünü torlu artırmaya 103
verirəm, – haqlı olduğuna əmin olan mis- yetirmiş oğlan pillələrdə ayaq saxlayıb 2017
ter Makintoş inamlı səslə etiraz etdi. soruşdu.
Doris Lessinq. Qarışqa yuvası
– Әlli funt və normal ev olmalıdır, – Ah, bu bitmək bilməyən “niyə”lər onu
Enni qətiyyətlə dedi. necə də əsəbiləşdirir! Lap canını üzür.
Mister Makintoş qadına çəpəki baxıb – Ona görə ki, olmaz, – ana bu dəfə
güldü. Bir həftədən sonra evi damdan ar- qeyzlə dilləndi.
tırmanın kandarına qədər nazik sim torla
örtdülər, missis Klark isə mister Makinto- – Mən axı həmişə orada oynayıram, –
şun evinə gedib əməlli-başlı təmizlik işi oğlan geri çəkilmək istəmirdi.
apardı. Gedəndə qadın dedi:
– Artıq böyümüsən, tezliklə məktəbə
– Siz lap donuzsunuz, mister Makin- gedəcəksən.
toş. Adam belə pinti olmaz. Siz axı Open-
haymer kimi varlısınız. Heç omasa, bir-iki Tommi pillələrdə oturub xəndəyin o
dənə təzə qalın köynək alaydınız. Gecə üzündə günün altında parlayan səsli-küy-
gəzintiləriniz də haçansa yaxşı qurtarma- lü qəsəbəyə baxdı. Bunun gec-tez baş
yacaq – malyariya ilə zarafat etmək ol- verəcəyini bilirdi. Qadağa sükutun içində
maz. gizlənmişdi.
O, Tomminin yanına qayıtdı. Oğlan – Niyə, niyə, niyə, niyə!? – Oğlan qə-
artırmada, parıldayan məftil torun arxa- fil inadla zıqqıldadı.
sındakı dərin şezlonqda oturmuşdu. Qız-
dırmadan sonra arıqlamış, rəngi avazı- – Mən axı dedim sənə. – Ana bezib
mışdı. Ucaboy, arıq uşaq idi. Yanmış şə- çarəsiz halda səsini ucaltdı: – Axı sən
kər rəngini andıran gur, parlaq şabalıdı malyariyanı elə onlardan tutmusan!
saçları üzünün solğunluğunu nəzərə çarp-
dırırdı. Oğlanın iri qara gözləri qəsəbənin sey-
rindən ayrıldı, anasının üzünə zilləndi.
Xəstəlikdən doğan əsəbiliyi hələ tam Onlar indi bir-birinə kinayə ilə baxırdılar
keçməmişdi və oğlanın koppuş dodaqları və ananın yanaqları alışıb-yanırdı.
narazı tərzdə büzülmüşdü. Ana bənizi qaç-
mış, xəstəlikdən sonra belə gülərüz, gözəl Amma ananın özü də dediklərinə tam
olan oğluna baxdı və bu iradəsiz, yorğun inanmırdı: axı kollar ilin tən yarısını su için-
qadın özündə oğlunu ciddi rejimə salmaq də olur, budaqlarında mığmığalar qayna-
əzmi duydu. Gün doğanadək və axşam şır... Nə edəsən, hər halda, xəstəliyin güna-
altıdan sonra – ağcaqanadlar, mığmığa- hını kiminsə boynuna yıxmaq lazım idi...
lar uçanda uşaq evdən çıxmamalıydı.
– Mübahisə eləmə, – sözünə davam
– İndi dura bilərsən, – qadın dedi və etdi. – Sənə onlarla oynamaq olmaz. Ar-
oğlan yorğanı üstündən atıb sevincək tıq böyümüsən, pinti zəncilərlə oynaya
ayağa qalxdı. bilməzsən. Nə qədər balaca idin, başqa
məsələ, amma indi daha böyüksən.
– Mən qəsəbəyə gedəcəyəm, – o,
dərhal bildirdi. Tommi cavab vermədi. O, günorta
günəşinin yandırıcı şüaları altında pillə-
– Ora getmək lazım deyil, – ana bir kəndə dinməzcə oturmuşdu. Günəş toz-
qədər düşünüb dilləndi. dan və dağların üzərindən asılmış tüstüdən
tutqun sarı rəngdə görünürdü.
Artıq qəsəbəyə getmirdi, çünki böyük
olmaq istəyirdisə, qaralarla dostluq etmə-
verirəm, – haqlı olduğuna əmin olan mis- yetirmiş oğlan pillələrdə ayaq saxlayıb 2017
ter Makintoş inamlı səslə etiraz etdi. soruşdu.
Doris Lessinq. Qarışqa yuvası
– Әlli funt və normal ev olmalıdır, – Ah, bu bitmək bilməyən “niyə”lər onu
Enni qətiyyətlə dedi. necə də əsəbiləşdirir! Lap canını üzür.
Mister Makintoş qadına çəpəki baxıb – Ona görə ki, olmaz, – ana bu dəfə
güldü. Bir həftədən sonra evi damdan ar- qeyzlə dilləndi.
tırmanın kandarına qədər nazik sim torla
örtdülər, missis Klark isə mister Makinto- – Mən axı həmişə orada oynayıram, –
şun evinə gedib əməlli-başlı təmizlik işi oğlan geri çəkilmək istəmirdi.
apardı. Gedəndə qadın dedi:
– Artıq böyümüsən, tezliklə məktəbə
– Siz lap donuzsunuz, mister Makin- gedəcəksən.
toş. Adam belə pinti olmaz. Siz axı Open-
haymer kimi varlısınız. Heç omasa, bir-iki Tommi pillələrdə oturub xəndəyin o
dənə təzə qalın köynək alaydınız. Gecə üzündə günün altında parlayan səsli-küy-
gəzintiləriniz də haçansa yaxşı qurtarma- lü qəsəbəyə baxdı. Bunun gec-tez baş
yacaq – malyariya ilə zarafat etmək ol- verəcəyini bilirdi. Qadağa sükutun içində
maz. gizlənmişdi.
O, Tomminin yanına qayıtdı. Oğlan – Niyə, niyə, niyə, niyə!? – Oğlan qə-
artırmada, parıldayan məftil torun arxa- fil inadla zıqqıldadı.
sındakı dərin şezlonqda oturmuşdu. Qız-
dırmadan sonra arıqlamış, rəngi avazı- – Mən axı dedim sənə. – Ana bezib
mışdı. Ucaboy, arıq uşaq idi. Yanmış şə- çarəsiz halda səsini ucaltdı: – Axı sən
kər rəngini andıran gur, parlaq şabalıdı malyariyanı elə onlardan tutmusan!
saçları üzünün solğunluğunu nəzərə çarp-
dırırdı. Oğlanın iri qara gözləri qəsəbənin sey-
rindən ayrıldı, anasının üzünə zilləndi.
Xəstəlikdən doğan əsəbiliyi hələ tam Onlar indi bir-birinə kinayə ilə baxırdılar
keçməmişdi və oğlanın koppuş dodaqları və ananın yanaqları alışıb-yanırdı.
narazı tərzdə büzülmüşdü. Ana bənizi qaç-
mış, xəstəlikdən sonra belə gülərüz, gözəl Amma ananın özü də dediklərinə tam
olan oğluna baxdı və bu iradəsiz, yorğun inanmırdı: axı kollar ilin tən yarısını su için-
qadın özündə oğlunu ciddi rejimə salmaq də olur, budaqlarında mığmığalar qayna-
əzmi duydu. Gün doğanadək və axşam şır... Nə edəsən, hər halda, xəstəliyin güna-
altıdan sonra – ağcaqanadlar, mığmığa- hını kiminsə boynuna yıxmaq lazım idi...
lar uçanda uşaq evdən çıxmamalıydı.
– Mübahisə eləmə, – sözünə davam
– İndi dura bilərsən, – qadın dedi və etdi. – Sənə onlarla oynamaq olmaz. Ar-
oğlan yorğanı üstündən atıb sevincək tıq böyümüsən, pinti zəncilərlə oynaya
ayağa qalxdı. bilməzsən. Nə qədər balaca idin, başqa
məsələ, amma indi daha böyüksən.
– Mən qəsəbəyə gedəcəyəm, – o,
dərhal bildirdi. Tommi cavab vermədi. O, günorta
günəşinin yandırıcı şüaları altında pillə-
– Ora getmək lazım deyil, – ana bir kəndə dinməzcə oturmuşdu. Günəş toz-
qədər düşünüb dilləndi. dan və dağların üzərindən asılmış tüstüdən
tutqun sarı rəngdə görünürdü.
Artıq qəsəbəyə getmirdi, çünki böyük
olmaq istəyirdisə, qaralarla dostluq etmə-
