Page 102 - "Xəzər"

duğu həmin o dəhşətli anları saymasaq, tağında qarnı üstə uzanıb maşınların sə-

burada hələ heç vaxt sakitlik olmamışdı. sinə qulaq asırdı: bux, bux, bux. Qəsəbə-

Sonralar isə həmin qəlbin susmasını Tom- də mahnı oxuyur, rəqs edirdilər və təbillə-

mi artıq özü istəyirdi. Qoy lap müvəqqəti, rin səsi maşınların yeknəsəq bux-buxuna

heç olmasa, bircə saatlıq. Әsl sükutun qarışırdı. Tonqal ətrafına dolanaraq rəqs

səsini eşitməyi istəyirdi. Özü də çox istə- edənlər qulaqbatırıcı səslərlə çığırışanda

yirdi... Bu arzu bir az böyüyəndən sonra isə adama elə gəlirdi, qəzəbli külək dağ-

içinə dolmuşdu və oğlan artıq valideynlə- lardakı dar dərədən vıyıltı ilə çıxmağa ça-

rinin susqunluğuna darılırdı. lışır. Bu, tamam başqa dünya idi. Tommi

Onlar Tomminin yanında idilər, amma “pudinqini ye”, “yatmaq vaxtıdır” və baş-
çox təmkinli, qaradinməzdilər və yalnız qa bu kimi sözlər deyilən dünya ilə yana-
bunu deyirdilər: “Belə olmalıdır”, yaxud şı, həm də bu aləmə aid idi.
Beş yaşına çatanda Tommi malyari-
“Sən çox sual verirsən”, ya da “Böyüyən-
də bilərsən”. Lakin evlərindəki sükut süni yaya tutuldu. Sağaldı, amma növbəti il
idi və ona susmuş dəzgahların sakitliyin- yağışlar mövsümündə təzədən xəstələn-
di. Və hər iki dəfə mister Makintoş özünün
dən də dəhşətli gəlirdi.
yekə amerikan avtomobilinin sükanı ar-
102 Adətən oğlan mətbəxdə, “hə” və “yox”- xasına keçib kolluqların arası ilə otuz mil
2017 dan savayı, heç nə deməyən anasının yol gedərək, ən yaxın xəstəxanadan hə-
yanında oynayırdı. Amma hərdən ana oğ- kim gətirdi. Həkim xəstəyə kinə yazdı və
lunun səsindən bezibmiş kimi, “Tommi, miçətkən qurmağın zəruri olduğunu söylə-
sən yaman çox danışırsan!” deyirdi. Ata- di. Kinə verməyə nə vardı ki, lakin missis

sı onu çiyninə alır və onlar nəhəng qara Klark – bu yorğun və nəzakətli qadın elə
maşınların yanından keçib gedirdilər, am- düşünürdü ki, “olmaz”, “saat altıda evdə
ma burada səs-küydən danışmaq mümkün ol”, ya da “suyun yaxınlığında oynama”
deyildi.
demək həddindən artıq qəddarlıqdır. Be-
– Hə, oğlum, necəsən? – Mister Ma- ləliklə, yeddi yaşı olanda Tommi yenə
kintoş Tommi üçün həmişə cibində saxla- xəstələndi. Bu dəfə missis Klark əməlli-
dığı konfetləri çıxara-çıxara soruşurdu.
başlı həyəcanlandı: həkim iylənmiş su-
Bir axşam mister Makintoşla atasının dan uzaq durmağı oğlana bərk-bərk tap-
Doris Lessinq. Qarışqa yuvası kart oynamasını gördü. Onlar oyun za- şırdı.

manı daha çox susur, yalnız zəruri repli- Mister Makintoş həkimi xəstəxanaya

kalar atırdılar. apardı, geri dönəndə birbaşa Tomminin

Tommi bu sükutdan xəndəyin o biri yanına gəldi: oğlanı yaman çox istəyirdi.

üzündəki zənci qəsəbəsinin səmimi səs- – Hər yan suyla dolu quyu, xəndək-

küyünə qaçır və orada bütün günü qara- dirsə, başqa necə ola bilər ki, – missis

dərili uşaqlarla oynayır, onlarla birlikdə Klark deyindi.

rəqs edir, kolluqda dovşan qovur, gildən – Әzizim, mən Sav məlikəsinin

cürbəcür quşlar, heyvanlar düzəldirdi. dövründən üzü bəri burda qazılan quyu-

Burada sükutdan əsər-əlamət yox idi – ların hamısını doldura bilmərəm ki!

qəsəbədə həyat qaynayırdı. Axşam isə – Sav məlikəsinin nə dəxli var?.. Heç

oğlan evlərinə, təmkinli valideynlərinin ya- olmasa, bizim evimizi ağcaqanaddan qo-

nına qayıdır, şam yeməyindən sonra ya- rumağın qeydinə qala bilərdiniz axı...