Page 125 - "Xəzər" 4/2016
P. 125
rk çıxan taqqıltısı eşidilənə qədər yerində yorğunluq, kədərli, işıq ucu olmayan 125
bir xeyli rahatca uzandı. Taqqıltı elə ürkək, çarəsizlik vardı. Sanki kiminsə yorğun əli 2016
tələsik və ağır idi ki, elə bil kimsə əlinin heysiz-heysiz tarım dartılmış simin üzəri
arxası ilə qapını döyürdü. Onun otağı ilə sürüşürdü və bu, bahalı musiqi alətinin Leonid Andreyev. Zirzəmidə
giriş qapısına yaxın idi və başını yana sonuncu simi idi, o qırılan kimi, bu incə
çevirib qulaqlarını şəkləyəndə, orada və kədərli səs birdəfəlik kəsiləcəkdi.
danışılanları aydın eşidə bilirdi. Әvvəlcə
Matryona yaxınlaşdı, sonra qapı açıldı və – Az qala boğacaqdınız onu! – Mat-
içəri girənin arxasınca yenidən bağlandı, ryona sərt və hirsli-hirsli bağırdı. – Gör
bunun ardınca araya gözləmə sükutu kimlər doğub-törəmək istəyir. Məgər belə
çökdü. olar? Kim belə uşaq bələyir?! Gəlin ar-
xamca. Yaxşı, bəsdi, bəsdi, gəl deyirəm
– Sizə kim lazımdır? – Matryonanın sənə. Belə də iş olar?
xırıltılı səslə verdiyi sərt sual eşidildi. Və
sakit, qırıq-qırıq yad bir səs karıxmış halda Qapının yanından gələn səslər kəsildi.
cavab verdi: Xijnyakov bir az da qulaq asdı və gələnin
onun yanına və ya arxasınca gəlmədiyinə
– Mən Katya Neçayevanı axtarıram. sevinərək, baş verənlərdə nə kimi
Katya Neçayeva burada yaşayır? anlaşılmazlıq olduğunu dərk etməyə cəhd
göstərmədən yerinə uzandı. O, artıq
– Yaşayırdı. Neynirsiz ki onu? gecənin yaxınlaşdığını hiss edir və kiminsə
– O, mənə çox lazımdı. Evdə yoxdu? – lampanın fitilini bir az da uzadıb yandır-
Səsdə qorxu duyuldu. masını istəyirdi. Rahatlıq yavaş-yavaş
– Öldü Katya. Öldü, deyirəm sizə. əriyib yox olur və o, dişlərini qıcayıb bir
Xəstəxanada öldü. fikri başından çıxarıb atmağa çalışırdı:
Yenə araya uzun sükut çökdü, o qədər keçmişi çirkabla, alçaqlıq və dəhşətlə
uzun ki, Xijnyakov danışanlar susan vaxt doluydu – həmin dəhşət gələcəkdə də
yana çevirməyə cürət eləmədiyi boynunda onu gözləyirdi. Xijnyakov yavaş-yavaş
ağrı hiss elədi. Sonra yad səs astadan, ayaqlarını, əllərini gizlədib büzüşməyə
tam ifadəsiz dedi: başlayırdı ki, eşiyə çıxmaq üçün əyninə
– Xudahafiz. qırmızı üst köynəyi geyinmiş və yüngülvari
Amma, görünür, o, heç yerə çıxıb get- sərxoş olan Dunyaşa içəri girdi. O, özünə
məmişdi, çünki bir dəqiqə keçəndən sonra rahat yer eləyib yataqda oturdu və qısa
Matryona soruşdu: əllərini bir-birinə vurdu:
– Әlinizdəki nədir? Katyaya gətirmiş-
diniz? – Aman tanrım! – başını yırğalayıb
Nəsə dizlərinə toxunaraq döşəmənin güldü. – Körpə gətiriblər. Elə balacadı,
üstünə düşdü və yad səs güc-bəlayla amma pristav kimi bağırır. Vallahi, pristav
saxladığı hıçqırıqdan boğula-boğula tez- kimi çığırır!
tələsik dedi:
– Götürün! Tanrı xətrinə, götürün! Gö- O, ləzzətlə bir söyüş söydü və işvə ilə
türün! Mənsə... mənsə artıq çıxıb gedim. Xijnyakovun burnuna çırtma vurdu.
– Nədir bu belə axı?
Sonra yenə araya uzun-uzadı sükut – Gedək baxaq. Gəl gedək, nə var
çökdü, xısın-xısın, qırıq-qırıq və ümidsiz uzanmısan? Durub qıraqdan baxaq. Mat-
ağlamaq səsi eşidildi. Bu səsdə ölümcül ryona onu çimizdirmək istəyir, samovar
qaynadır. Abram Petroviç samovarı
bir xeyli rahatca uzandı. Taqqıltı elə ürkək, çarəsizlik vardı. Sanki kiminsə yorğun əli 2016
tələsik və ağır idi ki, elə bil kimsə əlinin heysiz-heysiz tarım dartılmış simin üzəri
arxası ilə qapını döyürdü. Onun otağı ilə sürüşürdü və bu, bahalı musiqi alətinin Leonid Andreyev. Zirzəmidə
giriş qapısına yaxın idi və başını yana sonuncu simi idi, o qırılan kimi, bu incə
çevirib qulaqlarını şəkləyəndə, orada və kədərli səs birdəfəlik kəsiləcəkdi.
danışılanları aydın eşidə bilirdi. Әvvəlcə
Matryona yaxınlaşdı, sonra qapı açıldı və – Az qala boğacaqdınız onu! – Mat-
içəri girənin arxasınca yenidən bağlandı, ryona sərt və hirsli-hirsli bağırdı. – Gör
bunun ardınca araya gözləmə sükutu kimlər doğub-törəmək istəyir. Məgər belə
çökdü. olar? Kim belə uşaq bələyir?! Gəlin ar-
xamca. Yaxşı, bəsdi, bəsdi, gəl deyirəm
– Sizə kim lazımdır? – Matryonanın sənə. Belə də iş olar?
xırıltılı səslə verdiyi sərt sual eşidildi. Və
sakit, qırıq-qırıq yad bir səs karıxmış halda Qapının yanından gələn səslər kəsildi.
cavab verdi: Xijnyakov bir az da qulaq asdı və gələnin
onun yanına və ya arxasınca gəlmədiyinə
– Mən Katya Neçayevanı axtarıram. sevinərək, baş verənlərdə nə kimi
Katya Neçayeva burada yaşayır? anlaşılmazlıq olduğunu dərk etməyə cəhd
göstərmədən yerinə uzandı. O, artıq
– Yaşayırdı. Neynirsiz ki onu? gecənin yaxınlaşdığını hiss edir və kiminsə
– O, mənə çox lazımdı. Evdə yoxdu? – lampanın fitilini bir az da uzadıb yandır-
Səsdə qorxu duyuldu. masını istəyirdi. Rahatlıq yavaş-yavaş
– Öldü Katya. Öldü, deyirəm sizə. əriyib yox olur və o, dişlərini qıcayıb bir
Xəstəxanada öldü. fikri başından çıxarıb atmağa çalışırdı:
Yenə araya uzun sükut çökdü, o qədər keçmişi çirkabla, alçaqlıq və dəhşətlə
uzun ki, Xijnyakov danışanlar susan vaxt doluydu – həmin dəhşət gələcəkdə də
yana çevirməyə cürət eləmədiyi boynunda onu gözləyirdi. Xijnyakov yavaş-yavaş
ağrı hiss elədi. Sonra yad səs astadan, ayaqlarını, əllərini gizlədib büzüşməyə
tam ifadəsiz dedi: başlayırdı ki, eşiyə çıxmaq üçün əyninə
– Xudahafiz. qırmızı üst köynəyi geyinmiş və yüngülvari
Amma, görünür, o, heç yerə çıxıb get- sərxoş olan Dunyaşa içəri girdi. O, özünə
məmişdi, çünki bir dəqiqə keçəndən sonra rahat yer eləyib yataqda oturdu və qısa
Matryona soruşdu: əllərini bir-birinə vurdu:
– Әlinizdəki nədir? Katyaya gətirmiş-
diniz? – Aman tanrım! – başını yırğalayıb
Nəsə dizlərinə toxunaraq döşəmənin güldü. – Körpə gətiriblər. Elə balacadı,
üstünə düşdü və yad səs güc-bəlayla amma pristav kimi bağırır. Vallahi, pristav
saxladığı hıçqırıqdan boğula-boğula tez- kimi çığırır!
tələsik dedi:
– Götürün! Tanrı xətrinə, götürün! Gö- O, ləzzətlə bir söyüş söydü və işvə ilə
türün! Mənsə... mənsə artıq çıxıb gedim. Xijnyakovun burnuna çırtma vurdu.
– Nədir bu belə axı?
Sonra yenə araya uzun-uzadı sükut – Gedək baxaq. Gəl gedək, nə var
çökdü, xısın-xısın, qırıq-qırıq və ümidsiz uzanmısan? Durub qıraqdan baxaq. Mat-
ağlamaq səsi eşidildi. Bu səsdə ölümcül ryona onu çimizdirmək istəyir, samovar
qaynadır. Abram Petroviç samovarı
