Page 124 - "Xəzər" 4/2016
P. 124
olan, naqolay bir sözdən utanıb qızaran küçəsinə getməli olduğunu bildirirdi, çünki
və bununla belə, bir həftə bundan əvvəl sadəcə onun yanında özü və körpəsi
digər əxlaqsız qadınlarla yanaşı, doğum üçün sığınacaq tapa bilərdi. Bir il bundan
evində uşaq dünyaya gətirən həmin qız qabaq, hələ hər şeyin öz qaydasınca get-
budur. diyi, tez-tez güldüyü, mahnı oxuduğu vaxt-
Amma sahil küçəsi boş idi. Soyuq larda, Katya xəstələnmişdi, o isə baş
külək küçədə özü üçün o baş-bu başa çəkib pul da vermişdi. İndi Katya onun
əsirdi, şaxtanın incəldib narın toza çevirdiyi utanıb-çəkinmədiyi yeganə adam idi.
qarın bozumtul tozanağını qoparır və “Nemçinovskaya küçəsi, tindən ikinci
qarşısına çıxan canlı-cansız hər şeyi ona ev... Nemçinovskaya küçəsi, tindən ikinci
bürüyürdü. Külək yüngül vıyıltı ilə məhəc- ev...”
cərin arasından sivişib keçir, metal sü- O addımlayırdı, külək isə acıqlı-acıqlı
tuncuqlar bundan cilalanıbmışlar kimi başına fırlanırdı. Körpüyə çıxınca külək
parıldayır, elə soyuq, elə tənha görünür- vəhşi heyvan kimi onun sinəsinə atıldı,
dülər ki, adamın onlara yazığı gəlirdi. Qız dəmir caynaqlarını bumbuz sifətinə keçirdi.
da bu vaxt özünü bu cür soyuq, insanlardan Külək məğlub olub gurultu ilə körpüdən
124 və həyatdan qoparılmış hiss elədi. Әynində aşağı yıxılsa da, çayın qarlı səthi üzərində
2016 adətən konki sürəndə geyindiyi qısa kofta dövrə vurub yenidən yuxarı uçur və titrəyən
vardı. Doğumqabağı sancılar başlayan soyuq qanadları ilə yolu kəsirdi. Natalya
kimi, evdən çıxanda tələm-tələsik bu Vladimirovna dayandı və heysiz-heysiz
koftanı geyinmişdi. Külək onu bürüyüb, məhəccərə dirsəkləndi. Lap aşağıdan
nazik donunu ayaqlarına yapışdıraraq, qara, donuq bir göz – hələ donmamış bir
başını üşüdən kimi, donacağını düşünüb parça su ona baxdı. Suyun bu baxışı sirli
vahimələndi və canındakı kütlə qorxusu və qorxulu idi. İrəlidə isə “Nemçinovskaya
yox oldu, dünya onun üçün insanların, küçəsi, tindən ikinci ev... Nemçinovskaya
işığın, istinin olmadığı ucsuz-bucaqsız küçəsi, tindən ikinci ev...” sözləri eşidilirdi
buz səhraya çevrildi. Gözlərindən iki damla və onu inadla arxasınca səsləyirdi.
isti göz yaşı süzüldü və o dəqiqə də Pal-paltarını geyinmiş Xijnyakov yenə
Leonid Andreyev. Zirzəmidə soyudu. O, başını aşağı əyib, əlində də yerində uzanmışdı və düz gözlərinə
tutduğu düyünçəsiylə bu iki damla göz qədər isti paltosuna – sonuncu əşyasına
yaşını sildi və daha yeyin addımlamağa bürünmüşdü. Kiçik otaq soyuq idi, künc-
başladı. İndi nə özünü, nə də uşağı sevir- bucaq buz bağlamışdı, amma o, nəfəsini
di, həyatları mənasız görünürdü, amma quzu dərisindən olan yaxalığa verirdi,
elə bil beynində yox, yolun irəlisindən buna görə də ona isti və rahat idi. Bütün
onu arxasınca səsləyən “Nemçinovskaya günü özünü sabah iş axtarmağa və
küçəsi, tindən ikinci ev... Nemçinovskaya adamlardan nəsə istəməyə gedəcəyi fikri
küçəsi, tindən ikinci ev...” sözləri inadla ilə aldatmışdı, hələlik isə xoşbəxtcəsinə
qabağa getməyə həvəsləndirirdi. uzanıb heç bir şey haqqında düşünmürdü
O, altı gün yataqda uzanıb uşağı və yalnız divarın o biri tərəfində kiminsə
əmizdirə-əmizdirə bu sözləri öz-özünə səsi azca yüksələndə, ya da kip bağlanmış
təkrarlamışdı. Bu sözlər ona fahişə olan qapının taqqıltısı eşidiləndə diksinirdi.
süd bacısının yaşadığı Nemçinovskaya Beləcə, giriş qapısının gah yavaş, gah
və bununla belə, bir həftə bundan əvvəl sadəcə onun yanında özü və körpəsi
digər əxlaqsız qadınlarla yanaşı, doğum üçün sığınacaq tapa bilərdi. Bir il bundan
evində uşaq dünyaya gətirən həmin qız qabaq, hələ hər şeyin öz qaydasınca get-
budur. diyi, tez-tez güldüyü, mahnı oxuduğu vaxt-
Amma sahil küçəsi boş idi. Soyuq larda, Katya xəstələnmişdi, o isə baş
külək küçədə özü üçün o baş-bu başa çəkib pul da vermişdi. İndi Katya onun
əsirdi, şaxtanın incəldib narın toza çevirdiyi utanıb-çəkinmədiyi yeganə adam idi.
qarın bozumtul tozanağını qoparır və “Nemçinovskaya küçəsi, tindən ikinci
qarşısına çıxan canlı-cansız hər şeyi ona ev... Nemçinovskaya küçəsi, tindən ikinci
bürüyürdü. Külək yüngül vıyıltı ilə məhəc- ev...”
cərin arasından sivişib keçir, metal sü- O addımlayırdı, külək isə acıqlı-acıqlı
tuncuqlar bundan cilalanıbmışlar kimi başına fırlanırdı. Körpüyə çıxınca külək
parıldayır, elə soyuq, elə tənha görünür- vəhşi heyvan kimi onun sinəsinə atıldı,
dülər ki, adamın onlara yazığı gəlirdi. Qız dəmir caynaqlarını bumbuz sifətinə keçirdi.
da bu vaxt özünü bu cür soyuq, insanlardan Külək məğlub olub gurultu ilə körpüdən
124 və həyatdan qoparılmış hiss elədi. Әynində aşağı yıxılsa da, çayın qarlı səthi üzərində
2016 adətən konki sürəndə geyindiyi qısa kofta dövrə vurub yenidən yuxarı uçur və titrəyən
vardı. Doğumqabağı sancılar başlayan soyuq qanadları ilə yolu kəsirdi. Natalya
kimi, evdən çıxanda tələm-tələsik bu Vladimirovna dayandı və heysiz-heysiz
koftanı geyinmişdi. Külək onu bürüyüb, məhəccərə dirsəkləndi. Lap aşağıdan
nazik donunu ayaqlarına yapışdıraraq, qara, donuq bir göz – hələ donmamış bir
başını üşüdən kimi, donacağını düşünüb parça su ona baxdı. Suyun bu baxışı sirli
vahimələndi və canındakı kütlə qorxusu və qorxulu idi. İrəlidə isə “Nemçinovskaya
yox oldu, dünya onun üçün insanların, küçəsi, tindən ikinci ev... Nemçinovskaya
işığın, istinin olmadığı ucsuz-bucaqsız küçəsi, tindən ikinci ev...” sözləri eşidilirdi
buz səhraya çevrildi. Gözlərindən iki damla və onu inadla arxasınca səsləyirdi.
isti göz yaşı süzüldü və o dəqiqə də Pal-paltarını geyinmiş Xijnyakov yenə
Leonid Andreyev. Zirzəmidə soyudu. O, başını aşağı əyib, əlində də yerində uzanmışdı və düz gözlərinə
tutduğu düyünçəsiylə bu iki damla göz qədər isti paltosuna – sonuncu əşyasına
yaşını sildi və daha yeyin addımlamağa bürünmüşdü. Kiçik otaq soyuq idi, künc-
başladı. İndi nə özünü, nə də uşağı sevir- bucaq buz bağlamışdı, amma o, nəfəsini
di, həyatları mənasız görünürdü, amma quzu dərisindən olan yaxalığa verirdi,
elə bil beynində yox, yolun irəlisindən buna görə də ona isti və rahat idi. Bütün
onu arxasınca səsləyən “Nemçinovskaya günü özünü sabah iş axtarmağa və
küçəsi, tindən ikinci ev... Nemçinovskaya adamlardan nəsə istəməyə gedəcəyi fikri
küçəsi, tindən ikinci ev...” sözləri inadla ilə aldatmışdı, hələlik isə xoşbəxtcəsinə
qabağa getməyə həvəsləndirirdi. uzanıb heç bir şey haqqında düşünmürdü
O, altı gün yataqda uzanıb uşağı və yalnız divarın o biri tərəfində kiminsə
əmizdirə-əmizdirə bu sözləri öz-özünə səsi azca yüksələndə, ya da kip bağlanmış
təkrarlamışdı. Bu sözlər ona fahişə olan qapının taqqıltısı eşidiləndə diksinirdi.
süd bacısının yaşadığı Nemçinovskaya Beləcə, giriş qapısının gah yavaş, gah
