Page 105 - "Xəzər" 4/2016
P. 105
Evdə atam pulu dinməzcə stolun Onlar bir-birinin arxasınca çıxıb ge- 105
üstünə qoyurdu və səndələyə-səndələyə dirdilər və anam heç vaxt onları yola sal- 2016
otağına gedirdi, ancaq anam heç vaxt o mırdı. Bacılarım əllərində kiçik çamadan,
pullara əl dəymirdi; səhərə yaxın atam məni öpüb, atamın yanına qaçır, təpəyə Alister Makleod. Qayıq
yenə dənizə yollanır, ovdan qayıdanda qalxırdılar – və rəngbərəng maşınlar onları
toru qurumaq üçün asırdı. Axşamlar Bostona, ya Nyu-Yorka, Monreala, ya
turistlər bizim evə gəlirdilər və anam onlara Kvebekə – dünyanın o başına, yad yerlərə
atamın evdə olmadığını deyirdi, bikef götürüb aparırdı. Bacılarım anama çox
halda çıxıb gedirdilər, atam isə dişlərinin oxşayırdılar və bu yollarda, bərq vuran
arasında papiros, altı üstünə çevrilmiş maşınlarda son dərəcə gözəl olurdular;
çarpayıda uzanıb, radioqəbulediciyə qulaq mən belələrini yalnız kinolarda görmüş-
asırdı. düm...
Qışda hərdən məktub alırdıq – turistlər Onlar bəzən yayda qonaq gəlir və ərə
yazırdı ki, atamı xatırlayırlar, onun mahnıları gedəcəklərini deyirdilər, – beləcə, anam
isə hamının xoşuna gəlir; adətən məktubda onları həmişəlik itirirdi: əgər ərə getdikləri
fotoşəkil də olurdu – cüssəli, iribədənli, bu adamlar bizim yerlərdə böyüməmiş-
gündən yanan sifəti mis rənginə çalan dilərsə, anam onlar barədə eşitmək belə
atam səliqəli, qəşəng, oyuncağa oxşayan istəmirdi. Mehmanxana gəlmələrini, –
mehmanxananın qarşısındakı şezlonqda anam onları belə adlandırırdı, – arvadsifət,
oturub, ağır, rəngi getmiş balıqçı paltarı incə-mincə fırıldaqçı gözündə görürdü,
kiçik parusin stul ilə heç cür uyuşmur, onların necə pul qazandığını başa düş-
mehmanxananın qarşısındakı biçilmiş mürdü, axı məlumdu ki, heç harda işləmir-
çəmənlik üçün çox iri olan yamaqlı rezin lər, avara gəlmələrdi, onların zərif əllərinə
çəkmələr yumşaq otları əzir, başı üstündə baxmaq kifayətdi... Xeyir-dua vermək nədi,
isə sanki təzad yaratmaq üçün ağ çimərlik anam onları tanımaq belə istəmirdi.
çətiri var. İsti küləklərin qarsaladığı çat-
çat olmuş dodaqları – deyəsən, oxumağa ...Mən öz uşaq işlərimlə məşğul idim
başlayıb – bir az qanayıb, qan dodaqlarının və xeyli müddət heç bir dəyişiklik hiss
küncündə və dişlərində ləkə kimi sezilir. eləmədim; birdən məlum oldu ki, anamın
Mis qolbaq – qollarını gəminin bortu saçları ağarıb, atam hərdən dalğaqırana
zədələməsin deyə, onu bütün balıqçılar zorla çıxır, yorğun-arğın evə qayıdanda
taxır, – dekorativ və çox iri görünür, ağır rezin çəkmələrini sahilboyu çınqıllıqda
gödəkcəsinin, köynəyinin yaxası açıqdı, sürüyür; şən, hay-küylü evimizsə boşalıb
göy gözləri obyektivə baxır, arxasında – sükuta qərq olmuşdu – evdə üç nəfər
intəhasız mavi genişlikdi, ancaq ön planda qalmışdıq.
oturmuş atam, hətta dənizlə müqayisədə
də çox böyük görünür. Məktəbi qurtarmağıma bir il qalmış
atam qəfil qocaldı. Bir qışın içində.
...Hər yaz böyüyən bacılarımdan biri Xəstələndi, dərhal da qoca kişiyə döndü.
sahil restoranında işə girirdi – yazda o, Bütün yanvarı, az qala ayağa qalxmadan
artıq qəsəbədə olmurdu. Evə səhərə yaxın çarpayıda uzanıb qaldı və külək acıqla
gəlib, şəhərə gedəcəyini anama xəbər evə soxulur, donmuş qarı qapının altına
verəndə icazə istəmirdilər, sadəcə, xəbər doldururdu.
verirdilər.
üstünə qoyurdu və səndələyə-səndələyə dirdilər və anam heç vaxt onları yola sal- 2016
otağına gedirdi, ancaq anam heç vaxt o mırdı. Bacılarım əllərində kiçik çamadan,
pullara əl dəymirdi; səhərə yaxın atam məni öpüb, atamın yanına qaçır, təpəyə Alister Makleod. Qayıq
yenə dənizə yollanır, ovdan qayıdanda qalxırdılar – və rəngbərəng maşınlar onları
toru qurumaq üçün asırdı. Axşamlar Bostona, ya Nyu-Yorka, Monreala, ya
turistlər bizim evə gəlirdilər və anam onlara Kvebekə – dünyanın o başına, yad yerlərə
atamın evdə olmadığını deyirdi, bikef götürüb aparırdı. Bacılarım anama çox
halda çıxıb gedirdilər, atam isə dişlərinin oxşayırdılar və bu yollarda, bərq vuran
arasında papiros, altı üstünə çevrilmiş maşınlarda son dərəcə gözəl olurdular;
çarpayıda uzanıb, radioqəbulediciyə qulaq mən belələrini yalnız kinolarda görmüş-
asırdı. düm...
Qışda hərdən məktub alırdıq – turistlər Onlar bəzən yayda qonaq gəlir və ərə
yazırdı ki, atamı xatırlayırlar, onun mahnıları gedəcəklərini deyirdilər, – beləcə, anam
isə hamının xoşuna gəlir; adətən məktubda onları həmişəlik itirirdi: əgər ərə getdikləri
fotoşəkil də olurdu – cüssəli, iribədənli, bu adamlar bizim yerlərdə böyüməmiş-
gündən yanan sifəti mis rənginə çalan dilərsə, anam onlar barədə eşitmək belə
atam səliqəli, qəşəng, oyuncağa oxşayan istəmirdi. Mehmanxana gəlmələrini, –
mehmanxananın qarşısındakı şezlonqda anam onları belə adlandırırdı, – arvadsifət,
oturub, ağır, rəngi getmiş balıqçı paltarı incə-mincə fırıldaqçı gözündə görürdü,
kiçik parusin stul ilə heç cür uyuşmur, onların necə pul qazandığını başa düş-
mehmanxananın qarşısındakı biçilmiş mürdü, axı məlumdu ki, heç harda işləmir-
çəmənlik üçün çox iri olan yamaqlı rezin lər, avara gəlmələrdi, onların zərif əllərinə
çəkmələr yumşaq otları əzir, başı üstündə baxmaq kifayətdi... Xeyir-dua vermək nədi,
isə sanki təzad yaratmaq üçün ağ çimərlik anam onları tanımaq belə istəmirdi.
çətiri var. İsti küləklərin qarsaladığı çat-
çat olmuş dodaqları – deyəsən, oxumağa ...Mən öz uşaq işlərimlə məşğul idim
başlayıb – bir az qanayıb, qan dodaqlarının və xeyli müddət heç bir dəyişiklik hiss
küncündə və dişlərində ləkə kimi sezilir. eləmədim; birdən məlum oldu ki, anamın
Mis qolbaq – qollarını gəminin bortu saçları ağarıb, atam hərdən dalğaqırana
zədələməsin deyə, onu bütün balıqçılar zorla çıxır, yorğun-arğın evə qayıdanda
taxır, – dekorativ və çox iri görünür, ağır rezin çəkmələrini sahilboyu çınqıllıqda
gödəkcəsinin, köynəyinin yaxası açıqdı, sürüyür; şən, hay-küylü evimizsə boşalıb
göy gözləri obyektivə baxır, arxasında – sükuta qərq olmuşdu – evdə üç nəfər
intəhasız mavi genişlikdi, ancaq ön planda qalmışdıq.
oturmuş atam, hətta dənizlə müqayisədə
də çox böyük görünür. Məktəbi qurtarmağıma bir il qalmış
atam qəfil qocaldı. Bir qışın içində.
...Hər yaz böyüyən bacılarımdan biri Xəstələndi, dərhal da qoca kişiyə döndü.
sahil restoranında işə girirdi – yazda o, Bütün yanvarı, az qala ayağa qalxmadan
artıq qəsəbədə olmurdu. Evə səhərə yaxın çarpayıda uzanıb qaldı və külək acıqla
gəlib, şəhərə gedəcəyini anama xəbər evə soxulur, donmuş qarı qapının altına
verəndə icazə istəmirdilər, sadəcə, xəbər doldururdu.
verirdilər.
