Page 101 - "Xəzər" 4/2016
P. 101
ğınmış əlliyə yaxın balaca evlərdən pəncərəni döyən külək tüstüyə qarışaraq 101
birinə sığmışdı. Әsas otağımız mətbəx sobanın borusundan oğruncasına içəri 2016
idi, kömür və odunla qalanan köhnə soba girir, vıyıldayıb hər şeyin altını üstünə çe-
ilə qızdırılırdı. Sobanın böyründə kömür virirdi. Alister Makleod. Qayıq
vedrəsi dururdu və qalamaq üçün tilişkələr
qalaqlanmışdı. Ortaya açılan ağır stol, Atamın həmişə qarmaqarışıq olan
yonulan yerləri qaralmış beş ədəd çarpayısı cənuba baxan divardakı qapının
əldəqayırma stul, günçıxan tərəfdəki divara yanında idi, üstündə sınıq radioqəbuledici,
taxt, taxtın üstünə kibrit qutuları, tütün bir yığın kibrit, iki-üç kisə tənbəki, kəsilmiş
kisəsi, balıq ovlamaq üçün qarmaqlar, qalaq-qalaq papiros kağızı, dolu külqabı,
ciyə dolağı və köhnə qəbzlər olan taxça boynunu burub maraqla atamın oxuduğu
qoyulmuşdu. Şimala baxan divara üstündə kitaba baxan köhnə gecə lampası olan
cürbəcür dəmir qarmaqlar olan taxta qəhvəyi stol söykənmişdi, – atam, adətən
vurulmuş, hər qarmaqdan bir yığın paltar adyalı mələfənin üstünə çəkib, çarpayıda
asılmış, asılqanın altına üst-üstə çoxlu paltarlı uzanır, dalbadal qalın eşmə papiros
çəkmə yığılmışdı. Həmin divardan baro- çəkirdi. Stolun nə vaxtsa cilalanmış üstü
metr və xəritə də asılmış, taxçaya isə papirosun közündən xal-xal olmuşdu:
radioqəbuledici qoyulmuşdu. Cənuba bax- atam onları külqabının kənarına qoyurdu,
an divardakı pəncərədən körfəz görünürdü. onlar isə yanıb-yanıb stola düşür və sakitcə
Mətbəx son dərəcə səliqəsizlik hökm tüstülənə-tüstülənə lakın axırına çıxırdılar.
sürən atamın yataq otağıyla, qalan tərtəmiz Tənbəki qırıntıları, papirosun külü
otaqların sərhədində idi. döşəməyə, stola, pəncərə altlığına da
tökülürdü. Mətbəxdə olduğu kimi, pəncərə
Anam evimizə, qardaşı öz balıqçı dənizə baxırdı.
qayığına baxdığı kimi qulluq eləyirdi: bir
dənə belə ləkə yox, ideal səliqə, hər şey Günbatana baxan divara sınıq-salxaq
öz yerində; anam doqquz adama – yeddi kamod, ona lap bitişik atamın yeganə
uşağa, atama və özünə paltar tikirdi, yu- bayırlıq kostyumu, bir cüt köhnə dəbli
yurdu, yemək bişirirdi, paltarları yamayırdı, burnukəsik ayaqqabı və bir neçə ağ poplin
hələ bağçaya əl gəzdirməyə də vaxt tapırdı – köynək olan paltar şkafı qoyulmuşdu.
orada bizim gözəl güllərimiz var idi və Pencək atamın əyninə torba kimi dururdu,
ördəkləri yemləyirdi, cücələrə baxırdı. çiyinləri sallanırdı, ağ köynəyi yöndəmsiz
Payızda anam on-on beş mil yol gedib idi, sanki əyninə dar zireh geyinmişdi,
giləmeyvə yığırdı, qayıdanda isə çəkilməni ayaqqabıları isə onu sıxırdı. Bayırlıq
gözləyib qumda krevet axtarırdı. kostyumu. Atamın nə vaxtsa onu geyindiyi-
ni görməmişdim.
Anam qəsəbənin ən gözəl qızıymış
və on altı yaşında artıq ona elçi Atam hər gün geyindiyi paltarları –
düşürmüşlər, ancaq o, nəsə gözləyir, sviterləri, əlcəkləri, köynəkləri, corabları –
illərsə keçir, iyirmi altı yaşın içində olanda, onları anam toxuyurdu – və maral dəri-
nəhayət, atam ona elçi düşür – o vaxt sindən ağır gödəkcəni necə gəldi stulun
atamın qırx yaşı tamam olubmuş. üstünə atırdı, əgər kimsə otağına gəlsə:
“Bu zir-zibilləri kənara atıb oturun”, – deyir-
... Asılqanla barometr arasındakı ensiz di.
qapı mətbəxdən atamın yataq otağına
aparırdı, sanki dənizdən əsib həmişə Paltarlarla yanaşı, kitablar, jurnallar
komodun, stulun, stolun, radioqəbule-
dicinin, ya döşəmənin üstündə qalaqlanırdı.
birinə sığmışdı. Әsas otağımız mətbəx sobanın borusundan oğruncasına içəri 2016
idi, kömür və odunla qalanan köhnə soba girir, vıyıldayıb hər şeyin altını üstünə çe-
ilə qızdırılırdı. Sobanın böyründə kömür virirdi. Alister Makleod. Qayıq
vedrəsi dururdu və qalamaq üçün tilişkələr
qalaqlanmışdı. Ortaya açılan ağır stol, Atamın həmişə qarmaqarışıq olan
yonulan yerləri qaralmış beş ədəd çarpayısı cənuba baxan divardakı qapının
əldəqayırma stul, günçıxan tərəfdəki divara yanında idi, üstündə sınıq radioqəbuledici,
taxt, taxtın üstünə kibrit qutuları, tütün bir yığın kibrit, iki-üç kisə tənbəki, kəsilmiş
kisəsi, balıq ovlamaq üçün qarmaqlar, qalaq-qalaq papiros kağızı, dolu külqabı,
ciyə dolağı və köhnə qəbzlər olan taxça boynunu burub maraqla atamın oxuduğu
qoyulmuşdu. Şimala baxan divara üstündə kitaba baxan köhnə gecə lampası olan
cürbəcür dəmir qarmaqlar olan taxta qəhvəyi stol söykənmişdi, – atam, adətən
vurulmuş, hər qarmaqdan bir yığın paltar adyalı mələfənin üstünə çəkib, çarpayıda
asılmış, asılqanın altına üst-üstə çoxlu paltarlı uzanır, dalbadal qalın eşmə papiros
çəkmə yığılmışdı. Həmin divardan baro- çəkirdi. Stolun nə vaxtsa cilalanmış üstü
metr və xəritə də asılmış, taxçaya isə papirosun közündən xal-xal olmuşdu:
radioqəbuledici qoyulmuşdu. Cənuba bax- atam onları külqabının kənarına qoyurdu,
an divardakı pəncərədən körfəz görünürdü. onlar isə yanıb-yanıb stola düşür və sakitcə
Mətbəx son dərəcə səliqəsizlik hökm tüstülənə-tüstülənə lakın axırına çıxırdılar.
sürən atamın yataq otağıyla, qalan tərtəmiz Tənbəki qırıntıları, papirosun külü
otaqların sərhədində idi. döşəməyə, stola, pəncərə altlığına da
tökülürdü. Mətbəxdə olduğu kimi, pəncərə
Anam evimizə, qardaşı öz balıqçı dənizə baxırdı.
qayığına baxdığı kimi qulluq eləyirdi: bir
dənə belə ləkə yox, ideal səliqə, hər şey Günbatana baxan divara sınıq-salxaq
öz yerində; anam doqquz adama – yeddi kamod, ona lap bitişik atamın yeganə
uşağa, atama və özünə paltar tikirdi, yu- bayırlıq kostyumu, bir cüt köhnə dəbli
yurdu, yemək bişirirdi, paltarları yamayırdı, burnukəsik ayaqqabı və bir neçə ağ poplin
hələ bağçaya əl gəzdirməyə də vaxt tapırdı – köynək olan paltar şkafı qoyulmuşdu.
orada bizim gözəl güllərimiz var idi və Pencək atamın əyninə torba kimi dururdu,
ördəkləri yemləyirdi, cücələrə baxırdı. çiyinləri sallanırdı, ağ köynəyi yöndəmsiz
Payızda anam on-on beş mil yol gedib idi, sanki əyninə dar zireh geyinmişdi,
giləmeyvə yığırdı, qayıdanda isə çəkilməni ayaqqabıları isə onu sıxırdı. Bayırlıq
gözləyib qumda krevet axtarırdı. kostyumu. Atamın nə vaxtsa onu geyindiyi-
ni görməmişdim.
Anam qəsəbənin ən gözəl qızıymış
və on altı yaşında artıq ona elçi Atam hər gün geyindiyi paltarları –
düşürmüşlər, ancaq o, nəsə gözləyir, sviterləri, əlcəkləri, köynəkləri, corabları –
illərsə keçir, iyirmi altı yaşın içində olanda, onları anam toxuyurdu – və maral dəri-
nəhayət, atam ona elçi düşür – o vaxt sindən ağır gödəkcəni necə gəldi stulun
atamın qırx yaşı tamam olubmuş. üstünə atırdı, əgər kimsə otağına gəlsə:
“Bu zir-zibilləri kənara atıb oturun”, – deyir-
... Asılqanla barometr arasındakı ensiz di.
qapı mətbəxdən atamın yataq otağına
aparırdı, sanki dənizdən əsib həmişə Paltarlarla yanaşı, kitablar, jurnallar
komodun, stulun, stolun, radioqəbule-
dicinin, ya döşəmənin üstündə qalaqlanırdı.
