Page 141 - "Xəzər" 2017
P. 141
, hətta çənəsini inəyin belinə söykəmiş Pasiyent həkimin sözünü kəsib, qəti 141
öküz də həkimin şəhər küçələrinin kəsiş- etirazını bildirəndə qalxıb pəncərəyə ya- 2017
mələrində oxuduğu məqalənin başlığını – xınlaşdı, elə görüntü yaratdı ki, guya ora-
«Yalnız bu yaxşıdı!»nı xorla ifa edirdilər. dan boş küçəyə baxır. Dəhşətə gəlirdi ki, Fransua Moriak. Sevgi səhrası
Həkim bu misilsiz kolleksiyaya nəzər sa- hələ də pasiyentin içində ölmüş inamdan
laraq yavaşdan dedi: «İnsan övladının sonra doğulmuş saxta etirazlar qalmaq-
dəyərsizləşdiyi zəmanə!» Pəncərə örtü- dadı. Yüz illər öncə sönmüş ulduzların
yünün birini açdı, işıqda toz zərrəcikləri işığını da bu cür görürük. Həkimin də,
oynaşırdı. Otaqda gəzişə-gəzişə əlini-əli- əhatəsindəki insanların da ondan eşitdik-
nə sürtüb öz-özünə dedi: «Hazırlaşmaq ləri çoxdan ölmüş inamın əks-sədasıydı.
lazım deyil, ilk sözdəncə işarə vurmalı-
yam ki, onun məni bir daha görmək istə- Masanın yanına qayıdanda gördü ki,
məməsini fikirləşəndə necə məyus ol- saxsı Delft saatının oxşarı dördü göstərir.
dum. O təəccüblənəcək, amma mən on- Pasiyentiylə xudahafizləşdi.
suz yaşaya bilmədiyimi anladacam, bəl-
kə, onda... bəlkə, o zaman...» Səkiylə az qala qaçan həkim öz-özünə:
«hələ vaxtım var» – deyirdi. Komedi mey-
Zəng səsi eşidib qapını açmağa getdi danına çatanda kinodan çıxan kütlənin
və pasiyentlə qayıtdı. Bu, onun xəyalları- tramvayı əhatəyə aldığını gördü. Bir də-
na mane olmaz, ancaq gərək ona danış- nə də fayton yox idi. Növbəyə durası ol-
mağa imkan versin: belə əsəb xəstələri- du, amma gözü saatdaydı. İxtiyarında hə-
nin həkimdən istədiyi təkcə sözlərinin sə- mişə kareta olduğuna vərdiş edən həkim
birlə eşidilməsidi. Pasiyent həkimləri han- vaxtı nəzərə almamışdı. Özünü sakitləş-
sısa bir mistik varlıq kimi təsəvvür etdi- dirməyə çalışırdı, uzağı, yarım saat geci-
yindən, içinin ən nübhəm gizlinlərini bü- kəcək, həkim üçün bu, boş şeydi. Mariya
tünlüklə açıb-tökürdü. Həkim xəyalən ye- həmişə onu gözləyir. Hə, amma məktu-
nə Mariya Krossa qayıtdı: «Mən də insa- bunda altının yarısınacan gözləyəcəyini
nam, Mariya, hamı kimi ətdən-qandan bildirmişdi, saat isə artıq beşdi! «Ey, itə-
yoğurulmuş bədbəxt bir insan. Səadətsiz ləməyin, bu nə biabırçılıqdı?!» – deyə
yaşamaq olmaz. Düzü, bunu çox gec an- şlyapasının lələyiylə onun burnunu qıdıq-
lamışam, amma o qədər də gec deyil ki, layan bir qadının üstünə qışqırdı. Ağzına-
mənimlə gəlməkdən imtina edəsiniz». Pa- can dolu boğanaq tramvayda pencəkdə
siyent sözünü yekunlaşdıranda həkim hə- olduğuna görə təəssüfləndi. Dözülməz is-
mişə hamını heyran edən: tiydi: «Heç yaxşı olmadı, – fikirləşdi, –
üzü çirkli olacaq, ondan tər iyi gələcək».
– Hər şeydən qabaq, öz iradənizə
inanmalısız. Özünüzü rahat hiss etməsə- O, Talans kilsəsinin yanında düşən-
niz, sizin üçün neyləyə bilərəm? Süni də, hələ saat altını vurmamışdı. Әvvəlcə
özünəqapanmanın qarşısında bizim pe- tez-tez getməyə başladı, sonra həyəcan-
şəmiz acizdir. Özünüzü irsi ümidsizliyin dan sanki ağlını itirib qaçmağa başladı,
qurbanı hesab edirsizsə, məndən nə hərçənd ürəyi ağrıyırdı. Göy üzünü qara
gözləyirsiz? Müalicədən əvvəl ruhunuza buludlar bürümüşdü. Sonuncu öküzün də
tamamilə yad olan yırtıcını içinizdə cilov- tutqun göylər altında qanı töküldü. Bağla-
laya biləcəyinizə inanmalısız. rın çəpərləri arxasında yasəmənlərin toz-
lu budaqları uzanmış əllər kimi yağış
öküz də həkimin şəhər küçələrinin kəsiş- etirazını bildirəndə qalxıb pəncərəyə ya- 2017
mələrində oxuduğu məqalənin başlığını – xınlaşdı, elə görüntü yaratdı ki, guya ora-
«Yalnız bu yaxşıdı!»nı xorla ifa edirdilər. dan boş küçəyə baxır. Dəhşətə gəlirdi ki, Fransua Moriak. Sevgi səhrası
Həkim bu misilsiz kolleksiyaya nəzər sa- hələ də pasiyentin içində ölmüş inamdan
laraq yavaşdan dedi: «İnsan övladının sonra doğulmuş saxta etirazlar qalmaq-
dəyərsizləşdiyi zəmanə!» Pəncərə örtü- dadı. Yüz illər öncə sönmüş ulduzların
yünün birini açdı, işıqda toz zərrəcikləri işığını da bu cür görürük. Həkimin də,
oynaşırdı. Otaqda gəzişə-gəzişə əlini-əli- əhatəsindəki insanların da ondan eşitdik-
nə sürtüb öz-özünə dedi: «Hazırlaşmaq ləri çoxdan ölmüş inamın əks-sədasıydı.
lazım deyil, ilk sözdəncə işarə vurmalı-
yam ki, onun məni bir daha görmək istə- Masanın yanına qayıdanda gördü ki,
məməsini fikirləşəndə necə məyus ol- saxsı Delft saatının oxşarı dördü göstərir.
dum. O təəccüblənəcək, amma mən on- Pasiyentiylə xudahafizləşdi.
suz yaşaya bilmədiyimi anladacam, bəl-
kə, onda... bəlkə, o zaman...» Səkiylə az qala qaçan həkim öz-özünə:
«hələ vaxtım var» – deyirdi. Komedi mey-
Zəng səsi eşidib qapını açmağa getdi danına çatanda kinodan çıxan kütlənin
və pasiyentlə qayıtdı. Bu, onun xəyalları- tramvayı əhatəyə aldığını gördü. Bir də-
na mane olmaz, ancaq gərək ona danış- nə də fayton yox idi. Növbəyə durası ol-
mağa imkan versin: belə əsəb xəstələri- du, amma gözü saatdaydı. İxtiyarında hə-
nin həkimdən istədiyi təkcə sözlərinin sə- mişə kareta olduğuna vərdiş edən həkim
birlə eşidilməsidi. Pasiyent həkimləri han- vaxtı nəzərə almamışdı. Özünü sakitləş-
sısa bir mistik varlıq kimi təsəvvür etdi- dirməyə çalışırdı, uzağı, yarım saat geci-
yindən, içinin ən nübhəm gizlinlərini bü- kəcək, həkim üçün bu, boş şeydi. Mariya
tünlüklə açıb-tökürdü. Həkim xəyalən ye- həmişə onu gözləyir. Hə, amma məktu-
nə Mariya Krossa qayıtdı: «Mən də insa- bunda altının yarısınacan gözləyəcəyini
nam, Mariya, hamı kimi ətdən-qandan bildirmişdi, saat isə artıq beşdi! «Ey, itə-
yoğurulmuş bədbəxt bir insan. Səadətsiz ləməyin, bu nə biabırçılıqdı?!» – deyə
yaşamaq olmaz. Düzü, bunu çox gec an- şlyapasının lələyiylə onun burnunu qıdıq-
lamışam, amma o qədər də gec deyil ki, layan bir qadının üstünə qışqırdı. Ağzına-
mənimlə gəlməkdən imtina edəsiniz». Pa- can dolu boğanaq tramvayda pencəkdə
siyent sözünü yekunlaşdıranda həkim hə- olduğuna görə təəssüfləndi. Dözülməz is-
mişə hamını heyran edən: tiydi: «Heç yaxşı olmadı, – fikirləşdi, –
üzü çirkli olacaq, ondan tər iyi gələcək».
– Hər şeydən qabaq, öz iradənizə
inanmalısız. Özünüzü rahat hiss etməsə- O, Talans kilsəsinin yanında düşən-
niz, sizin üçün neyləyə bilərəm? Süni də, hələ saat altını vurmamışdı. Әvvəlcə
özünəqapanmanın qarşısında bizim pe- tez-tez getməyə başladı, sonra həyəcan-
şəmiz acizdir. Özünüzü irsi ümidsizliyin dan sanki ağlını itirib qaçmağa başladı,
qurbanı hesab edirsizsə, məndən nə hərçənd ürəyi ağrıyırdı. Göy üzünü qara
gözləyirsiz? Müalicədən əvvəl ruhunuza buludlar bürümüşdü. Sonuncu öküzün də
tamamilə yad olan yırtıcını içinizdə cilov- tutqun göylər altında qanı töküldü. Bağla-
laya biləcəyinizə inanmalısız. rın çəpərləri arxasında yasəmənlərin toz-
lu budaqları uzanmış əllər kimi yağış
