Page 98 - "Xəzər"

əyləşmişdi. Corcu görəndə ayağa qalxıb bu bədən daha gözəldi. O, qəfildən bu

otaqdan çıxmaq istədi. Oğlanla görüşmək qadının sağ olduğuna, hər an çarpayıdan

üçün əlini qabağa uzatsa da, sonra qalxıb onunla göz-gözə gələcəyinə

yöndəmsiz şəkildə geri çəkdi. inanmağa başladı və yenidən dözə

Otağın havası həddən artıq ağır idi. bilmədiyini hiss edən Corc əlini ağ parçaya

Həkim gedəndən sonra ölmüş qadının uzatdı. Parçanı azca qaldırsa da, axıracan

oğlu stulda əyləşdi və gözlərini döşəməyə qaldırmağa cəsarəti çatmadı. Sonra həkim

zillədi. O, yenidən bir az əvvəlki Rifi kimi o da üzünü qapıya çevirib otaqdan

düşüncələrinə qayıtdı və qəfildən ağlına çıxdı. Dəhlizdə, qapının ağzında dayandı.

qəti bir fikir gəldi. O, öz həyatını dəyişməlidi. Canını dəhşətli bir titrəmə aldı və

O, Vaynzburqu tərk etməlidi. yıxılmamaq üçün divara söykəndi.

– Başqa yerə gedəcəyəm. Hardasa – Yox, o, mənim anam deyil, o, mənim

özümə qəzetdə bir iş tapıb yaşayaram, – anam deyil, – öz-özünə pıçıldadı və hələ

Corc fikrindən keçirdi. Bu gün axşam də anasının öldüyünə inanmadan qorxu

görüşmək istədiyi o qızı yenə xatırladı və içində titrəməyə davam elədi. Xanım Eliza-

hər şeyin niyə bu cür tərs getdiyini bet Svift yan otaqdan dəhlizə çıxanda,
98 düşünərək əsəbiləşdi.
Corc onun əllərindən tutdu və kədərdən

2016 Yarıqaranlıq otaqda anasının meyiti başını yelləyə-yelləyə hönkürtü ilə

yanında əyləşən Corc baş tutmamış görüş ağlamağa başladı.

haqqında xəyallar qurmağa başladı. Corc – Anam ölüb, xala, anam ölüb, – deyə

gözlərini yumdu və Helen Vaytın qırmızı, gözlərini anasının uzandığı otağın

gözəl dodaqlarını xəyalına gətirdi, o qapısına zillədi və ağlaya-ağlaya ucadan

dodaqların öz dodaqlarına toxunduğunu çağırdı: – Ana, anacan, anacan!..

düşündü. Sonra bədəni titrəməyə, əlləri Şəhərdə yeni həyata başlaması üçün

əsməyə başladı. Ona nəsə oldu, qəfildən Elizabetin Corca vermək istədiyi səkkiz

ayağa qalxıb dimdik dayandı. Üstünə ağ yüz dollar isə çarpayının ayaq tərəfində,

parça örtülmüş qadının meyitinə baxdı divarın suvağı altında gizlədilmiş qutunun

və bir az əvvəl düşündüklərinə görə elə içində qaldı. Elizabet qutunu həmin yerə

utandı ki, özünü ağlamaqdan saxlaya toylarından bir həftə sonra qoymuşdu. O,

bilmədi. Kiminsə onu izlədiyindən qorxmuş divarın suvağını yarmış və qutunu ora

Şervud Anderson. Ölüm halda, başını döndərib günahkar-günahkar qoyduqdan sonra mehmanxanada işləyən

ətarafa baxdı. fəhlələrdən birini gətirərək həmin yeri

Birdən Corcu dəli bir istək bürüdü. O, əvvəlki kimi suvatmışdı. Әrinə isə:

ağ parçanı qaldırıb anasına, onun üzünə “Çarpayının ayağı dəyəndə suvaq ovulub

baxmaq istədi. Bu istək o qədər gücləndi tökülmüşdü, ustalardan birinə dedim ki,

ki, qarşısında, çarpayıda uzanan qadının təzədən suvasınlar”, – deyib, atasının

anası yox, başqa biri olduğuna inanmağa əmanətini saxlaya bildiyi üçün dərin bir

başladı və bu, ona elə inandırıcı göründü sevinc duymuşdu. O sevinci Elizabet

ki, artıq dözə bilmədiyini hiss elədi. Ona ömründə cəmi iki dəfə hiss etmişdi:

elə gəlirdi çarpayıda uzanan qadının boyu Sevgililərinin – Ölümün və həkim Rifinin

daha uzundu, bədəni daha gəncdi. Üstəlik, qollarına öz bədənini təslim edəndə.