Page 102 - "Xəzər"
P. 102
Almaniyalı musiqi müəlliməsi haqqında elədiyindən xəbərim də olmayıb. İndi də
idi. Uşaqlar bu lətifəni eşidəndə gülməkdən sən. Xahiş edirəm, sən də onun kimi olma.
uğunub getmişdilər. Hətta Şuqerz Meknats O gecə gəzintisində Keyt Svift, şagirdi
adlı al yanaqlı, kök oğlan o qədər gülmüşdü Corc Villard haqqında düşünürdü. Corc
ki, oturduğu stuldan yıxılmışdı. Müəllimə hələ məktəbli ikən yazdığı bir hekayəsini
də uşaqlara qoşulub öz danışdığı lətifəyə ona oxumuş və həmin vaxt Keyt,
xeyli gülmüşdü. Amma həmin dərs ona şagirdindəki istedadın közərtilərini
yenə də nəsə olmuş və bir az əvvəl gülən görmüşdü. Keyt bu közərtilərin alova
qadın qəfildən çox ciddi, soyuq və sərt çevrilməsini çox istəyirdi. Yay günlərinin
bir adama çevrilmişdi. birində “Vaynzburq qartalı” qəzetinin
O qış gecəsində qarla örtülü küçələri redaksiyasına gəlmiş və Corcun heç bir
gəzdikcə Keyt Svift öz taleyinin, işi olmadığını görüb onunla söhbətə
xoşbəxtliyinin də bu küçələr kimi qar başlamışdı. Söhbət edə-edə onlar Meyn
altında qaldığını düşünürdü. Vaynzburqda, küçəsindəki Feyə parkına getmişdilər.
bəlkə, heç kimin təsəvvürünə gəlməzdi Üstünü mamır örtmüş skamyaların birində
ki, o necə macərapərəst qadın olub. oturduqdan sonra Corca öz məsləhətlərini
102 Məktəbdə uşaqlara dərs keçəndə, vermişdi.
küçələrdə gəzəndə içindəki kədər, ümid – Bilirsən, sənin əsas işin nədir? Sən
2016 və arzular onu rahat qoymazdı. Zahirən indi hər şeydən çox yaşamağa, həyatı
sakit və soyuqqanlı görünən bu qadının tanımağa can atmalısan, – bunları deyəndə
qəlbindəki duyğulardan, həsrətdən, Keytin səsi həyəcandan titrəmişdi. Sonra
istəkdən heç kəsin xəbəri yox idi. isə Corcun gözlərinə baxmaq üçün əlini
Vaynzburqlular onun sevgi və ehtiras onun çiyinlərinə qoyaraq, Corcu özünə
hisslərindən tamamən uzaq olduğunu, tərəf çevirmişdi. Onlar elə yaxın
hətta bütün insanlara xas olan digər dayanmışdılar ki, yoldan keçən olsaydı,
duyğulardan da arındığını düşünürdülər. bu iki adamın qucaqlaşdığını düşünərdi.
Amma, əslində, bütün Vaynzburqda, bəlkə Corcun gözlərinə baxa-baxa qadın öz
də, ürəyi Keyt Svift kimi sevgi və ehtiras məsləhətlərini verməyə davam eləmişdi:
hissləri ilə dolu olan ikinci bir adam yox – Әgər əsl yazıçı olmaq istəyirsənsə,
Şervud Anderson. Müəllimə idi və Vaynzburqa köçəndən bəri ilk dəfə mənasız cümlələrlə başını qatmamalısan.
deyildi ki, Keyt Svift heç cür sakitləşdirə Yaxşı olardı ki, hələlik heç nə yazmayasan.
bilmədiyi duyğuları ilə savaşa-savaşa, Tam hazır olana kimi heç nə yazmayasan.
yaşamadığı sevginin həsrətini çəkə-çəkə İndi sənin görməli olduğun ən vacib iş
küçələri dolaşırdı. Bir dəfə yağmurlu gündə yaşamaqdı. Mən səni qorxutmaq istə-
düz altı saat yağışın altında beləcə mirəm, ancaq istəyirəm biləsən ki, bu iş
gəzmişdi. Evə qayıdanda anası ilə necə çətindi. Sən indi insanların nə dediyini
dalaşmışdı. Onu danlayan anası Elizabet yox, nə düşündüyünü hiss etməyə
Svift, o vaxta qədər demədiyi sözləri də çalışmalısan.
qızına demişdi: Bir gün əvvəl – Keşiş Körtis Hartmenin
– Yaxşı ki, sən kişi doğulmamısan, kilsənin zəng qülləsində əyləşərək, o
ömrüm boyu gecələr atanı gözləyə-gözləyə qadının ağ bədəninə baxmağı səbirsizliklə
qalmışam. Gecəyarısına qədər nə gözlədiyi gecə, Corc Villard, müəllimə-
idi. Uşaqlar bu lətifəni eşidəndə gülməkdən sən. Xahiş edirəm, sən də onun kimi olma.
uğunub getmişdilər. Hətta Şuqerz Meknats O gecə gəzintisində Keyt Svift, şagirdi
adlı al yanaqlı, kök oğlan o qədər gülmüşdü Corc Villard haqqında düşünürdü. Corc
ki, oturduğu stuldan yıxılmışdı. Müəllimə hələ məktəbli ikən yazdığı bir hekayəsini
də uşaqlara qoşulub öz danışdığı lətifəyə ona oxumuş və həmin vaxt Keyt,
xeyli gülmüşdü. Amma həmin dərs ona şagirdindəki istedadın közərtilərini
yenə də nəsə olmuş və bir az əvvəl gülən görmüşdü. Keyt bu közərtilərin alova
qadın qəfildən çox ciddi, soyuq və sərt çevrilməsini çox istəyirdi. Yay günlərinin
bir adama çevrilmişdi. birində “Vaynzburq qartalı” qəzetinin
O qış gecəsində qarla örtülü küçələri redaksiyasına gəlmiş və Corcun heç bir
gəzdikcə Keyt Svift öz taleyinin, işi olmadığını görüb onunla söhbətə
xoşbəxtliyinin də bu küçələr kimi qar başlamışdı. Söhbət edə-edə onlar Meyn
altında qaldığını düşünürdü. Vaynzburqda, küçəsindəki Feyə parkına getmişdilər.
bəlkə, heç kimin təsəvvürünə gəlməzdi Üstünü mamır örtmüş skamyaların birində
ki, o necə macərapərəst qadın olub. oturduqdan sonra Corca öz məsləhətlərini
102 Məktəbdə uşaqlara dərs keçəndə, vermişdi.
küçələrdə gəzəndə içindəki kədər, ümid – Bilirsən, sənin əsas işin nədir? Sən
2016 və arzular onu rahat qoymazdı. Zahirən indi hər şeydən çox yaşamağa, həyatı
sakit və soyuqqanlı görünən bu qadının tanımağa can atmalısan, – bunları deyəndə
qəlbindəki duyğulardan, həsrətdən, Keytin səsi həyəcandan titrəmişdi. Sonra
istəkdən heç kəsin xəbəri yox idi. isə Corcun gözlərinə baxmaq üçün əlini
Vaynzburqlular onun sevgi və ehtiras onun çiyinlərinə qoyaraq, Corcu özünə
hisslərindən tamamən uzaq olduğunu, tərəf çevirmişdi. Onlar elə yaxın
hətta bütün insanlara xas olan digər dayanmışdılar ki, yoldan keçən olsaydı,
duyğulardan da arındığını düşünürdülər. bu iki adamın qucaqlaşdığını düşünərdi.
Amma, əslində, bütün Vaynzburqda, bəlkə Corcun gözlərinə baxa-baxa qadın öz
də, ürəyi Keyt Svift kimi sevgi və ehtiras məsləhətlərini verməyə davam eləmişdi:
hissləri ilə dolu olan ikinci bir adam yox – Әgər əsl yazıçı olmaq istəyirsənsə,
Şervud Anderson. Müəllimə idi və Vaynzburqa köçəndən bəri ilk dəfə mənasız cümlələrlə başını qatmamalısan.
deyildi ki, Keyt Svift heç cür sakitləşdirə Yaxşı olardı ki, hələlik heç nə yazmayasan.
bilmədiyi duyğuları ilə savaşa-savaşa, Tam hazır olana kimi heç nə yazmayasan.
yaşamadığı sevginin həsrətini çəkə-çəkə İndi sənin görməli olduğun ən vacib iş
küçələri dolaşırdı. Bir dəfə yağmurlu gündə yaşamaqdı. Mən səni qorxutmaq istə-
düz altı saat yağışın altında beləcə mirəm, ancaq istəyirəm biləsən ki, bu iş
gəzmişdi. Evə qayıdanda anası ilə necə çətindi. Sən indi insanların nə dediyini
dalaşmışdı. Onu danlayan anası Elizabet yox, nə düşündüyünü hiss etməyə
Svift, o vaxta qədər demədiyi sözləri də çalışmalısan.
qızına demişdi: Bir gün əvvəl – Keşiş Körtis Hartmenin
– Yaxşı ki, sən kişi doğulmamısan, kilsənin zəng qülləsində əyləşərək, o
ömrüm boyu gecələr atanı gözləyə-gözləyə qadının ağ bədəninə baxmağı səbirsizliklə
qalmışam. Gecəyarısına qədər nə gözlədiyi gecə, Corc Villard, müəllimə-
