Page 96 - "Xəzər"

qalmışdım, bilmirdim ki, atamın mənə betin hər addımında, hər tərpənişində

saxladığı pulu ona verim, ya yox. Mən həkimin ağlını başından alan nəsə var

Tomu heç cür istəyə bilmirdim. Әllərində, idi. Elizabet həkimin yanına gəlib

üzündə həmişə boya olurdu. Üstündən qarşısında diz çökəndə, həkim onu qolları

həmişə o boyanın qoxusu gəlirdi. O ancaq arasına aldı və ehtirasla öpməyə başladı.

köhnə mehmanxananı düzəldib sahmana – Mən bütün yol boyunca ağladım, –

salmaqla məşğul idi. qadın hekayəsinin davamını gətirməyə

Elizabet oturduğu stulda dikəlib, çalışdı. Amma həkim Rifi daha onu

qızsayağı bir hərəkətlə üzünə tökülən dinləmirdi.

saçlarını yığdı. – Səni sevirəm, əzizim, səni sevirəm, –

– Hava həmin gün çox pis idi. deyən həkimə elə gəlirdi ki, qolları arasına

Buludların qara rəngi ağacların, otların aldığı, öpüşlərə qərq etdiyi bu qadın qırx

yaşıl rənginə qarışmışdı. O rənglərə baxan- beş yaşlı, yorğun, əldən düşmüş qadın

da gözüm ağrıyırdı. Trunyon Paykdan yox, hansısa möcüzə sayəsində o qırx

yan yola döndüm. At çox yavaş gedirdi. beş yaşlı qadının bədənindən azad olan

Artıq səbrim qalmamışdı. Beynimdə min gənc, gözəl və məsum bir qızdı.

96 cür fikir fırlanırdı. Canımı bu fikirlərdən Həkim Rifi ağuşuna aldığı o qadını

qurtarmağa çalışırdım. Neyləyəcəyimi bir də o öldükdən sonra görə bildi. Həmin
2016 bilmirdim. Atı qamçılamağa başladım. yay axşamı həkimin öpüşlərinə,

Mənə elə gəldi ki, göydəki qara buludlar nəvazişlərinə son qoyan bir hadisə oldu.

üstümə gəlir. Artıq yağış başlanmışdı. O Onlar bir-birinə möhkəm sarıldıqları vaxt

yağışın damcıları altında həmişəlik, öm- dəhlizdən ayaq səsləri gəldi. Sonra hər

rümün sonunacan yol getmək istəyirdim. ikisi ayağa qalxıb həyəcanla o səsi

Mən Vaynzburqdan çıxıb getmək dinləməyə çalışdılar. Bu səs Paris Parça

istəyirdim, patarlarımın içindən çıxıb mağazasından olan işçinin ayaq səsləri

getmək istəyirdim, öz bədənimin içindən idi. O, əlindəki boş qutunu dəhlizdəki

çıxıb getmək istəyirdim. Hər şeyimi əşyaların üstünə şaqqıltı ilə atdıqdan

soyunub, hər şeyimi unudub getmək sonra pilləkənlə aşağı düşüb getdi. Elizabet

istəyirdim. Atı elə qamçılayırdım ki, az də otaqdan çıxdı və iti addımlarla pilləkəni

qala, onu öldürəcəkdim. Sonra gördüm endi. Bir az əvvəl həkim Rifiylə söhbət

atla gedə bilmirəm. Faytondan düşdüm, edərkən keçirdiyi duyğular indi onu tərk

Şervud Anderson. Ölüm qaçmağa başladım. Düzdü, mən hər etmişdi. Həkim Rifi kimi onun da əsəbləri

şeydən qaçmağa çalışırdım, amma həm artıq gərilmişdi və o daha danışmaq

də nəyəsə, harasa çatmaq istəyirdim. istəmirdi. Damarlarından axan qanın səsini

Sonra yadıma gəlir ki, yıxıldım. Qolum eşidə-eşidə küçə boyunca gəzməyə

möhkəm əzildi. Amma yenə ayağa durmaq başladı, Meyn küçəsinə dönüb Yeni

istədim, yenə qaçmaq istədim. Sən məni Villarddakı evlərin işığını görəndə onu

başa düşürsən, əzizim? titrətmə tutdu, dizləri əsim-əsim əsdi və

Elizabet ayağa qalxdı, otaqda ona elə gəldi ki, küçənin ortasındaca yerə

gəzişməyə başladı. Onun yerişinə baxa- yıxılacaq.

baxa həkim Rifiyə elə gəlirdi ki, ömründə Xəstə qadın ömrünün son aylarını

heç kimin bu cür yeridiyini görməyib. Eliza- ölümün həsrətini çəkə-çəkə yaşadı.