Page 97 - "Xəzər"
P. 97
rdüyü son yuxularda uzun-uzun yol- zilləyib, bir az oturduqdan sonra, gəzmək 97
lardan keçir, hər tində, hər döngədə ölümə üçün küçəyə çıxdı. Dəmiryolu boyunca 2016
aparan küçələri axtarır, yağan yağışların asta-asta yeridi, yaşayış evlərinin yerləşdiyi
damcılarında, əsən küləklərin vıyıltısında küçələrə döndü, hündür məktəb binasının Şervud Anderson. Ölüm
ölümü gəzirdi. Xəyalında ölümü güclü və yanından keçdi. Bütün bu dəqiqələr ərzində
qarasaçlı bir oğlan kimi təsəvvür edir, ancaq öz işləri haqqında düşündü.
Vaynzburqun qarlı dağlarından keçərək Anasının ölməsi də onu öz fikirlərindən
oğlanın ona sarı gəldiyini fikrində ayıra bilmirdi və anasının məhz bu gün
canlandırırdı. O, tez-tez qollarını yorğanın ölməsinə bir az əsəbiləşmişdi. Çünki həmin
altından çıxarır, yana doğru açırdı. Ona gün bank sahibinin qızı Helen Vaytdan
elə gəlirdi ki, həmin qarasaçlı cavan cavab məktubu almışdı.
oğlanın cildinə girmiş ölüm oğlanın əlləri
ilə onun əllərinə toxunur. – Bu gün biz görüşməliydik, amma
indi baş tutmayacaq, – o, əsəbi halda
– Bir az səbrin olsun, sevgilim, – o fikirləşirdi.
pıçıltı ilə deyirdi, – kaş sən həmişə belə
cavan, yaraşıqlı olasan, bir az da, bir az Elizabet cümə günü saat 3-də keçindi.
da səbirli olasan. Həmin gün səhər hava soyuq və yağışlı
idi, amma günortadan sonra günəş
Xəstəliyinin ən ağır günlərində oğlu çıxmışdı. Ölməzdən əvvəl o düz altı gün
Corca gizlətdiyi səkkiz yüz dollar haqqında iflic vəziyyətdə, danışmaqdan və hərəkət
artıq heç nə deyə bilməyəcəyini anlayan etməkdən məhrum halda yatağında uzanılı
Elizabet yatağından güc-bəla ilə qalxdı, qalmışdı. Onun təkcə fikri və gözləri diri
otaqda sürünə-sürünə o qarasaçlı ölümdən idi. Həmin altı gündə Elizabet ancaq oğlu
son bircə saatlıq möhlət istədi: haqqında düşünmüş, ona son sözlərini
demək istəmişdi. Bu istəklər Elizabeti
– Gözlə, cavan oğlan, gözlə. Tələsmə, bürüyəndə, gözlərində elə dəhşətli və elə
gözlə. təsirli bir ifadə yaranmışdı ki, o gözləri
görən kəslər illər boyunca həmin baxışları
Onun bu yalvarışları bir qızın vüsal unuda bilmədilər. Hətta heç vaxt onunla
anında sevgilisinin öpüşlərindən, güclü yola getməyən əri Tom Villard da arvadının
qollarından xilas olmaq üçün etdiyi bu halını görəndə göz yaşlarını saxlaya
yalvarışlara bənzəyirdi. bilmədi, göz yaşları onun yanaqlarından
süzülüb bığının, saqqalının tüklərinə
Elizabet martda, oğlu Corcun on səkkiz qarışdı. Әli ilə göz yaşlarını silməyə çalışan
yaşı tamam olanda öldü. Onda Corc hələ Tom Villardın ağlayan üzü günlərlə şaxtalı
ölümün nə demək olduğunu yaxşı havada qalmış itlərin üzü kimi
anlamırdı. Bunun nə demək olduğunu büzüşmüşdü.
ona yalnız zaman başa sala bilərdi. O
artıq bir ay idi ki, evə gələndə anasının Corc evə axşam qayıtdı. Otağına keçib
dilsiz-ağızsız, sakitcə, rəngi-rufu ağarmış saçını darayandan, paltarını qaydasına
halda çarpayıda yatdığını görürdü. Bir salandan sonra dəhlizə çıxdı və anasının
axşamçağı həkim onu görüb, hər şeyi meyiti qoyulan otağa girdi. Qapının
başa salmağa çalışdı. yanındakı masanın üstündə şam yanırdı.
Həkim Rifi çarpayının böyründəki stulda
Gənc oğlan otağına girib qapını
bağladı. Sinəsində, qarnında nəsə qəribə
bir boşluq hiss edirdi. Gözünü döşəməyə
lardan keçir, hər tində, hər döngədə ölümə üçün küçəyə çıxdı. Dəmiryolu boyunca 2016
aparan küçələri axtarır, yağan yağışların asta-asta yeridi, yaşayış evlərinin yerləşdiyi
damcılarında, əsən küləklərin vıyıltısında küçələrə döndü, hündür məktəb binasının Şervud Anderson. Ölüm
ölümü gəzirdi. Xəyalında ölümü güclü və yanından keçdi. Bütün bu dəqiqələr ərzində
qarasaçlı bir oğlan kimi təsəvvür edir, ancaq öz işləri haqqında düşündü.
Vaynzburqun qarlı dağlarından keçərək Anasının ölməsi də onu öz fikirlərindən
oğlanın ona sarı gəldiyini fikrində ayıra bilmirdi və anasının məhz bu gün
canlandırırdı. O, tez-tez qollarını yorğanın ölməsinə bir az əsəbiləşmişdi. Çünki həmin
altından çıxarır, yana doğru açırdı. Ona gün bank sahibinin qızı Helen Vaytdan
elə gəlirdi ki, həmin qarasaçlı cavan cavab məktubu almışdı.
oğlanın cildinə girmiş ölüm oğlanın əlləri
ilə onun əllərinə toxunur. – Bu gün biz görüşməliydik, amma
indi baş tutmayacaq, – o, əsəbi halda
– Bir az səbrin olsun, sevgilim, – o fikirləşirdi.
pıçıltı ilə deyirdi, – kaş sən həmişə belə
cavan, yaraşıqlı olasan, bir az da, bir az Elizabet cümə günü saat 3-də keçindi.
da səbirli olasan. Həmin gün səhər hava soyuq və yağışlı
idi, amma günortadan sonra günəş
Xəstəliyinin ən ağır günlərində oğlu çıxmışdı. Ölməzdən əvvəl o düz altı gün
Corca gizlətdiyi səkkiz yüz dollar haqqında iflic vəziyyətdə, danışmaqdan və hərəkət
artıq heç nə deyə bilməyəcəyini anlayan etməkdən məhrum halda yatağında uzanılı
Elizabet yatağından güc-bəla ilə qalxdı, qalmışdı. Onun təkcə fikri və gözləri diri
otaqda sürünə-sürünə o qarasaçlı ölümdən idi. Həmin altı gündə Elizabet ancaq oğlu
son bircə saatlıq möhlət istədi: haqqında düşünmüş, ona son sözlərini
demək istəmişdi. Bu istəklər Elizabeti
– Gözlə, cavan oğlan, gözlə. Tələsmə, bürüyəndə, gözlərində elə dəhşətli və elə
gözlə. təsirli bir ifadə yaranmışdı ki, o gözləri
görən kəslər illər boyunca həmin baxışları
Onun bu yalvarışları bir qızın vüsal unuda bilmədilər. Hətta heç vaxt onunla
anında sevgilisinin öpüşlərindən, güclü yola getməyən əri Tom Villard da arvadının
qollarından xilas olmaq üçün etdiyi bu halını görəndə göz yaşlarını saxlaya
yalvarışlara bənzəyirdi. bilmədi, göz yaşları onun yanaqlarından
süzülüb bığının, saqqalının tüklərinə
Elizabet martda, oğlu Corcun on səkkiz qarışdı. Әli ilə göz yaşlarını silməyə çalışan
yaşı tamam olanda öldü. Onda Corc hələ Tom Villardın ağlayan üzü günlərlə şaxtalı
ölümün nə demək olduğunu yaxşı havada qalmış itlərin üzü kimi
anlamırdı. Bunun nə demək olduğunu büzüşmüşdü.
ona yalnız zaman başa sala bilərdi. O
artıq bir ay idi ki, evə gələndə anasının Corc evə axşam qayıtdı. Otağına keçib
dilsiz-ağızsız, sakitcə, rəngi-rufu ağarmış saçını darayandan, paltarını qaydasına
halda çarpayıda yatdığını görürdü. Bir salandan sonra dəhlizə çıxdı və anasının
axşamçağı həkim onu görüb, hər şeyi meyiti qoyulan otağa girdi. Qapının
başa salmağa çalışdı. yanındakı masanın üstündə şam yanırdı.
Həkim Rifi çarpayının böyründəki stulda
Gənc oğlan otağına girib qapını
bağladı. Sinəsində, qarnında nəsə qəribə
bir boşluq hiss edirdi. Gözünü döşəməyə
