Page 107 - "Xəzər"
P. 107
ra heyrətdən küçəyə çıxıb yorulanacan Sonra Enok Robinson evləndi. O, 107
qaçmaq istəmirsiz? getdikcə tənhalığını daha dərindən hiss 2016
edir, kiməsə barmaqları ilə toxunacaq
Enok Robinsonun o otaqda yığışan qədər yaxın olmaq istəyirdi. Enok, artıq Şervud Anderson. Tənhalıq
dostlarına demək istədiyi, amma deməyə xəyalların tənha evdə ona yetmədiyini
qorxduğu sözlər bunlar idi. Sonralar Enok başa düşürdü. Şəhvət hissləri ona rahatlıq
yavaş-yavaş öz ağlına da şübhə etməyə vermir, gecələr bədənini qəribə bir hərarət
başladı. O qorxurdu ki, fikrində olanları, bürüdüyü üçün yata bilmirdi. Enok, bir
demək istədiklərini rəsm əsərində də ifadə vaxtlar rəsm məktəbində onunla eyni parta
edə bilmir. Bütün bunlardan əsəbiləşdiyi arxasında oturmuş qız ilə evləndi və
və öz taleyindən incidiyi üçün daha həmin Bruklindəki binada yaşamağa başladı.
dotlarını evinə dəvət eləmədi və heç kimin Onların iki uşağı dünyaya gəldi. Ora
gəlməməsi üçün tezliklə günün bütün köçdükdən sonra, reklam şirkətində özünə
vaxtlarında qapını açarla bağlamağı da iş tapıb, reklam posterləri üçün illüs-
özünə vərdiş elədi. Düşünürdü ki, artıq trasiyalar çəkməklə başını qatdı.
evinə kifayət qədər çox adam gəlib və
onun başqa adamları tanımağa ehtiyacı Evlilikdən sonra onun həyatında yeni
yoxdur. O, fikrini ifadə edə biləcəyi, bir mərhələ başlandı. Özünü yeni bir
başqaları ilə bölüşə bilmədiyini rahatca oyuna başlamış oyunçu kimi hiss edirdi.
deyəcəyi yeni-yeni adamlar kəşf etdi. Hər Bir müddət Enok, dünyaya insan gətirdiyi,
gün öz xəyalında kəşf etdiyi bu adamları ölkəsinə vətəndaş qazandırdığı üçün qürur
evinə çağırıb, ürəyində olan bütün sözləri hissi keçirirdi. Daha hadisələrdə dərin
onlara dedi. Evinin daimi sakinləri olan məna axtarmadan, digər insanlar kimi adi
xəyali ruhlarla danışmağa adət etmiş Enok həyat həqiqətləri ilə yaşamağa başladı.
Robinson bu xəyali ruhları əvvəllər tanıdığı Payızda keçirilən seçkilərdə o da iştirak
adamların xatirələrindən yaratmış, onu etdi və qəzet sifariş verərək hər səhər
başa düşən, o rəsm əsərindəki qadın evində qəzet oxumaq vərdişinə yiyələndi.
obrazını belə anlamağa gücü yetən yeni Axşamlar evinə gələndə tramvaydan
insanlar yaratmışdı. düşüb, sonra hansısa iş adamı ilə birgə
addımlayır, təmkinli-təmkinli, sakit-sakit
Mavigözlü, yumşaqtəbiətli Enokda evinə tərəf gedir və olduqca hörmətli bir
uşaq xudbinliyi var idi. Uşaqlar kimi heç adam kimi görünməyə çalışırdı. Artıq vergi
bir dost istəmirdi. Rahatca söhbət edə, ödəyicisinə çevrildiyi üçün özünü ölkənin
hətta tənqid və təhqir edə biləcəyi xəyali önəmli bir vətəndaşı, hökumətin bir üzvü
insanlar onun üçün kifayət idi. Bu adamlar kimi hiss edirdi.
arasında özünü cəsur və inamlı hiss edirdi.
Bəzən onlar da danışır, öz fikirlərini – Mən bu ştatın, bu şəhərin hörmətli
deyirdilər. Amma ən sonda və hamıdan adamı olacağam, – o, sevinc və qürurla
yaxşı danışan Enok olurdu. Özünü bəzən öz-özünə deyirdi.
bütün günü fikrindəki bədii obrazlar
haqqında düşünən yazıçıya, bəzənsə Filadelfiyadan gələrkən qatarda bir
Nyu-Yorkda Vaşinqton meydanı ilə üz- adamla tanış oldu. Həmin adamın verdiyi
üzə yerləşən altı dollarlıq kirayə ölkənin siqaretdən çəkə-çəkə hökumətin
sahibi, mavigözlü və balaca hökmdara dəmiryollarını özəlləşdirməsi və nəzarəti
bənzədirdi. əlinə alması ilə bağlı uzun-uzadı danışdı.
Enok danışdıqca həyəcanlanırdı. Sonra
öz sözlərini böyük zövqlə xatırlayırdı.
qaçmaq istəmirsiz? getdikcə tənhalığını daha dərindən hiss 2016
edir, kiməsə barmaqları ilə toxunacaq
Enok Robinsonun o otaqda yığışan qədər yaxın olmaq istəyirdi. Enok, artıq Şervud Anderson. Tənhalıq
dostlarına demək istədiyi, amma deməyə xəyalların tənha evdə ona yetmədiyini
qorxduğu sözlər bunlar idi. Sonralar Enok başa düşürdü. Şəhvət hissləri ona rahatlıq
yavaş-yavaş öz ağlına da şübhə etməyə vermir, gecələr bədənini qəribə bir hərarət
başladı. O qorxurdu ki, fikrində olanları, bürüdüyü üçün yata bilmirdi. Enok, bir
demək istədiklərini rəsm əsərində də ifadə vaxtlar rəsm məktəbində onunla eyni parta
edə bilmir. Bütün bunlardan əsəbiləşdiyi arxasında oturmuş qız ilə evləndi və
və öz taleyindən incidiyi üçün daha həmin Bruklindəki binada yaşamağa başladı.
dotlarını evinə dəvət eləmədi və heç kimin Onların iki uşağı dünyaya gəldi. Ora
gəlməməsi üçün tezliklə günün bütün köçdükdən sonra, reklam şirkətində özünə
vaxtlarında qapını açarla bağlamağı da iş tapıb, reklam posterləri üçün illüs-
özünə vərdiş elədi. Düşünürdü ki, artıq trasiyalar çəkməklə başını qatdı.
evinə kifayət qədər çox adam gəlib və
onun başqa adamları tanımağa ehtiyacı Evlilikdən sonra onun həyatında yeni
yoxdur. O, fikrini ifadə edə biləcəyi, bir mərhələ başlandı. Özünü yeni bir
başqaları ilə bölüşə bilmədiyini rahatca oyuna başlamış oyunçu kimi hiss edirdi.
deyəcəyi yeni-yeni adamlar kəşf etdi. Hər Bir müddət Enok, dünyaya insan gətirdiyi,
gün öz xəyalında kəşf etdiyi bu adamları ölkəsinə vətəndaş qazandırdığı üçün qürur
evinə çağırıb, ürəyində olan bütün sözləri hissi keçirirdi. Daha hadisələrdə dərin
onlara dedi. Evinin daimi sakinləri olan məna axtarmadan, digər insanlar kimi adi
xəyali ruhlarla danışmağa adət etmiş Enok həyat həqiqətləri ilə yaşamağa başladı.
Robinson bu xəyali ruhları əvvəllər tanıdığı Payızda keçirilən seçkilərdə o da iştirak
adamların xatirələrindən yaratmış, onu etdi və qəzet sifariş verərək hər səhər
başa düşən, o rəsm əsərindəki qadın evində qəzet oxumaq vərdişinə yiyələndi.
obrazını belə anlamağa gücü yetən yeni Axşamlar evinə gələndə tramvaydan
insanlar yaratmışdı. düşüb, sonra hansısa iş adamı ilə birgə
addımlayır, təmkinli-təmkinli, sakit-sakit
Mavigözlü, yumşaqtəbiətli Enokda evinə tərəf gedir və olduqca hörmətli bir
uşaq xudbinliyi var idi. Uşaqlar kimi heç adam kimi görünməyə çalışırdı. Artıq vergi
bir dost istəmirdi. Rahatca söhbət edə, ödəyicisinə çevrildiyi üçün özünü ölkənin
hətta tənqid və təhqir edə biləcəyi xəyali önəmli bir vətəndaşı, hökumətin bir üzvü
insanlar onun üçün kifayət idi. Bu adamlar kimi hiss edirdi.
arasında özünü cəsur və inamlı hiss edirdi.
Bəzən onlar da danışır, öz fikirlərini – Mən bu ştatın, bu şəhərin hörmətli
deyirdilər. Amma ən sonda və hamıdan adamı olacağam, – o, sevinc və qürurla
yaxşı danışan Enok olurdu. Özünü bəzən öz-özünə deyirdi.
bütün günü fikrindəki bədii obrazlar
haqqında düşünən yazıçıya, bəzənsə Filadelfiyadan gələrkən qatarda bir
Nyu-Yorkda Vaşinqton meydanı ilə üz- adamla tanış oldu. Həmin adamın verdiyi
üzə yerləşən altı dollarlıq kirayə ölkənin siqaretdən çəkə-çəkə hökumətin
sahibi, mavigözlü və balaca hökmdara dəmiryollarını özəlləşdirməsi və nəzarəti
bənzədirdi. əlinə alması ilə bağlı uzun-uzadı danışdı.
Enok danışdıqca həyəcanlanırdı. Sonra
öz sözlərini böyük zövqlə xatırlayırdı.
